‘Ik weet nu dat er een engelbewaarder bestaat. Je kunt haar niet zien als ze zachtjes tegen je praat. Ik weet nu ook dat zo’n engelbewaarder op je let. Ik kan het weten, ik ben er zelf eens door gered.’

 

Ik weet niet of u ooit dit bovenstaande hebt gehoord of gelezen. Dit is het refrein van het liedje Engelbewaarder, een nummer dat afgelopen jaar hoog scoorde in de muzieklijsten.

 

Zoals u begrijpt, is het geen kerklied en dat zal het ook niet worden. Maar het is toch ook ergens wel fascinerend dat er in de seculiere muziekwereld gezongen wordt over het bestaan van engelen. Nu sluit het lied aan bij de gedachte die toch bij veel Nederlanders nog wel leeft: de gedachte dat er beschermengelen of engelbewaarders bestaan. Maar wat zegt de Bijbel? Er zijn de laatste jaren verschillende boeken verschenen over engelen. Onderaan het artikel zal ik naar enkele boeken verwijzen.

Het verlies van man, vrouw, kind heeft een enorme impact op het leven. Een boek dat helpt in rouwverwerking en een handreiking is om wat eerder en makkelijker het gesprek aan te gaan met diegene die verliest ervaart, is: Helpen bij verlies en verdriet van Manu Keirse.

 

Keirse noemt een aantal taken van degene die in rouw is. Anderen kunnen daarbij van betekenis zijn. Keirse geeft ook aan wat zij beter niet kunnen doen. In zijn boek komen mens en medemens samen in beeld. De taak wordt ook niet dwingend opgelegd, het is meer de nieuwe ruimte die geboden wordt om (gezamenlijk) binnen te gaan.

 

In de eerste artikelen werd duidelijk dat de sociale ontwikkelingen in Latijns-Amerika in grote mate bepalend zijn geweest in de ontstaansgeschiedenis van de kerk in dat werelddeel. In dit artikel zoomen we nog wat verder in op die ontstaansgeschiedenis, waarbij duidelijk wordt dat ook de politiek een duidelijk woordje meegesproken blijkt te hebben.

 

De specifieke aanpak waarmee de Rooms-Katholieke Kerk in Latijns-Amerika het geloof uitlegde, zorgde ervoor dat er een heel eigen geloofspraktijk en geloofsbeleving ontstond.

 

Een aantal jaren geleden maakten mijn vrouw en ik een reis naar Israël. We leerden toen een echtpaar uit het prachtige Limburg kennen. Dit echtpaar had drie kinderen gekregen. Maar op een zwarte dag overleed plotseling een van deze kinderen. 

Natuurlijk bracht dat verslagenheid en veel verdriet met zich mee. Zijn moeder vertelde dat ze een tijd heel ver wegzonk, maar toen ook dacht: wat wil ik nu verder met mijn leven? Ik heb immers ook nog een man, nog twee kinderen en een prachtige baan. Wegzinken in verdriet? Of de draad weer oppakken en ondanks een zware steen in de ‘rugzak’ toch verder gaan met mijn leven?! Zij koos moedig voor het laatste. ’Een mens heeft immers altijd een keuze,’ zo zei ze.

 

Commentaar

  • Storm in de CGK 2025-07-04 17:44:42

    De afgelopen jaren en zeker de afgelopen maanden en weken zijn voor onze Christelijke...

  • Hellend vlak 2025-06-21 09:25:10

    Net als veel anderen denk ik met weemoed terug aan vroegere tijden. Binnenkort word ik...

  • Zien en zijn 2025-06-07 08:46:46

    Ik worstel ermee. Onlangs hoorde ik twee uitdrukkingen die me sindsdien bezighouden. Het ging over...

  • Eeuwig dankbaar 2025-05-24 07:16:04

    Doetinchem heeft zich mooi op de kaart gezet. Dit jaar vierde koning Willem-Alexander zijn...