Op 9 en 10 oktober 2023 was er een conferentie over het werk en de prediking van de dit jaar overleden Tim Keller. Hij was jarenlang dominee van de Redeemer Presbyterian Church in New York. Een kort verslag van deze twee dagen.

Na de opening door dr. William den Boer was de eerste spreker auteur Collin Hansen. Hij is de schrijver van de biografie: Tim Keller, zijn geestelijke en intellectuele vorming. Dit boek werd tijdens deze conferentie officieel gepresenteerd en is nu te koop. Interessant om de auteur te horen spreken. Vele jaren trok hij op met Tim Keller. Keller praatte niet graag over zichzelf, maar hij praatte graag over anderen. Vandaar dat de biografie ook vooral veel laat zien over de mensen die Keller hebben beïnvloed. Hij heeft veel – heel veel bronnen. Hij las de boeken die zijn stadsgenoten lazen, zoals de boeken die te vinden zijn in de New York Times bestsellertop 100. Maar ook uit de rijke traditie citeerde Keller veel: reformatoren, puriteinen. Zo is Keller een ‘gids in de goeroes’.

De inleiding van deze serie werd besloten met een vraag: ‘Hoe zou het nu met die grot van Abraham gaan?’

Wat is begonnen als een stuk grond met een paar grotten, is nu uitgegroeid tot een rechthoekig gebouw uit de periode van Herodes de Grote. Het domineert Hebron.

Dankbaarheid is een belangrijke waarde in het christelijk geloof. In de Bijbel kom je dankbaarheid tegen als opdracht en als een gave. De bekende Heidelbergse Catechismus is opgedeeld in drie stukken waarbij het derde en grootste deel gaat over het leven in dankbaarheid. Daarnaast heeft de dankbaarheid ook een plek in het kerkelijk jaar. Ieder jaar wordt er op veel plekken dankdag gehouden. Het moment waarop dit gevierd wordt wisselt per regio, maar in veel gevallen wordt het gehouden op de eerste woensdag in november.

Op een vrijdagavond loop ik door de straten van Caïro. Een miljoenenstad, in een land waar 90 procent van de mensen moslim is. De gebedsoproepen van de vele moskeeën galmen door de stad. Er zijn veel militairen en politie op straat om de orde te handhaven.

We zijn met een groep jongeren onderweg naar een kerk. Dit doen we bewust te voet, want als we met de bus gaan gaat er continu een overheidsmedewerker mee die controleert wat we doen en wie we ontmoeten. Eenmaal aangekomen bij de kerk moet mijn tas door een scanapparaat en loop ik door een detectiepoortje. Alle kerken in Egypte hebben detectiepoortjes, omdat er veel aanslagen zijn geweest op diverse kerken.

Eenmaal binnen sta ik vol verwondering te kijken. Er vindt een jeugddienst plaats met 1500 (!) jongeren. Vol enthousiasme aanbidden ze God door middel van liederen, waarvan een deel ons bekend in de oren klinkt. De Egyptische jongeren zingen in het Arabisch, wij zingen dezelfde liederen mee in het Nederlands of Engels.