‘… gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren’ (2)

 

Vergeving kan worden geschonken als iemand daar berouwvol om vraagt. Jezus heeft zijn discipelen geleerd dat deze vergeving dan zelfs een opdracht is: wij moeten diegene vergeven die zijn schuld erkent en vraagt om vergeving. Het kan echter ook zo zijn dat de benadeelde partij vergeving schenkt zonder dat de dader vooraf erom heeft gevraagd.

 

Daarvan getuigt het evangelie. Het evangelie leert dat de HERE God naar ons kwam en ons vergeving heeft geschonken in Christus Jezus toen wij nog vijanden waren (Rom. 5: 10). God heeft ons op onvoorstelbaar rijke wijze zijn genade betoond.

 

(Dit is het tweede deel van een artikelenserie over duurzame landbouw en had geplaatst moeten worden in nummer 10/11 van 8 maart. Toen is abusievelijk het eerste deel nogmaals afgedrukt, waarvoor excuses)

Het vorige artikel over de landbouw eindigde met deze vraag. We ontkomen niet aan de constatering dat de periode sinds WOII ons richting sociale en ecologische grenzen heeft gebracht. Een alsmaar groeiende westerse economie die zich baseert op delven, verbruiken en weggooien vraagt meer van de aarde dan de aarde aan kan. Christenen mogen daar niet de schouders over ophalen. Boeren niet, burgers niet, bestuurders niet. Ook de landbouw loopt aan tegen grenzen van de aarde en de maatschappij.

Als we denken aan de generale synode van onze kerken die deze maand voor het eerst samenkomt, is het goed terug te gaan naar wat we wel de allereerste generale synode van de kerk van Christus kunnen noemen. Waarom kwam die eigenlijk samen? Waar ging het toen over, en hoe liep het af?

In dit artikel kijk ik daarnaar en maak ik een paar opmerkingen, in de hoop dat we vandaag als kerken echt iets van de geest die op die synode heerste mogen leren. En dan schrijf ik het woord ‘geest’ eerst met een kleine letter, maar wat duidelijk wordt is dat de Geest (met een hoofdletter – Gods Geest) daar vooral heerste. 

 

Dit is de titel van een boek dat besproken werd op de radio. Omdat onze eenjarige kleindochter Anna met haar ouders in Kampen woont, de regio waar dit boek over gaat, trok dit direct mijn aandacht. Toen ik het boek kreeg las ik op de binnenflap dat er twee eerdere boeken zijn geschreven over dit onderwerp en dat deze zelfs als tv-serie zijn uitgezonden.

 

Ik besloot om de documentaire Eens ging de zee hier tekeer te gaan zien alvorens het boek Het eiland van Anna te lezen. Dat was een goed idee, want daardoor begon het verhaal van Anna direct voor mij te leven.

Wat mij opviel bij het zien van deze overigens prachtige documentaire is dat er met geen woord wordt gerept over het geloofsleven van de mensen rondom het IJsselmeer. Terwijl het geloof toch een grote rol speelde en nog speelt in de desbetreffende plaatsen.

 

Commentaar

  • Bevrijding en vrede – wij gedenken 2025-04-25 08:13:45

    Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in...

  • Voorjaar 2025-04-12 09:38:55

    Het kan niemand ontgaan zijn, het voorjaar hangt in de lucht. Heerlijk om weer even in het...

  • Veertig dagen Paaspodcast en Spotify 2025-03-28 18:37:35

    Nog een paar weken en dan vieren we opnieuw het Paasfeest. Dat betekent dat we voor wat betreft...

  • Asjera’s terugkeer 2025-03-15 08:38:30

    De profetische uitspraak: ‘Het is God of de afgoden,’ van de christenfilosoof prof. dr. ir. H. van...