Ik leef in een mooi land. Overal bergen, waterbronnen, vruchtbomen. Het is heerlijk om de bergen in te gaan. ‘s Nachts heeft het iets geheimzinnigs, je ziet dan een prachtige sterrenhemel. Ik kan daar heel lang naar kijken. Natuurlijk hebben we ook grote steden. Daar werk ik soms. Dan kom ik wel een maand lang niet thuis. Wij wonen in een dorp aan op de grens met Irak. In ons dorp kennen alle mensen elkaar. We hebben onze eigen taal. We zijn een apart volk, maar we zijn bij het regiem niet geliefd. Vroeger mochten we onze eigen taal niet eens spreken. Onze taal is heel belangrijk. We zingen ook graag. Veel dingen doen we samen.

De eerste keer dat de synode digitaal vergadert! Twee dagen: 24 en 26 november. Voor iedereen wel even wennen. Om het gesmeerd te laten verlopen zijn er twee oefensessies geweest. Bij het appel nominaal doen zich nog wel wat haperingen voor, maar hierna gaat het behoorlijk goed. Het is niet de bedoeling er een gewoonte van te maken om digitaal te vergaderen. Fysiek vergaderen heeft de voorkeur omdat je elkaar dan in de ogen kunt kijken.

Na het openingsgebed door ds. Han Schenau mediteerde ds. Peter Buijs met ons over Jesaja 64 vers 1. Het volk is vastgelopen met zichzelf en realiseert zich dat alleen God hen nog kan redden. 'Scheurde U de hemel maar open om af te dalen.' Ook in onze tijd lijkt het wel of we in de mist leven. Waar is God? Vanwege de zonde van zijn volk, onze zonde, verbergt God zijn aangezicht. Ook wij zouden graag zien dat God zich liet zien. In Bethlehem scheurde de hemel open, bij de hemelvaart van Jezus opnieuw. Nog een keer zal de hemel scheuren bij Jezus' wederkomst. Laten wij verwachtingsvol uitzien naar dat moment.

Het boek Schepping en val bestaat uit colleges van Bonhoeffer over Genesis 1 – 3. Maar dat is niet alles. Na de colleges is ook nog een Bijbelstudie over ‘verzoeking’ opgenomen. Deze studie is verschenen in 1938, maar al vaker samen met de colleges over Genesis uitgegeven. Dit vanwege de innerlijke samenhang tussen beide teksten.

In deze artikelen staat de vraag centraal of je kunt bidden dat verzoeking uitblijft. Is het niet logisch dat er verzoeking komt? Kun je niet beter bidden dat je in de verzoeking staande kan blijven? Toch: het is Jezus die het ons leert bidden… Wat wil dat zeggen?

Langzaam druppelen de mensen binnen. We zijn uitgenodigd bij een vriend. Hij is ziek, erg ziek.  Medisch valt er niet veel meer voor hem te doen. Nu heeft hij zich tot de oudsten gewend en gevraagd om ziekenzalving. Behalve de oudsten - de predikant en enkele ouderlingen - heeft hij ook familieleden uitgenodigd en enkele vrienden. In de woonkamer staan een paar rijen klapstoeltjes. Onze vriend heeft geen overspannen verwachtingen, maar hij wil het graag, omdat het in de Bijbel staat. ‘Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente tot zich roepen. En laten die voor hem bidden en hem met olie zalven in de Naam van de Heere. En het gelovig gebed zal de zieke behouden en de Heere zal hem weer oprichten. En als hij zonden gedaan heeft, zal hem dat vergeven worden’. Het volgende vers is nog wonderlijker: ’Belijd elkaar de overtredingen en bid voor elkaar opdat u gezond wordt. Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand’. Hé, dat kennen we. Deze laatste zin leidt onder ons al heel lang een zelfstandig leven. ‘Het gebed van de rechtvaardige vermag veel’ (Jac. 5, 14-16).