Wie ben ik? Een vraag die voor iedereen bekend is. Een vraag die in verschillende leeftijdsfasen een rol speelt. Iemand met dementie vergeet steeds meer wie hij of zij is. Het lukt niet meer om liefde te geven aan geliefden. Het contact gaat steeds meer verloren. Heden en verleden lopen door elkaar. Vraag in dit artikel is: Wordt iemand met dementie nog geliefd, als partner, ouder, broeder of zuster in de gemeente?

Marianne de Ruijter neemt je in dit boek mee naar Ghana en vanaf de eerste bladzijde zit je in het verhaal. ‘Verhaal’ is eigenlijk niet het goede woord, want de informatie op de achterflap wijst je al op de schijnende werkelijkheid van de kinderhandel. Het boek is geschreven in de ik-vorm en laat twee kleine kinderen aan het woord. Baruck en Shaniya, respectievelijk 6 en 8 jaar oud, broertje en zusje uit hetzelfde gelukkige gezinnetje op het platteland van Ghana.

Dit boekje ligt – ik zeg het eerlijk – al een aardige tijd op mijn bureau. Omdat ik het regelmatig even pak en erin blader. En dan leg ik het weer neer, omdat ik met van alles en nog wat bezig ben. En toch pak ik het regelmatig. Want het wijst op een mooie manier een aantal Bijbelse kernwoorden aan die alles te maken hebben met het christen-zijn vandaag. Oftewel, met het getuigend christen-zijn vandaag. Dat weten we immers: een christen is een getuige. Hij of zij weet waar het in het evangelie over gaat.

Kun jij Hans helpen? Hij staat midden op een kruispunt en weet de weg niet meer naar huis. Hans heeft, net als 280.000 mensen in Nederland, dementie. Je wilt graag helpen, maar hoe? Op initiatief van Alzheimer Nederland en het ministerie van VWS is er recent een reclamecampagne gestart (www.zienis1.nl).

Niet alleen de start van deze campagne is voor mij de aanleiding om dit artikel te schrijven.

Die aanleiding ligt in mijn werk, als kerkelijk werker van de Zuidhovenkerk in Dordrecht. In een aantal jaren heb ik het aantal mensen met dementie behoorlijk zien toenemen. Pastoraal liep ik best tegen een aantal moeilijkheden aan. Bezoeken aan broeders en zusters met dementie werden voor mij steeds minder makkelijk. Daarnaast hield mij de vraag naar welke plaats mensen met dementie hebben in de gemeente en in een eredienst bezig. Ik denk namelijk dat we ook als kerken ons de vraag hebben te stellen: Hoe helpen we, als gemeente van Christus, Henk, Lenie, Christa en Hans, die met dementie te maken hebben gekregen?