Onder de Poort
De ouden van de stad komen bijeen onder de poort en bespreken de zaken van alle dag.
De oude bleef in de deuropening staan. Een beetje sneeuw was op de mat en over zijn voeten gevallen toen hij de deur open deed. Verrast had hij naar zijn voeten gekeken. Nu dwaalde zijn blik rond door de straat en links over het grote plein van de stad. Helemaal wit. En niet zomaar een beetje wit, een complete metamorfose. Was bij het slapen gaan de stad nog vrieshelder geweest, nu was hij warmwit bedekt onder koude deken, die nog verried waar alle dingen stonden voordat het ging sneeuwen. De oude zou deze dag de eerste zijn die het plein over zou steken. Misschien was dat alle andere dagen ook wel zo, maar dan kon je het niet zo overduidelijk zien. Vandaag wel. Geen mens, zelfs geen kat in de nacht had de dikke laag witheid verstoord met zijn spoor.




O God, die droeg ons voorgeslacht,
Vorige week is verslag gedaan van een deel van de tiende zitting van de generale synode. Toen kwamen onder meer aan de orde een nieuwe procedure rondom appelzaken, het diaconaat, de afdracht voor de kerkelijke kassen, en de doop van pleegkinderen. In dit artikel wordt melding gemaakt van twee andere onderwerpen.
Ouderdom en sterven geven mensen aanleiding om op hun leven terug te blikken en voor zichzelf de balans op te maken. In veel gevallen kan ondersteuning van de omgeving in dit proces zeer waardevol zijn. Het kan lucht geven om je levensverhaal met iemand anders te delen. Samen over je verleden spreken kan gevoelens van eenzaamheid verlichten.