Dat het Kerkblad goed gelezen wordt werd me duidelijk omdat ik op de dag van uitgifte van het Kerkblad van 30 maart gebeld werd door een lid van de kerk te Dedemsvaart, die in Ommen woont. Bij het lijstje van opgeheven kerken heb ik vermeld dat Ommen in 1955/6 is opgeheven. Dit klopt niet volgens br. Van der Bent uit Ommen. Ik had het gegeven van opheffing gehaald uit het nieuwe Jaarboek van 2012 waar verschillende data worden genoemd. Ik had de laatste gekozen.

Hoe het precies in elkaar zit met de kerk te Ommen is me - nog - niet geheel duidelijk. Wel is aan te nemen wat br. Van der Bent vertelde: De leden uit Ommen zijn na de opheffing van de kerk in Ommen lid geworden van Dedemsvaart. In de winter van 1955-1956 werden er, op voorstel van ds. D. van Wilsum, toen predikant in Dedemsvaart, middagdiensten in Ommen gehouden. Ds. Van Wilsum kwam op zijn brommertje uit Dedemsvaart getuft. De diensten werden gehouden in "De Olde Vechte".

Vrijheid is een groot goed. Ze regelt onder meer het onderlinge verkeer tussen mensen. Maar hoeveel godsdienstvrijheid laat onze overheid haar burgers? Die vraag komt in het publieke debat steeds vaker terug. Ze raakt ook onze joodse en islamitische medeburgers. De indruk bestaat dat deze vrijheid wordt ingeperkt. Daarover heeft onderzoeker en publicist dr. Henk Post een gedegen studie geschreven.

Mens-zijn is leven in vrijheid. Vrijheid is geen gunst die de overheid haar burgers verleent. Ze hoort wezenlijk bij het mens-zijn. De overheid kan haar niet zondermeer inperken. De zorg van de overheid moet juist zijn dat mensen in vrijheid samenleven. Maar samenleven is geen vanzelfsprekende zaak. Waar mensen samen zijn, botsen belangen en behoeftes. Daarom heeft vrijheid haar grenzen. Dan kan het toch nodig zijn dat de overheid vrijheid inperkt.

Van september tot en maart hebben veel personen deelgenomen aan de vormingscursus. Om de drie weken kwamen de deelnemers op zaterdagochtend bijeen in Drachten om bijgeschoold te worden over diverse onderwerpen. De komende tijd zal er in ons kerkblad een korte weergave gegeven worden van de behandelde onderwerpen. Vandaag de tweede bijlage van Dr. M.J. Kater.

Is het geloof in de opstanding uit de doden van Jezus een kwestie van ‘dat moet je maar geloven’? Ongetwijfeld! Paulus weet het zeker vanuit de ontmoeting met Jezus en getuigt dat hij niet meer zijn eigen leven leeft, maar dat Christus in hem leeft (Gal. 2:20).

Een kinderbijbelschrijver moet keuzes maken. Wat vertel je wel en wat niet? Hoe geef je gebeurtenissen weer? En moet je alles al wel vertellen aan (jonge) kinderen?

In Liter (christelijk literair tijdschrift) van december 2011 schrijft dr. W. van der Meiden een artikel over kinderbijbels. Hiervoor heeft hij een analyse gemaakt van de vertellingen en afbeeldingen van de schepping, de zondeval en de zondvloed in een aantal kinderbijbels. Zijn conclusie is dat veel kinderbijbelschrijvers en -illustratoren de scherpe kantjes eraf halen. De verdrijving uit het paradijs wordt tegenwoordig ‘minder schril’ weergegeven of ontbreekt soms helemaal. Bij de ark van Noach ligt de nadruk op de ‘vrolijke beestenbende’ in de ark en de regenboog als teken van een nieuw begin. De afbeeldingen spelen hierbij een belangrijke rol. Een uitzondering zijn kinderbijbels uit de ‘orthodox-protestantse kring’.