Dit praktische boek voor de hele gemeente maakt bespreekbaar wat het
meest kwetsbaar is: relaties, verliefdheid, huwelijk, vriendschappen.
Het gaat over de kostbaarheid en de breekbaarheid van elke relatie.
God is liefde, schrijft Johannes. Vooral de liefde laat zien hoeveel dat
betekent voor onze omgang met mensen. Evenals Thuis in Gods huis leent
dit boek zich uitstekend voor gebruik in een gemeenteproject.
De lezer wordt op drie verschillende niveaus betrokken bij het
onderwerp: voor elke week een bepaald thema in de kerkdienst, voor de
persoonlijke omgang een dagboek, voor de verwerking in huisgroepen een
werkboek. Aan het boek werkten o.a. mee Aad Kamsteeg en ds. Hans
Schaeffer.
Principi?el
Het bijzondere van dit boek vind ik, naast het feit dat het een echt
werkboek kan en wil zijn in de gemeente, dat niet alleen ingegaan wordt
op het vraagstuk van verkering en huwelijk. Heel wat boeken gaan, als
het om relaties gaat, over een deelonderwerp. Zulke boeken hebben
uiteraard hun recht en reden. Toch is het mooi dat er nu een boek ligt,
dat alle aspecten van relaties aan de orde stelt. Van verkering tot
single-zijn, van getrouwd zijn tot homoseksuele gevoelens en relaties
hebben. Daarnaast wordt terecht ingegaan op gevoelens van verdriet en
eenzaamheid na scheiden en overlijden. In dat opzicht wordt geen terrein
geschuwd. En telkens weer worden principi?le lijnen getrokken, d.w.z.
het Woord van God komt aan het Woord. Als hulplijn en steun bij alle
valkuilen en verleidingen. Als weerwoord ook tegen de geest van de tijd
en tegen onze zwakheden.
Lees meer: Vooral de liefde
Dirk Molenaar is van beroep organist.
Ook is hij redacteur van ?De Orgelvriend?. In dit blad voor
orgelliefhebbers schrijft hij regelmatig een verhaal of column. Met zijn
toestemming is onderstaand verhaal overgenomen uit ?De Orgelvriend?.
Toegegeven, het is niet door mijzelf bedacht.
Al had ik wel eens als organist iets dergelijks op kleine improvisatorische schaal toegepast.
Nee, ik had het dankbaar overgenomen van de Franse organist en componist Dubois.
Het was namelijk Theodore Dubois (1837-1924) die dit muzikale 'trucje'
had verwerkt in zijn orgelwerk Marche des rois mages (Mars van de Drie
Koningen). Bij hem is het de toon b2, geregistreerd met een vier- en
tweevoetsregister. Met een gewichtje op de toets, waardoor die hoge toon
blijft liggen tot het eind van het stuk. Deze aangehouden b verbeeldt
dan de ster die de Wijzen naar Bethlehems stal leidde.
En eveneens toegegeven, aan de kerkdienst in Eenrum van 2 januari 2005,
Zondag Epifanie, had ik als organist amper iets voorbereid. Dit vanwege
Nieuwjaarsdag. Daarom had ik ook niet nagedacht over de stukjes te
spelen orgelmuziek. Dus zocht ik tijdens de overdenking - van de voor
mij onbekende voorganger - in het Liedboek een gezang op uit de
Epifanietijd, dat niet op het orgelbriefje voorkwam. Gezang 157, Wie
schön leuchtet der Morgenstern, leek mij zeer geschikt om over te
improviseren na de preek.
Lees meer: Nicht sch?n leuchtet der Morgenstern
?Het vormen van het godsbeeld begint op de commode?, dat was het laatste
zinnetje dat ik hoorde en op schreef van de lezing van dr. Hanneke
Schaap-Jonker*. Ik durf best een gokje wagen: ik denk dat niemand van
mijn collega?s dat zinnetje nog weet. Waarom ik wel? Omdat het bij mij
bleef haken. Waarom? Omdat ik - beter mijn vrouw en ik -, nogal op
pleegzorg betrokken zijn en dat juist zo vaak hebben meegemaakt in het
negatieve: een kind dat door misstand of erger misbruik het vertrouwen
is kwijtgeraakt in vader en moeder en mitsdien in God de Vader. Met dit
voorbeeldje zit ik precies in de kern van de lezing van Dr. Schaap:
iedereen hoort en onthoudt zijn eigen preek. Het zal u en jou
voortdurend overkomen.
De ouderen onder ons weten nog hoe moeilijk het was om te luisteren naar
een preek. Boeren en bakkers en vissers vielen maar wat gauw in slaap.
Logisch. De hele week gewerkt, ?s morgens vroeg op en dan opeens de rust
in de kerk, met in de winter soms ook nog de warme kachelpijp net langs
je bank. Boeren en bakkers in een mum van tijd onder zeil, tot in de
kerkenraadbank aan toe. In sommige gemeenten kende men het gebruik dat
een dreigende slaapkop ging staan om wakker te blijven. Handige
predikanten hadden er een handje van ofwel om een diepe en lange stilte
te laten vallen, een klap op de preekstoel te geven of opeens met
bulderende stem aan te heffen over voordeel en oordeel van het
Evangelie. Schaapachtig ontwaakten de slapenden. Al die dingen zijn nu
niet minder. We zitten nu met zoveel dingen in ons hoofd en aan ons
hoofd; bij jongeren soms zelfs letterlijk de oordopjes of, trillend in
de broekzak of tas, de mobiel. Kortom: we moeten als predikers door heel
wat linies breken om uw en jouw aandacht te trekken en om uw en jouw
hart te bereiken.
Lees meer: Trouw en tijdig (2)
Actueel blijft het. De doop. Die actualiteit is er natuurlijk omdat er
vandaag de dag nog steeds gedoopt wordt. Gelukkig wel. Maar het verschil
van inzicht over op welk moment die doop moet plaatsvinden is ook nog
steeds actueel. Bedoelt de Bijbel dat we kinderen zullen dopen? Of is
het toch ?eerst geloven en daarna als (jong)volwassene dopen??
Regelmatig worden in gesprekken, waaronder die tijdens huisbezoeken,
deze en vergelijkbare vragen gesteld.
E?n van onze redactieleden vroeg zich af of er niet een ?eenvoudige en
praktische? opsomming kon worden gemaakt van de argumenten die gebruikt
worden om verbondsdoop aannemelijk te maken. Hieronder doe ik een poging
waarbij ik opmerk dat de opsomming traag zal verlopen. Slechts ??n punt
uit het rijtje behandel ik in dit artikel: de eenheid van het Oude en
Nieuwe Verbond.
Lees meer: Waarom kinderen dopen? (1)
?Ja.? Zo klonk het de laatste tijd in veel kerkgebouwen. Vele (meestal)
jonge mensen legden belijdenis van hun geloof af ?voor het aangezicht
van God en voor Zijn heilige gemeente?. Een intensieve periode van
belijdeniscatechisatie is aan dat indrukwekkende moment vooraf gegaan.
En met het doen van belijdenis delen belijder en belijdster in ?alle
rechten en plichten in de gemeenschap van de kerk.?
In een keurige opsomming zou ik die rechten en plichten kunnen opsommen.
In de eerste plaats is er het recht op geestelijke zorg. Die zorg kan
verleend worden door prediking, pastoraat en catechese. Met het doen van
belijdenis wordt weliswaar een belangrijke stap gezet: in het openbaar
komt een mens uit voor zijn geloof! Tegelijk is het een stap die
onderdeel uitmaakt van een wandeling. Er is naar het doen van belijdenis
toegegroeid. De reisgids wordt op de dag van de belijdenis niet
gesloten met de woorden: ?Zo, nu weet je het wel?. Geestelijke voeding
blijft noodzakelijk. Als dooplid had je dit recht al. Je zou kunnen
zeggen dat dit recht zich verdiept na het doen van belijdenis.
Lees meer: Hoe verder na de belijdenis
Dit praktische boek voor de hele gemeente maakt bespreekbaar wat het
meest kwetsbaar is: relaties, verliefdheid, huwelijk, vriendschappen.
Het gaat over de kostbaarheid en de breekbaarheid van elke relatie. 
Dirk Molenaar is van beroep organist.
Ook is hij redacteur van ?De Orgelvriend?. In dit blad voor
orgelliefhebbers schrijft hij regelmatig een verhaal of column. Met zijn
toestemming is onderstaand verhaal overgenomen uit ?De Orgelvriend?.
Impressie Predikantenconferentie 2010
Actueel blijft het. De doop. Die actualiteit is er natuurlijk omdat er
vandaag de dag nog steeds gedoopt wordt. Gelukkig wel. Maar het verschil
van inzicht over op welk moment die doop moet plaatsvinden is ook nog
steeds actueel. Bedoelt de Bijbel dat we kinderen zullen dopen? Of is
het toch ?eerst geloven en daarna als (jong)volwassene dopen??
Regelmatig worden in gesprekken, waaronder die tijdens huisbezoeken,
deze en vergelijkbare vragen gesteld. 
?Ja.? Zo klonk het de laatste tijd in veel kerkgebouwen. Vele (meestal)
jonge mensen legden belijdenis van hun geloof af ?voor het aangezicht
van God en voor Zijn heilige gemeente?. Een intensieve periode van
belijdeniscatechisatie is aan dat indrukwekkende moment vooraf gegaan.
En met het doen van belijdenis delen belijder en belijdster in ?alle
rechten en plichten in de gemeenschap van de kerk.?