Tegenwoordig kun je van elke christelijke uitgeverij een paar keer per jaar een brochure krijgen met de nieuwe uitgaven voor dat deel van het jaar. Vele tientallen boeken per jaar per uitgever. En de meeste van die boeken eindigen, oneerbiedig gezegd, na een jaar of vijf in de bak van de opruiming. Eén druk, dat is het. Het gebeurt daarentegen vaak genoeg dat (zeer) oude boeken opnieuw uitgegeven worden. Zelfs boeken van meer dan vijfhonderd jaar oud… Het zijn boeken die de tand des tijds hebben doorstaan.

Zo vond ik dit voorjaar in de christelijke boekhandel een nieuwe uitgave, speciaal gericht op jongeren, van De navolging van Christus, geschreven tussen 1420-1427 door Thomas a Kempis. Bijna zeshonderd jaar oud en nog steeds relevant genoeg voor een nieuwe uitgave. Vertaald in ongeveer honderd talen. Gelezen over de hele wereld. Over invloedrijke boeken gesproken.

Zie ons gaan.

Het fietspad meandert door het heideveld, duikt dan weer een bosrand in, om uit te komen tussen groene weilanden. Onze fietsbanden maken een suizend geluid. Af en toe draai ik me even om en roep naar mijn vrouw die achter me fietst: ‘Kun je me volgen?’

Ze laat haar fietsbel even klingelen als bewijs dat het goed gaat.

Vanavond ben ik op bezoek bij Jan Jaap Wubs. Hij heeft als hobby muziek maken en zingen. Een paar weken geleden hebt u in dit blad al iets kunnen lezen over zijn voorstelling ‘Johannes vertelt’. Ik had gehoord dat hij een speciale manier van vakantie vieren had, namelijk ‘eilandhoppen’. Hij wil daar wel iets over vertellen.

‘Een paar jaar geleden wilde ik van Ameland naar Schiermonnikoog gaan, zonder eerst naar de vaste wal te moeten. Na wat zoeken kwam ik terecht bij ’eilandhopper.nl’, een varende dienstregeling over de Wadden. Ik heb toen met hen een overtocht gemaakt. Ik vond dat zo leuk, dat ik sinds die tijd elk jaar een weekje ga eilandhoppen vanaf Lauwersoog. We komen sowieso op Ameland, Terschelling en Vlieland, meestal ook op Schiermonnikoog en in sommige weken past ook Texel nog in de route. De vaartijden en de routes zijn sterk afhankelijk van de getijden, die per week anders zijn.'

Op 17 mei keek ik ’s avonds naar Nieuwsuur. Een van de items die werden behandeld ging over Kim Phuc. Zij werd aangekondigd als ‘Het 9-jarig napalmmeisje, dat het gezicht bepaalde van de Vietnamoorlog. Het meisje dat beroemd werd van misschien wel de meest iconische foto ooit gemaakt. Deze foto uit 1972 leidde tot groeiend verzet in Amerika tegen de oorlog in Vietnam.’

Even later is Kim zelf aan het woord. Ze vertelt dat ze de foto pas na een jaar onder ogen kreeg. Ze vond het vreselijk zichzelf zó te zien, ze schaamde zich voor haar naaktheid. Als kind besefte ze: Ik zal altijd lelijk zijn….