Meer dan driehonderd mannen en vrouwen, meest ouderen en enige jongeren, kwamen van 19 september 2009 - 20 maart  2010 op negen zaterdagen bijeen voor  de Vormingscursus in de Chr. Geref. Kerken. In Apeldoorn, Drachten, Goes en Sliedrecht behandelden hoogleraren en predikanten onderwerpen over identiteit en seksualiteit, het pastoraat, de belijdenisgeschriften, de apostel Paulus en  het bijbelboek Dani?l. In dit artikel ga ik in op het onderwerp pastoraat.
 
Pastoraat is afgeleid van het Latijnse woord ?pastor? en staat voor ?herderschap?. We herkennen het in woorden als: pastorie, pastoorse enz. In de christelijke gemeente neemt het een belangrijke plaats in: via het herderschap vindt er ontmoeting met gemeenteleden plaats. Dat gebeurt op grond van wat de Bijbel als het Woord van God daarover zegt, met elementen als verkondiging en gesprek in zich. Als we de Bijbel erop nalezen, komen we tot de ontdekking dat pastoraat benoemd kan worden als: onder de hoede van de Goede Herder in gehoorzaamheid aan zijn Woord en in de kracht van de Geest binnen de gemeente omzien naar mensen op hun levens- en geloofsweg binnen de context van de samenleving waarvan zij deel uitmaken.

ImageIn zeshonderd woorden terugblikken op 25 jaar. Wie mij kent weet dat dit onmogelijk is. Een collega stelde een keer: Gooi er een kwartje in en die jongen houdt nooit meer op met praten en verhalen vertellen! Het leven mag dan een ademtocht zijn, maar er gebeurt toch wel veel in. Kort gezegd: Ik ben een rijk gezegend mens. Bij alle mis?re en droefheid, die ook mij is overkomen, heeft de zonzijde de overhand. Vooral door de wetenschap van Gods liefde en genade voor een zondaar als ik ben. Dat laatste word je je steeds meer bewust. Dat is niet erg, want hoe kleiner ik ben, hoe groter de Here voor mij is. Verwonderlijk! Gezegend met gezondheid, met een vrouw die heel veelzijdig en wijs is, met een reeks lieve kinderen en pleegkinderen.

Het begon in Winschoten. Mien laand en mien toal. Op de preekstoel flapten er zo maar grunniger zinnen tussendoor. Hier in Assen overigens wel eens Drentse. Ik herinner mij de eerste catechismuspreek. Zit je een week op te zweten, met gelukkig Zondagskinderen van Veldkamp bij de hand, krijg je vlak voor de dienst een telefoontje: ??t Zal gaan over Zondag 1, dominee, mijn lievelingszondag, verknal het niet!? Nou, toen had ik het voor mezelf natuurlijk allang verknald. Hoe ook, die catechismusonderwijzing is toch wel geweldig. Niks geen stokpaardjes meer, alles van schrift en leer moet je door en... vertolken. Dat is een mooi ?vak?, dat vertolken in nieuwe taal en naar nu. Daar was toen al vraag naar, bijvoorbeeld in de kinderdiensten, de Uur-voor-U diensten en de aangepaste diensten voor gehandicapten. Dat had ook wel mijn hart. Die Uur-voor-U?s met het Mannenkoor Albatros en met het gospelkoor Jizrahja. Overigens in Rotterdam de Rondomdiensten met Martin Zonneberg en Reinate Heemskerk en ga zo maar door.

Image ?Maar ik zit hier niet!?
De klank waarmee deze woorden werden uitgesproken, vergeet ik nooit meer. Wat was het geval? Als kersverse voorganger in een nieuwe gemeente kende ik de gemeenteleden nog niet eens van naam en gezicht.
Maar het kinderkoor, waar veel kinderen op zaten uit onze nieuwe gemeente trad op in de gevangenis. Bovendien woonde ik vlak bij deze gevangenis en wist ik van de oproep in Hebr. 13. Voldoende reden om er te zijn. De kinderen zongen ontroerend mooi. Afgezien van de engelen in de hemel bestond het enthousiaste publiek uit gedetineerden en gemeenteleden die gezamenlijk de kapel bemensten.
Na afloop voelde ik mij geroepen om een praatje te maken. Onervaren als ik was in gevangeniszaken moet mijn directe vraag wel onbeholpen hebben geklonken.
?Meneer, hoelang zit u hier al??
?Maar ik zit hier niet!?, klonk het diep verontwaardigd!
U begrijpt de clou. Het geachte gemeentelid werd door de nieuwe voorganger voor een verdachte gedetineerde gehouden.
Even uit het veld geslagen antwoordde ik toen waarschijnlijk een beetje te ad rem: ?maar u bent het toch wel met me eens dat u hier had kunnen zitten.?
Helaas landde die opmerking bij mijn weten niet. Er kwam in ieder geval geen merkbare reactie. Misschien omdat mijn opmerking gewoon te vlug was. Of toch ook omdat het besef van totale schuld en radicale genade ontbrak. Was de verontwaardiging daarom zo groot geweest?

ImageInternet is alom tegenwoordig. Het verbindt mensen en organisaties met elkaar en vormt een vrijwel onuitputtelijke bron van informatie. Daarnaast biedt het de mogelijkheid om contacten te onderhouden in zowel tekst, beeld als geluid. Zouden de kerken iets moeten doen met deze nieuwe media en wat zouden dan de mogelijkheden zijn?

E?n van de mogelijkheden is al in praktijk gebracht. Op 8 april jl verscheen in het ND een artikel over een groep verontruste vrijgemaakt-gereformeerden in Assen die zelfstandig samenkomsten belegt in de Zuiderkerk. Het bijzondere van deze diensten is dat er geen preek wordt gelezen, maar dat via een rechtstreekse internetverbinding de diensten in de Ichtusgemeente (Kampen) of in de Matrixgemeente (Hardenberg) gevolgd worden.

Het belangrijkste argument om af te wijken van de norm, namelijk preeklezen, is dat deze afgescheiden groep graag actuele prediking, verfrissend en Bijbelgetrouw, wil horen mede met het oog op de jongeren. De nieuwe media worden hierbij deels ingezet: er wordt gebruik gemaakt van internet, opname- en afspeelapparatuur.

ImageDe tijd die hij in de cel doorbracht heeft zijn leven gestempeld. Het vertellen erover brengt zichtbaar emoties teweeg, zowel bij Henk als bij zijn vrouw Gerda. Toch vertellen ze het verhaal, om anderen te helpen. En: ?Wie zonder zonde is, werpe het eerst de steen.?

Henk heeft een ?goede jeugd? gehad. Hij kwam uit een gezin met saamhorigheid, waarin hij al vroeg leerde om te werken. ?De verplichte kerkgang was zo verkeerd nog niet?, oordeelt hij. Zijn moeder was een gelovige vrouw, die door een enkel woord veel kon zeggen. Pas op haar sterfbed bleek haar geloof. Toen zongen de kinderen ?God heb ik lief? en ?d?Eenvoudigen wil God steeds gadeslaan?. De band met zijn vader was beduidend minder. ?Bij hem was het werken, werken, werken en hij gebruikte bijbelteksten om zijn kinderen te regeren.?

Dun vlies
Het ging fout toen er iets ingrijpends in de thuissituatie gebeurde. Henk wil niet zeggen wat er precies is gebeurd. Het zou een sterfgeval, scheiding van de ouders, overspel, incest, huiselijk geweld of psychische onderdrukking geweest kunnen zijn. Henk kon er niet tegenop. ?Ik vond het vreselijk wat er gebeurd was en sloeg op slot. Ik kon er met niemand over praten, zelfs niet met mijn verloofde, en stikte er bijna in.
Dat deel van mijn leven, wat ik dus niet kon verwerken, wilde ik afsluiten, het liefste door het in een stuk beton te gieten, maar er zat maar een heel dun vliesje omheen.? Henk wilde hulp hebben, maar bij de psychiatrische inrichting was een lange wachtlijst en hij kwam niet dadelijk in aanmerking voor een behandeling.

Commentaar

  • Nieuw leven 2024-04-19 17:47:34

    In januari begint het al: het wordt weer langer licht en de sneeuwklokjes gaan bloeien, en even...

  • Post 2024-04-06 07:36:05

    De laatste tijd valt het mee, maar het komt regelmatig voor dat de post wat vertraging heeft....

  • Lijdenstijd 2024-03-23 18:53:26

    Met de lijdenstijd lijkt onze samenleving niet uit de voeten te kunnen. Hoe anders is dat met...

  • Leipzig en Navalny 2024-03-07 19:01:01

    Vorige week waren mijn vrouw en ik een paar dagen in het voormalige Oost-Duitsland op bezoek bij...