Ester 1: Leven in een wereld zonder God?

Het boek Ester is een bijzonder Bijbelboek. Alleen al omdat Gods naam er niet in voorkomt. Het is lang omstreden geweest. Het is ook een geliefd boek, want het vertelt een schitterend verhaal. En juist vanwege de schijnbare afwezigheid van God is het een boek dat vandaag de dag heel veel te zeggen heeft. Want de tijd waarin we vandaag de dag leven, lijkt in veel opzichten op de tijd die in Ester beschreven wordt. Daarom is het interessant om op zoek te gaan naar de boodschap van het boek Ester en de aanwezigheid van God, ook als Hij niet genoemd wordt.  Wat heeft het boek ons vandaag te zeggen?  In vijf artikelen hoop ik de lijn van het verhaal en de boodschap ervan duidelijk te maken. Dit eerste artikel is inleidend en laat iets zien van hoe een wereld zonder God eruitziet…

Wie geïnteresseerd is in de geschiedenis van de kerk, komt heel wat informatie op het spoor als het gaat over de vroege kerk en over de kerk vanaf de tijd van de Reformatie. Daar is ook heel wat over te vertellen. Maar, wat gebeurde er allemaal in de periode die inligt tussen die beide periodes? In een paar artikelen wil ik daar wat over schrijven.

Eerst een disclaimer

Het eerste wat ik hierbij moet zeggen is dat ik wel uit een geslacht kom waarin de kerkgeschiedenis heel duidelijk zeer veel aandacht kreeg, maar dat ik zelf geen deskundige ben op dit gebied. Mijn vader en grootvader gaven allebei les in de kerkgeschiedenis aan wat nu de Theologische Universiteit is, maar mijn ‘specialisme’ betreft veel meer het missionaire van de kerk. Dus wat in de komende artikelen verteld wordt, komt niet uit de pen van een kerkhistoricus.

De classis Zwolle is na haar aanvankelijke najaarsvergadering op 26 oktober 2022, nog drie keer in een vervolgvergadering samengekomen, namelijk op 30 november 2022, op 11 januari 2023 en op 15 februari 2023.
Tijdens de bijeenkomst van 30 november werd gelegenheid gegeven tot persoonlijke verootmoediging en werd ook het synodale rapport ‘kerk-zijn’ besproken. Dit leverde goede momenten op tijdens de vergadering. Tegelijk werd wel beseft dat de ‘hete aardappels’ nog niet opgediend waren.

Dat ingezonden stuk in het Nederlands Dagblad raakte me. De schrijver ervan was moe van al die verschillende vertalingen. ‘Eigenlijk kan een mens in zijn leven maar één vertaling aan’, verzuchtte hij. Een herkenbaar gevoel. Natuurlijk moeten we altijd bezig blijven met het kostbare Woord van God. Ook in vertaal opzicht. Maar al die verschillende vertalingen geven ook een zekere verwarring en ze werken niet echt mee aan de eenheid waar we allemaal zo naar verlangen. Je wilt zo graag allemaal hetzelfde lezen als je met elkaar de Bijbel openslaat. Daar komt bij dat je verknocht raakt aan die kostbare bijbelwoorden. Sommige geschiedenissen en bijbelteksten hebben onder emotionele omstandigheden diepe indruk op ons gemaakt. Ze zijn in onze ziel gekerfd. Het zijn kleinoden geworden. Natuurlijk, als je de Bijbel nauwelijks of alleen maar oppervlakkig leest, dan doet ‘weer een nieuwe vertaling’ weinig pijn. Maar als je elke dag intensief met het Woord leeft, ligt het heel anders.