Een klein boekje waarin dagboekaantekeningen gedeeld worden van Monica, domineesvrouw. Beroepingswerk en de onzekerheid daaromtrent leggen grote druk op haar leven. Maar die druk is er misschien nog meer door vragen over geloof en vertrouwen, opvoeding en het (al dan niet) loslaten van je kinderen. Zaken die heel herkenbaar zijn. En die op een geestige (ietwat hysterische) manier onder woorden worden gebracht. Misschien is het doel wel om iets te laten zien van wat er achter de deur in een pastorie speelt. Dat het daar niet zoveel anders is dan bij andere mensen. Hoewel ik dat als pastoriebewoner natuurlijk ook nooit precies weet.

Dichtbij en ver weg

Laatst was ik op een begrafenis. Wat een troost is dan de ons beloofde opstanding uit de doden. Je staat bij een begrafenis van iemand met wie je via allerlei banden verbonden was. De herinnering­en aan persoon, leven en weg van het ziek-zijn, passeren. Wat een troost is juist dan dat je mag weten ‘wij zullen opstaan en naar de Heer gaan’, zoals een lied dat zo mooi verwoordt. We zullen opgewekt worden in onvergankelijkheid. Dat is het per­spectief ver weg voor wie in geloof zijn weg gaat.

Maar het perspectief door Christus’ opstanding laat ook dichterbij zijn licht schijnen. Een mooi paas­lied brengt dat treffend onder woorden: “

‘Omdat Hij is opgewekt, is Hij opgestaan.’ Deze kernachtige uitspraak van prof. dr. J. van Genderen is te lezen in de Beknopte Gereformeerde Dogmatiek. God de Vader wekte Zijn Zoon Jezus op uit de dood. En dat was nog maar het begin van de verhoging van de Heere Jezus. Want de Vader heeft Hem zelfs de ereplaats aan Zijn rechterhand op de troon gegeven. Dat deed God met een duidelijk doel voor ogen, namelijk de verheerlijking van Zijn Naam en de zaligheid van zondaren.

Met deze inleidende zinnen worden enkele aspecten van de rijke betekenis van de opstanding van de Heere Jezus uit de dood aangestipt. We kunnen die aspecten met wat moeilijkere dogmatische woorden als volgt aanduiden: het gaat om een theologisch, een christologisch en een soteriologisch aspect.

Nu is het uiteraard niet mijn bedoeling om u een wat ‘droog’ dogmatisch artikel te bieden. Daarom neem ik mijn uitgangspunt in een korte preek van de apostel Petrus, opgeschreven in Handelingen 5,30-31. Daar staat: ‘De God onzer vaderen heeft Jezus opgewekt, Welken gij omgebracht hebt, hangende Hem aan het hout. Deze heeft God door Zijn rechterhand verhoogd tot een Vorst en Zaligmaker, om Israël te geven bekering en vergeving der zonden.’

Bij het open graf van een gelovige klinken vaak de woorden 'de dood is de doorgang naar het leven'. Het sterven van een gelovig mens is niet het einde. Het is juist het begin van 'het altijd met de Heere zijn'. Dat zijn prachtige en troostrijke woorden.