De geschiedenis van de kerk intrigeert, zeker als het gaat over die periodes waar we weinig van weten. Neem nou de duistere Middeleeuwen. Wat gebeurde er allemaal in die tijd waarover - ook toen al - gezegd werd dat het een tijd van verval was? Maar, zette dat verval al niet eerder in?

Verval

Dat verval was er zeker in politieke zin. Het beginpunt van de Middeleeuwen valt ongeveer samen met het einde van het West-Romeinse rijk. We schrijven dan het jaar 476 na Christus.

’t Was een zomerse dag.
De dominee, hij ‘stond’ nog niet zo lang in het dorp, maakte op de fiets een kennismakingsronde. Nam bij ieder adres even de tijd om zich van de gezinssituatie op de hoogte te stellen. De mensen waren vriendelijk en gastvrij. Overal kreeg hij koffie en een dikke plak koek. Toch had de predikant het gevoel dat de mensen in dit dorp niet direct het achterste van de tong lieten zien. Op zijn vraag of ze zich thuis voelden onder zijn gehoor, zei men vaak: het is even wennen. Maar ja, zijn voorganger, een oude predikant, had hier meer dan twintig jaar gestaan.

Op de TUA zaten ze regelmatig in dezelfde collegezaal en nu zijn ze beiden predikant in het Noorden van het land. De ene in het Groningerland en de ander net over de grens in Friesland. Na een jaar in de pastorie kwamen ze elkaar tegen bij een redactievergadering van dit kerkblad. Daar ontstond het idee om samen een artikel te schrijven over de eerste ervaringen in de pastorie. Hieronder leest u een vrije weergave van het gesprek dat ds. Albert-Jan Dorst en ds. Sjors Bulten hadden over de Goede Herder, de schapen en de kudde, terwijl ze wandelden tussen de schapen in het Nationaal park Dwingelderveld.

Sjors, kun je eens vertellen waar je terecht bent gekomen?

SB: Sinds mei 2021 ben ik verbonden aan de CGK-gemeente van Nieuwe Pekela. We verhuisden vanuit de stad Enschede naar het dorp Pekela. Wel een overstap, maar dat ging en gaat erg goed. Een fijne plek om te wonen, de kerk en de school zitten om de hoek. De kinderen hebben goede contacten en ook wijzelf hebben onze plaats gevonden. We hebben als gemeente ongeveer 300 leden. Een mooi aantal, iedereen kent elkaar. Het merendeel van de leden woont in Pekela zelf, maar we hebben ook gemeenteleden uit de omgeving. We zijn een gemeente met een mooie leeftijdsopbouw, van oud tot jong. Het is mooi om te zien dat er ook tussen de generaties zo af en toe gesprekken plaatsvinden. Laatst was er een zogenaamde speeddate met de jongeren van de JV en de 65-plussers. Samen in gesprek over verschillende stellingen. Vanuit beide groepen kwamen positieve geluiden.

In het diaconaat gaat het niet louter om het hulpverlenen. Dat doen allerlei algemene hulpverleningsorganisaties ook en daar is op zich natuurlijk niets mis mee.

Maar voor christenen heeft hulpverlening altijd een diepere dimensie. Immers alles wat wij gekregen hebben is ontvangen vanuit de zegenende handen van de Heer, en het is voor ons een eer en een opdracht om iets van die ontvangen gaven af te staan ten behoeve van de ander. Zo wordt de liefde van Christus voor de mensheid concreet zichtbaar gemaakt.

Dat kan met persoonlijke inzet én door financieel bij te dragen.