Een van de kenmerken van ons mens-zijn is een sterk verlangen naar de regie over het eigen bestaan. We zien dat in onze tijd ten aanzien van het begin van het leven, het einde daarvan, en heel de weg daartussen. Dit begeren naar een plek naast of in plaats van God, uit zich in het dagelijks leven onder meer in begeren van wat van een ander is.

Het verlangen naar regie over het eigen bestaan was reeds bij ons toen we nog in het paradijs woonden. We konden de verboden vrucht niet weerstaan, en verlangden ernaar zelf te bepalen wat goed is en wat verkeerd. Zondige begeerte wil niets anders dan zich toe-eigenen wat de A(a)nder toebehoort. Ze mist liefde tot God en de naaste. Het tiende gebod in de decaloog (Ex.20,17; Deut.5,21) gaat vooral om dat laatste: begeerte naar datgene wat van de naaste is.

De Bijbel geeft talloze voorbeelden daarvan. Sichem bijvoorbeeld verkrachtte Dina, de dochter van Jakob (Gen.34,2). De vrouw van Potifar verlangde vurig naar omgang met Jozef, die knap was om te zien (Gen.39,6). Amnon werd gek van verlangen naar zijn zuster Tamar (2Sam.13).

Arie de Rover had carrière gemaakt in het bedrijfsleven. Ook was hij dienstbar in de kerk. Op een bepaald moment werd hij getroffen door de genade van God. Daarover heeft hij een boek geschreven: Leven na de genadeklap (2012). Negen jaar later is een vervolg op dat boek verschenen: Genadeloos goed. In dit boek schrijft hij over zaken die op zichzelf goed zijn, maar toch het leven in de genade van God in de weg kunnen staan. Een goede zaak is bijvoorbeeld een goede relatie met je ouders. Deze relatie kan een 'Godvervanger' worden, en de kinderlijke afhankelijkheid van God belemmeren. Een ander goed is het doen van goede werken. Gemakkelijk kan dat een reden worden voor eigenroem. Zie de rijke jongeman. Wat hem belemmerde was datgene waar wij doorgaans veel waarde aan hechten: de zorg om het dagelijks leven, een keurig leven en rijk worden.

Ze zat maar anderhalf jaar bij INLIA, maar ze heeft er lessen geleerd voor het leven, zegt ze. De belangrijkste: om de mens, de persoon, te zien, in plaats van een dossier. ‘Dat wil ik vasthouden. Altijd.’ Aan het woord: Esther Kasper, sinds maart gerechtsjurist bij de rechtbank in Assen. Daarvoor jurist bij INLIA.

Ze denkt terug aan een van haar cliënten, een jonge vrouw uit Pakistan. Van haar eigen leeftijd, en zoveel meegemaakt. ‘Dat heeft indruk gemaakt.’ Haar tijd bij INLIA had ze niet willen missen. Dat sprak zeker uit de afscheidsmail aan de organisatie. Daarin beschrijft ze die tijd: Van spreekuren en talloze intense overlegsessies met samenwerkingspartners tot aan vliegen vegen in de nieuwbouwlocatie en kasten sjouwen in de letterlijke modder.

Søren Kierkegaard (1813-1855) was een ontzettend begaafd denker en schrijver, filosoof en theoloog. Hij heeft grote invloed gehad op theologen en filosofen. Vaak is hij moeilijk te lezen. Maar Geert Jan Blanken, eindredacteur Geloof/Levensbeschouwing bij de EO,  heeft een bijzonder mooi boek gepubliceerd waarin hij een aantal 'opbouwende toespraken' heeft ingekort en eenvoudiger verwoord. Deze teksten gaan over grote levensvragen: over geloof, liefde, bezorgdheid, lijden, huwelijk en sterven. De toespraken van Kierkegaard bevatten wijze, mooie en verrassende inzichten. Het boek van Blanken lees je niet in één keer uit. Af en toe moet je er een gedeelte uit lezen en het gelezene op je laten inwerken.