Nee, de kleinkinderen hebben de gevestigde kerk niet verruild voor de Pinkstergemeente. Het ligt net iets anders. De International Christian Fellowship gemeente (ICF) in Apeldoorn gaat netjes uit van de Christelijke Gereformeerde kerk. Onze dochter en schoonzoon zijn hier neergestreken vanuit een zendingspost in het buitenland. Nu zitten ze weer voor een paar weken ver weg en wij mogen oppassen.

Maar wat bedoel ik dan met ‘mee naar de Pinkstergemeente?’ Het betreft de manier van samenkomen. Die doet op verschillende momenten denken aan die eerste gemeente die op de Pinksterdag begon en waar we met z’n allen nog zoveel heimwee naar hebben. Om te beginnen zijn er mensen uit verschillende landen en daardoor klinken er verschillende talen. En er is nog een warm enthousiasme. Hopelijk blijft dat zo, want je kunt dat helaas zo maar weer kwijtraken. Dat enthousiaste begint al bij de deur, met vriendelijke woorden worden we persoonlijk welkom geheten. En het blijft niet bij woorden, de koffie en thee staat klaar. Welkom. En op de bar van de keuken staat een mand met fruit. Goed idee, want als je bij mensen uit het Midden-Oosten op bezoek gaat krijg je altijd fruit. Ze komen niet voor niets uit de buurt van het paradijs. Maar wat vooral naar die eerste gemeente leidt is de gezamenlijke maaltijd die vandaag onderdeel is van de samenkomst. Lees de eerste hoofdstukken van het boek Handelingen er maar op na. Een dienst zonder een maaltijd is eigenlijk een dienst waar wat aan mankeert. En waarom zou je je zenuwachtig maken of er wel genoeg is? ‘Als er niet genoeg is delen we gewoon’ krijgen we van een diaken te horen.