{mosimage}Stel je voor: Je bent geboren als prins. Je bent rijk, je hebt veel
onderdanen en (bijna) iedereen luistert naar je. Jij bent de
minister-president, jij moet het land besturen. Als jij bijvoorbeeld een
feest wil geven, dan kun je dat doen. Als kind kun je al bedenken wat
je zou willen doen. Vaak ga je een beetje hetzelfde doen als je vader,
die koning is. In de Bijbel zijn veel verhalen te vinden over koningen
in Israel, vooral in het Oude Testament. Eigenlijk zijn er twee soorten:
koningen die naar de Here God wilden luisteren en koningen die deden
wat ze zelf wilden. Lees maar eens mee over koning Asa, koning over
Juda, een deel van het huidige Israel.
Asa, luistert
Koning Asa was de zoon van koning Abia. Hij wilde doen wat de Here God
wil. Daardoor heerste er de eerste 10 jaar van zijn regeringsjaren vrede
in Juda. Maar Asa zat niet stil: er stonden op een aantal heuvels
altaren voor afgoden, er waren gewijde stenen voor afgoden en er waren
beelden voor de afgod Asjérja. Een aantal dingen verwoeste Asa. Groot
gelijk had hij, want de Here God is alleen de echte God. Daarom kunnen
er geen beelden of andere dingen in het land zijn van een of andere
nepgod. Asa deed daar goed aan. Ook eiste hij van zijn onderdanen dat ze
gingen leven zoals de Here God dat wilde. Daarom gaf de Here God vrede
in het koninkrijk van Asa. Er was rust, geen vijanden die oorlog wilden
voeren. Doordat er rust was, kon Israel dikke muren bouwen, maar ook
torens en grendels maken, zodat ze sterk stonden voor als er wel
vijanden in Juda binnenvielen. Deze bouwprojecten verliepen voorspoedig,
want de Here God zegende ze.
Lees meer: Asa, koning van Juda,
{mosimage}Tijdens de vormingscursus die afgelopen seizoen weer in een aantal
plaatsen werd gehouden, werden diverse onderwerpen behandeld. Een van de
docenten was Jan Noorlandt, docent Communicatie aan de Chr. Hogeschool
Ede. Voor de lezers van het kerkblad maakte hij een samenvatting van
zijn lessen.
Deze week gaat het over het aantrekkelijk maken van een kerkblad
In de Chr. Geref. Kerken verschijnen meer dan honderd plaatselijke
kerkbladen. Vaak met mooie namen als "Contact", "Onder ons", "Klank en
Weerklank" en "Kerkpost". In dit artikel wil ik wat nadenken over het
wezen van het kerkblad. Daarnaast geef ik enkele adviezen om een
kerkblad nog meer te laten groeien.
Het kerkblad is sterk verbonden aan de gemeente met wortel en tak. Het
is niet los verkrijgbaar. Elk blad straalt als het goed is de sfeer van
de gemeente uit. Soms staat de predikant of de kerkenraad redelijk
centraal. Soms is de redactie iets losser van de kerkenraad en meer een
spiegel van de gemeente. Een redactiestatuut ligt vast waaraan de
redactie zich moet houden, zonder elke zin aan de predikant voor te
leggen. Probeer de redactie qua man-vrouw, jong-oud te variëren. Vaste
rubrieken als "Uit de kerkenraad" en "Pastoraat" geven aandacht voor
zaken die dichtbij het hart liggen. Soms is de rubriek van de kerkenraad
echter een abstracte samenvatting die geen hout snijdt.
"Veel ingezonden brieven werden behandeld." maakt de kerkbladlezer niet
wijzer. Niet de notulen, maar de relatie met de lezer is een goede
leidraad. Schrijf met het gemeentelid voor ogen.
Lees meer: Kerkbladen in groei
{mosimage}Ik zeg u, aan een ieder die heeft, zal
gegeven worden en hem die niet heeft, zal ontnomen worden ook wat hij
heeft. Lucas 19:26
Met deze woorden verklaart Jezus de strekking van de gelijkenis van de
ponden (Lucas 19:11-27). Uit vers 11 blijkt dat Hij deze gelijkenis
vertelt als reactie op de overtuiging dat het Ko-ninkrijk van God
spoedig zou komen. Dat is dus niet zo.
Tot de Koning komt, worden zijn leerlingen geroepen te handelen in de
Geest van Christus. Als de Koning komt, zullen wij aan Hem
verantwoording moeten afleggen. Dat gebeurt met tweeërlei uitkomst. Dat
zegt Jezus in vers 26.
Het is een tekst die vragen oproept. Hoe kan het dat de knecht met de
tien ponden dat ene pond erbij krijgt? Past het bij (ons beeld van)
Jezus dat Hij de knecht met het ene pond alles afneemt? Deze vragen
maken duidelijk dat deze gelijkenis niet zo eenvoudig is als ze op het
eerste gezicht lijkt. Dat geldt trouwens van alle gelijkenissen.
{mosimage}Opvallend is de nadruk die het evangelie van Matteüs legt op
gehoorzaamheid aan geboden. Het slot van het evangelie is veelzeggend.
Jezus draagt de zijnen op dat zij alles moeten onderhouden wat Hij
bevolen heeft. Deze opdracht is een sleutel waardoor wij het evangelie
beter kunnen verstaan.
Alles wat de Here Jezus tijdens zijn omwandeling op aarde heeft gezegd,
vat Hij in het slot van het evangelie samen in het woord 'bevolen': de
zijnen moeten zijn bevelen onderhouden. Hij legt daarmee een groot
accent op een levenswandel die gekenmerkt wordt door gehoorzaamheid.
Zelf is Hij daarbij onze hoogste leraar. Hij vergelijkt Zich in het
evangelie met profeten uit het oude Israël die op een gewelddadige wijze
om het leven zijn gebracht. Over deze profeten spreken de gelijkenis
van de slechte pachters, de gelijkenis van het koninklijk bruiloftsmaal
en de strafrede tegen schriftgeleerden en Farizeeën. Zoals profeten zijn
omgebracht, is ook Jezus zelf omgebracht. Zoals de profeten de wil van
God hebben doorgegeven, heeft ook de Heiland de wil van God verkondigd
en mensen opgeroepen tot bekering.
Lees meer: Onderhouden wat Jezus bevolen heeft
{mosimage}Pieter en Hanna-Ruth wonen en werken in Centraal-Azië.
Deze keer vertellen ze hoe bij hen het paasfeest wordt gevierd.
Pasen! In Nederland het feest van de beschilderde eieren, kuikentjes en
paashazen. We eten ons vol met kilo’s paaseieren (die wij dit jaar
helaas moeten missen) en alle supermarkten pakken uit met allerlei extra
artikelen die niet alleen luxer dan normaal zijn, maar ook nog eens
duurder. Het is een commercieel festijn geworden.
Bijna alle lezers zullen wel weten dat dit natuurlijk niet is waar het
om gaat met Pasen. Wij vieren de opstanding van onze Heer Jezus
Christus. Ons feest van de opstanding is een nieuwe invulling van het
oude Joodse Pesachfeest, waarbij de Joden herdachten dat ze plotseling
en onverwacht uit Egypte mochten vertrekken. ’s Avonds wordt het paaslam
geslacht en met het gezin gegeten. Daarna wordt het feest van de
ongedesemde broden gevierd: ongedesemd brood om te symboliseren dat ze
zo halsoverkop uit Egypte vertrokken dat er niet eens tijd was om het
deeg te laten rijzen. Op de Witte Donderdag herdenken we het moment dat
Jezus met zijn leerlingen het Pesachmaal vierde en daar het avondmaal
instelde voor ons als herdenking van wat Hij voor ons heeft gedaan.
Lees meer: Wonen en werken in Centraal-Azië (6)
