Een ouderling die op sterven lag, zei: ‘Ik wil graag naar mijn vrouw.’ Veel gelovigen verlangen naar de vereniging met hun geliefden. Deze wens hangt samen met de overtuiging dat we elkaar in het hiernamaals zullen herkennen. Anderen denken echter dat er van herkenning geen sprake kan zijn. Dan zouden we namelijk ook onze familie en vrienden missen die ontbreken in de hemelse heerlijkheid. Het verdriet daarover zou de vreugde bederven.
Mijn vrouw kijkt me vanaf de binnenplaats na als ik door de poort vertrek. Dit jaar blijft ze thuis. Nog enkele maanden en dan hoopt ze mij een zoon te schenken.
In mijn karbies zit water en brood. Even later meng ik me tussen de andere reizigers op weg naar Jeruzalem. Het Sjavoeot, oogstfeest, is aangebroken. Ik ga mijn verplichte offer brengen. Het is een goed oogstjaar geweest.
Gespreksstof is er genoeg onderweg. De verhalen verschillen, maar het draait bijna allemaal om de rabbi Jezus. Natuurlijk weet ik dat verhalen altijd de neiging hebben met zichzelf op de loop te gaan. Hoe vaker verteld, hoe sterker dat ze worden. Zo gaat er een verhaal, dat overleden mensen weer levend zijn geworden. Maar hem zelf was een triest lot beschoren. Ze hebben hem gekruisigd. Maar zelfs na zijn dood hield het niet op. Hij zou uit de dood opgestaan zijn.
In de zes weken voor Pasen wordt elke week een kort artikel geplaatst waarin mensen van verschillende leeftijden aan het woord komen naar aanleiding van de vraag hoe zij Pasen beleven.
Met Pasen vieren wij de opstanding van Christus.
Als wij door genade mogen geloven dat Jezus ook voor ons gestorven en opgestaan is, zullen wij ook opstaan uit de dood en eeuwig met Hem leven.
Soms hoor ik oudere mensen zeggen: hoe ouder ik word, hoe meer vragen ik krijg. Wel een beetje gek. Je zou zeggen, juist bij het ouder worden is je veel meer duidelijk geworden. Je hebt zogezegd een levens leerschool achter je. Ik weet niet of u zich de vragen van vroeger nog weet te herinneren. Sommige weet ik nog wel. Mijn neefje wist me te vertellen, dat de kinderen van de Here komen. Maar ik, die opgegroeid was op de boerderij, dacht daar iets genuanceerder over.
Op D.V. zaterdag 24 maart ontvangt de kerk van Siegerswoude-De Wilp een nieuwe predikant: ds. D. van der Zwaag (1959). Een van de vroegere predikanten van de gemeente, ds. J.W. Wüllschleger, zal hem dan daar bevestigen als dienaar van het Woord. In diezelfde dienst zal de intredepreek worden gehouden.
De ambtelijke weg van de nieuwe predikant begon op 15 maart 1985, toen hij werd bevestigd in de kleine gemeente van Klundert, niet ver van Breda. 'Helaas is deze gemeente enkele jaren geleden opgeheven omdat die vanwege afname van het aantal leden niet langer levensvatbaar was.'
