Op 17 oktober 2013 kwamen de kerken uit de classis Hoogeveen om 19.00 uur bij elkaar in de Ichthuskerk in Hoogeveen. Tot nu toe werden de voor- en najaarsclassis overdag gehouden en begonnen we om 9.30 uur. Omdat het voor sommige gemeenten steeds lastiger werd om de afvaardiging rond te krijgen voor een vergadering overdag, had de classis besloten om als proef gedurende een jaar de vergadering te beginnen om 19.00 uur.
“Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat.”
(Jakobus 1:2)
Jakobus heeft de naam dat hij een eenvoudige en praktische brief heeft geschreven. Maar als lezer word je wel meteen aan het begin al ontnuchterd: de beproevingen, waarmee je als christen te maken krijgt, zouden je heel blij moeten maken. Die testen namelijk je geloof, maken het stevig en dat loopt uit op volmaaktheid (vers 3-4).
Bestaat God? Bestaat Jezus? Bestaat het dat Hij opstond uit de dood? Hoe aannemelijk is dit alles? De vraag naar de aannemelijkheid is legitiem, vindt Lennox en dat deel ik. Paulus en Jezus spelen juist in op rede en waarneming.
Waar het in de discussie met atheïsten om gaat is de vraag naar de aannemelijkheid of goede redenen. Zijn christenen mensen die dingen geloven zonder goede redenen? Is hun geloof een blind vertrouwen? Is het waar wat de atheïst Richard Dawkins stelt? Namelijk: Geloof is een bron van kwaad, juist omdat het geen verantwoording behoeft en geen argumenten verdraagt.
In Apeldoorn-Zuid kregen we hele fijne buren. Zij waren gereformeerd-synodaal. Zij hadden gehoord, dat wij met acht kinderen naast hen zouden komen wonen in Villa Jeanette. Mijnheer Boot hield heel veel van een mooie tuin. Hij zag al zestien voetjes zijn tuin vertrappen. Daarom zette hij een ijzeren hek op de scheiding en beplantte de rest met ligusterstekken. Spoedig kwamen ze er achter dat we met drie kinderen waren gearriveerd en toen verdwenen al gauw de aangebrachte afscheidingen. We werden vrienden, vooral onze kinderen. Een nieuw pakje, broek en rokje, moesten mijnheer en mevrouw Boot – zo heetten de buren – direct zien. Ze keuvelden wat af met elkaar.
Op 12 november is het 55 jaar geleden dat drs. W. Steenbergen werd bevestigd als predikant van Meppel.
Voor het kerkblad beantwoordde hij een aantal vragen over zijn werk gedurende deze periode.
Toen u in 2008 50 jaar predikant was, hebt u in ons blad drie mensen genoemd die u op uw weg in het ambt ontmoette. Over die weg zelf vertelde u minder. Wilt u dat nu bij uw 55-jarig jubileum misschien iets uitvoeriger doen?
