Alain Verheij is schrijver, spreker, blogger en zelfbenoemd ‘Theoloog des Twitterlands’. Hij groeide op een in protestants gezin, een warm nest, waarin kerk en geloof belangrijk waren. Toen hij puber was en zijn ouders in de midlife waren, maakte het gezin de overstap naar een evangelische gemeente, uiteraard met overdoop. Alain was blij met die radicale stap en deed vol vuur mee. Later werd hij Nederlands Gereformeerd, onder invloed van een vriend en zijn nieuwe liefde. In die tijd ging hij theologie studeren. Hij werd voorganger, uiteindelijk een losse, die in het publieke debat graag van zich doet horen.

Onlangs verbleven we een weekje in het land van Maas en Waal. Dat was genieten. Het was tijdens die warme dagen van begin mei. Alles bloeide en geurde, het was overweldigend.

We zaten op steenworp afstand van de Waal. Aan de rivier hadden we het uitzicht op de Martinus Nijhoffbrug. Die brug is naar de dichter Martinus Nijhoff vernoemd, omdat hij over de eerste brug die daar werd aangelegd een indrukwekkend gedicht heeft gemaakt. Het gedicht heet ‘De moeder de vrouw’. Zo heette het schip dat hij onder de brug door zag varen, toen hij daar in de uiterwaarden zat te genieten. Het gedicht begint met een prozaïsche mededeling. ‘Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug.’ Maar toen hij daar rustig lag, ‘in ‘t gras, mijn thee gedronken’, toen gebeurde er iets onverwachts. ‘Laat mij daar midden uit de oneindigheid/ een stem vernemen dat mijn oren klonken/. Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer/ kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren./ Zij was alleen aan dek, zij stond aan ’t roer,/ en wat ze zong hoorde ik dat psalmen waren./ O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer./ Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren’. Het gedicht is nu plotseling in opspraak gekomen. De woorden ‘Vrouw’ en ‘moeder’ zijn een besmette combinatie geworden binnen de heersende seculiere religie. Laat maar. Je bent gewoon rijk als je herinneringen hebt aan een psalmen zingende moeder.

Het gaat ds. D. Visser in zijn bespreking van Het Israëlisme en de plaats van Christus, geschreven door S. Paas, blijkens zijn slotzin, om de doordenking van de christelijke visie op Israël.  En inderdaad, doordenken van zaken is meestal een goede zaak. Dat er veel reacties komen als er gesproken wordt over Israël, geeft al aan dat Israël vandaag aan de dag een bijzondere plaats heeft. De gelovigen zouden toch moeten zeggen 'in Gods heilsplan'.

Dit boek verscheen oorspronkelijk in het Engels (2008) en werd in 2010 in Nederland uitgebracht. Je hebt nieuwtestamentici en je hebt grote nieuwtestamentici. N.T.Wright (1948) of Tom Wright behoort zonder twijfel tot de laatste categorie. Het is jaren geleden dat ik voor de allereerste keer een boek van hem ter hand nam.

Met bewondering en groeiend enthousiasme las ik zijn boek over het verbond (1991). De man heeft wat te vertellen! De letterlijke vertaling van de Engelse titel en ondertitel van ‘Verrast door hoop’ is: Verrast door hoop. Heroverweging van de hemel, de opstanding en de missie van de kerk. Ik heb het boek in de oorspronkelijke taal gelezen; de genoemde citaten zijn mijn eigen vertalingen, omschrijvingen.