Zorgvuldige voorbede
Een tijdje geleden schreef ik in Ambtelijk contact een column over ‘zorgvuldige voorbede’. Ik refereerde aan het feit dat in een grote gemeente een lange lijst met namen van broeders en zusters voorbijkomen die ernstig ziek zijn of voor een operatie staan.
Ik schreef: 'Uitgebreid staat de predikant in zijn gebed stil bij wat iedereen mankeert en nodig heeft. Een opsomming van allerlei kwalen komt voorbij. Sommige gemeenteleden vinden het gebed zo wel erg lang duren, maar ik denk alleen: wat mooi dat we zo de gemeenschap der heiligen gestalte kunnen geven. Tegelijkertijd kriebelt er wat bij mij. Altijd als ik dit hoor speelt er in mijn achterhoofd: is het wel ethisch juist wat we doen? Hoe expliciet mag je iets vermelden, bijvoorbeeld in het kerkblad of in de voorbede? (...) Hoe kunnen we voor onze broeders en zusters bidden met respect voor hun persoonlijke levenssfeer? Lang niet iedereen wil dat zijn of haar (ziekte)omstandigheden bij de gemeente bekend worden, laat staan breed uitgemeten worden in het kerkblad. Nog indringender wordt het als de predikant benoemt hoe iemand een en ander in het geloof ervaart en verwerkt.'
De Heer is waarlijk opgestaan! Met die woorden kwam een predikant elk jaar op de morgen van eerste paasdag de consistorie binnen. Het graf is leeg! Velen hebben de Here in levende lijve gezien! Hoezo product van een vrome wens?
Ooit was ik onderdeel van een select gezelschap. Het bestond uit tweeënvijftig leden, vanuit heel Nederland samengebracht. Geselecteerd dus. Door wie? Daarvoor is een lang traject bedacht.
Op een dag liet Eva zich verleiden door de satan die in de gedaante van een slang het paradijs was binnengedrongen. Zij ging tegen het gebod van de Heer in en at op advies van de slang van 'de boom der kennis van goed en kwaad'. Die stond middenin het paradijs. God had hun verboden daar aan te komen. Zij moesten de Heer daarin gehoorzamen en erop vertrouwen dat dit het beste voor hen was. Ook Adam heeft van de vrucht gegeten. En zo overtraden zij samen dit gebod en schonden Zijn vertrouwen.
De Gasthuiskerk in Middelburg staat in het centrum van de stad in een winkelstraat. Hoe is dat als het koopzondag is? Hoewel ik sinds enkele maanden daar geen predikant meer ben, schrijf ik omwille van de levendigheid in de tegenwoordige tijd.