Ulrum heeft na 20 jaar weer een eigen predikant! Reden voor een kennismaking. Als ik voor de pastorie uit de auto stap en naar de voordeur loop, word ik begroet door zoontje Laurens, drie jaren jong, die met zijn klein rond hoofdje om het hoekje van de voordeur roept: Dag dominee. Kijk, dat is nog eens een welkom! Een bijzonder goed begin vond ik dat. Eenmaal binnen in de ruime en warme huiskamer en onder het genot van een lekker warm kopje koffie, valt het me op hoe gemakkelijk ze beiden praten en hoe soepel het gesprek verloopt.

Hartelijk welkom in ons midden. Zijn jullie al wat bijgekomen van de bevestigingsdienst van afgelopen zaterdag 8 januari? Hoe hebben jullie het ervaren?

Het was spannend en heel intensief, druk ook de aanloop ernaartoe, maar tegelijk ook heel mooi en goed. Het mooiste moment was toen ik geknield lag en de vier ambtsdragers aan elke hoek de oude Bijbel boven mijn gebogen hoofd vasthielden. Zo werd ik in het ambt bevestigd. Onder het Woord van God dus. Als predikant sta je niet boven, maar onder het Woord. Je bedient Gods Woord. Onvergetelijk en ontroerend.

'Onze ambten lijken sprekend op de ambten in het Oude Testament. Profeet en predikant verkondigen het Woord van God. Koning en ouderling bekleden beiden een regeerambt. Priester en diaken hebben tot taak dienstbaar bezig te zijn.'

Deze populaire opvatting kreeg ik van huis uit mee. Zij lijkt te kloppen, maar schijn bedriegt.

Oudtestamentische ambten

In het Oude Testament is er sprake van het ambt van profeet, koning en priester.

De profeten waren door God geroepen om een belangrijke, actuele boodschap te brengen aan het volk Israël of de koning. Meestal waren het mannen, maar het Oude Testament noemt ook enkele profetessen, zoals Debora en Hulda.

Niet zo lang geleden studeerde Dominik af aan de TUA. De meeste admissiaal studenten zijn direct na het afstuderen beroepbaar, maar dat is bij Dominik nog niet het geval. Hij doet op een bijzondere locatie ervaring op in het werk binnen Gods Koninkrijk. Een gesprek met Dominik.

Dominik, vertel ons eerst even wie je bent.

Ik ben Dominik de Bruijne en ik ben 27 jaar oud. De eerste acht jaar van mijn leven woonde ik in Den Haag. Daarna heb ik elf jaar in Utrecht gewoond, om in 2014 naar Ermelo te verhuizen. Mijn vader is predikant, en ik verhuisde steeds mee als hij een nieuw beroep aangenomen had. Na mijn middelbare school en een tussenjaar op de EH in Amersfoort, ben ik theologie gaan studeren. De Bijbel heb ik namelijk altijd al een prachtig boek gevonden. Tijdens mijn studie kwam er bij mij het verlangen op om predikant te worden. In 2020 kreeg ik toestemming om te preken binnen de CGK. Een jaar later heb ik mijn studie theologie afgerond. Op dit moment werk ik in de Oost-Duitse stad Schwerin als missionair werker.  

Toen ik student was, heb ik een sciencefiction-artikel gelezen over een bioloog die supermuggen had gekweekt. Deze waren enorm groot. Ze hadden mensenbloed nodig om te leven. Af en toe lokte de onderzoeker iemand naar zijn laboratorium. Later werd het lijk van de gast ergens gevonden, totaal leeggezogen, geen spoor van bloed was er overgebleven.

Ik moest aan dat verhaal denken naar aanleiding van een indringende preek die ik hoorde over Openbaring 6 vers 10, over de heiligen die vragen hoe lang het nog duurt voordat hun bloed gewroken wordt, want ze zijn afgeslacht. Er zijn en worden mensen afgeslacht om hun geloof. Er vloeit bloed. Het is heftig, dramatisch.