In een serie van korte artikelen wil ik samen met u en jullie kijken naar wat we de Orde van dienst noemen. De dingen die gebeuren in een kerkdienst. Want elk onderdeel heeft zijn eigen rol en achtergrond, maar kennen we die nog? Het lijkt ons goed om als het ware de boel af te stoffen en ons af te vragen: waarom doen we de dingen die we doen?

De collecte en de Bijbel

Al vanaf het allereerste begin heeft de Heere Zijn volk laten zien dat Hij ze niet zegent zodat ze alles zelf kunnen houden, maar dat Zijn zegen wil bewerken dat zij het vervolgens mogen doorgeven om de Heere groot te maken en de naaste te dienen. Hoe dit terug- en doorgeven van Gods gaven zich door de Bijbel heen ontwikkelt kunnen we hier niet uitgebreid behandelen. Wat we wel willen aanstippen is dat het geven van gaven vanaf het allereerste begin niet optioneel was, maar een gegeven feit. Je krijgt van God en dus geef je door. Zo wordt er in o.a. Leviticus 27: 30-33 gesproken over het geven van tienden. De Here God, de Eigenaar van alles, zegt dat het tiende van gewas en vee van Hem is en dat Hij daar recht op heeft. Ook in Numeri en Deuteronomium geeft de Heere op dit gebied duidelijke aanwijzingen op dit vlak.

In 2017, bij het 125-jarig (voort)bestaan van de Christelijke Gereformeerde Kerken (vanaf nu CGK) in Nederland, is de canon CGK tot stand gekomen. Wat wilde je altijd al weten en wat mag je niet vergeten. Deze serie beoogt een enkel element uit te lichten. Kort en bondig.

Wist je dat . . . . .

-        van oudsher uitsluitend psalmen werden gezongen in onze en andere kerken

Afgelopen zomer riep ds. Mark de Jager, de voormalig jong theoloog des vaderlands (2019/2020) op om het gesprek over de doop weer eens te heropenen. Die roep is mij uit het hart gegrepen.

Boekje

‘Bram, zou je, als je eens tijd hebt, een boekje willen schrijven over de doop?’ Elk jaar als ik belijdeniscatechisatie geef, komt het onderwerp weer langs. Water in de kerk. Water dat al heel lang voor verdeeldheid en vragen zorgt. Ook misschien wel voor jou. Misschien heb je het al een keer meegemaakt, de doop. Van kinderen, of van volwassen. Als je een beetje bekend bent in de kerken weet je dat er heel verschillend over wordt gedacht: moet je nu gedoopt worden als je tot geloof komt, of mag je ook kinderen dopen?

Van namen van mensen een kleine uitstap naar de namen van plaatsen. Want onderweg gebeurt er nogal wat rond dat volk Israël. En hier en daar geeft Mozes naar aanleiding van die gebeurtenissen een plaats zijn naam. Mara – waar het water bitter is. Maar ook Massa en Meriba (Ex. 17,7): verzoeking en onenigheid.