Hoe benader je de Joden met het Evangelie? Anders dan de andere volken, is de insteek van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Onze relatie met Israël – en Gods relatie met dit volk! – maakt het getuigen in Israël een hoofdstuk apart, anders dan de zending naar alle andere volken. Waarom? en hoe? Daarover gaat dit artikel.

Een volk apart

God heeft aan Israël een bijzondere plaats gegeven. Hij heeft zijn Naam aan dit volk verbonden: Hij is en blijft ‘de God van Israël’. Hij heeft zijn Woord aan dit volk gegeven. Ook al hebben wij het via hen ook gekregen en is het zeker òòk voor ons, Israël is en blijft de eerst aangesprokene. God heeft dit volk – ongehoorzaam als het was! – zijn liefde verklaard (bv. Hosea 11). God heeft de Messias allereerst tot Israël gezonden, om ‘zijn volk te verlossen van hun zonden’ (Mat. 1:21, vgl. Ps. 130:8, zie ook Mat. 15:21). Dat alles heeft Israël niet verdiend. Integendeel: het is keer op keer verbruid. Maar toch: ‘God heeft zijn uitverkoren volk niet verstoten’ (Rom. 11:1-2). Hij laat niet los wat Hij begon. Ook al zijn mensen ontrouw, God blijft trouw (2 Tim. 2:13). Wat een houvast mag dat zijn voor ons – maar dat geldt dan toch ook voor Israël! God had en heeft en houdt hart voor dit volk, dat Hij verkoren heeft (Rom. 11:29).

Op 21 januari hebt u uw 25-jarig ambtsjubileum gevierd. Wat gaat er door u heen bij zo’n jubileum?

Heet dat niet een ‘Mart-Smeets-vraag’? Twee woorden: verwondering en dankbaarheid. Niet cliché, maar echt. Verwondering dat God mij in Zijn dienst heeft willen nemen terwijl ik mij met Paulus ook een aarden kruikje weet. En dankbaarheid omdat Hij mij, en ook ons samen - in de afgelopen 25 jaren steeds nabij was. Ook in moeilijke jaren.

Wie de stad Leeuwarden vanuit het oosten binnenrijdt langs de Aldlânsdyk ziet aan de rechterkant een rijtje bijzondere gebouwen. Allereerst de gevangenis, dan het politiebureau en vervolgens na een groot gebouw de Veilige Veste van Fier. Direct aan de straat.
De metamorfose die het voormalige kleurloze politiebureau heeft ondergaan tot wat het nu is fascineert me. Daar staat het. Kleurrijk. Open en bloot. En dat is precies de bedoeling van Fier. De Veilige Veste is geen geheime locatie. Juist niet!

In een serie korte artikelen wil ik samen met u en jullie kijken naar wat we de Orde van dienst noemen. De dingen die gebeuren in een kerkdienst. Want elk onderdeel heeft zijn eigen rol en achtergrond, maar kennen we die nog? Het lijkt ons goed om als het ware de boel af te stoffen en ons af te vragen: Waarom doen we de dingen die we doen?

Hoe vaak bidden we eigenlijk?
Als je in een kerkdienst gaat turven, zul je zien dat we gemiddeld genomen twee keer bidden. Maar klopt dat wel? Is dat niet erg weinig? We mogen niet vergeten dat zingen een vorm van bidden is. Volgens kerkvader Augustinus staat één keer zingen gelijk aan twee keer bidden. Dus ook alle momenten van samenzang (gemiddeld zes keer per dienst) zijn in principe gebeden. Door ons zingen spreken we met onze Hemelse Vader. Wij danken Hem voor Zijn zegeningen en wij vragen om Zijn leiding en hulp.