?Ze lezen nieuws als journalisten. Ze kijken films als regisseurs. Ze
kijken naar reclame als reclamemakers. Deze eerste positieve, slimme
generatie vergt een geheel nieuwe benadering. Want als je je
communicatie verkeerd inricht, dan raak je ze kwijt. Voorgoed. Dan
blijven ze onverschillig of keren zich zelf van je af.? En met name het
zinnetje ?? als je je communicatie verkeerd inricht, dan raak je ze
kwijt. Voorgoed ...? deed de redactie van het Kerkblad vragen: Wat
moeten wij daar als kerk mee? Wij communiceren nog steeds zoals we dat
al eeuwen deden. Raken wij de jongeren niet kwijt omdat we het evangelie
niet op een voor hen vatbare en hanteerbare manier communiceren? Want
voor de generatie Einstein (geboren na 1990) geldt: ?De Kerk is haar
macht over het geestelijk welbevinden ontnomen, eenieder kan nu zelf
beschikken over het lijf in pijn, leven en dood. We zijn individuen
geworden met een eigen wil, niet gedicteerd door geloof of andere
ideologie?n?.
Echtheid
Wat moeten we als kerk met de manier, waarop de Einsteiners (en allen na
hen) hun leven bouwen? Niemand zal ontkennen, dat de kerk de taak heeft
in woord en daad lichaam van Christus Jezus in de tijd te zijn. Opdat
mensen geloven in de liefde van God en door het geloof behouden worden.
Een eerste vereiste is dan wel, dat de kerk ?echt? is. Dat betekent, dat
de kerk aan alle kanten uitstraalt geheel en al en onvoorwaardelijk te
geloven wat of in Wie ze zegt te geloven. Maar wat moeten we doen om dat
uit te stralen? En hier zit een heel lastig punt. Als wij gaan bepalen
op welke manier echtheid blijkt is er weer een vorm geboren, die binnen
de kortst mogelijk tijd weer een lege huls is. Toch doe ik een poging.
Lees meer: De Generatie Einstein III
In mijn eerste artikel gaf ik een korte omschrijving van ?Emerging
Churches?. We zagen dat in een EC alles erop gericht is om aansluiting
te vinden bij de manier van denken en leven van postmoderne mensen. De
ingrijpende cultuuromslag van modernisme naar postmodernisme is daarbij
het centrale thema. Hoe hebben wij als gereformeerde christenen deze
beweging nu te waarderen?
Er zijn diverse invalshoeken te bedenken waarop wij als gereformeerde
christenen kunnen reageren op de EC. Ik beperkt me tot drie onderwerpen:
Verschillende mensen hebben gereageerd op de oproep van de redactie om iets te vertellen over hun belevenissen tijdens de winters van vroeger en nu. De reactie wil de schrijvers hartelijk bedanken voor hun medewerking. Hieronder vindt u hun verhalen.
Scheuvels
Op de ?scheuvels? naar de kerk in Mussel!
Het was in mijn jeugdjaren, lagere school, dat het op zondagmorgen hevig geijzeld had. Je kon vanwege de gladheid amper op de been blijven. Mij pa, Wubbo Wever, zei tegen mij: ?Wat doen we Jan? De scheuvels onder en doe achter mie aan.? Er was bar weinig volk in de kerk. Evenwel, na de kerkdienst was het dooi geworden. Dus: in plaats van scheuvel?n, met de scheuvels onder de arm naar huis. Later werd er door thuisblijvers opgemerkt of scheuvel?n op zondag wel passend was. Mijn pa zei: ?Wij waren tenminste in de kerk !?
De filosoof en politicoloog Roel Kuiper schreef dit boek als onderdeel
van de Christelijk Wijsgerige Reeks. Hij was eerder directeur van het
Wetenschappelijke Instituut van de ChristenUnie, nu hoogleraar in de
Reformatorische Wijsbegeerte aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Op een diepzinnige wijze toont Kuiper aan hoe de samenleving is los
gezongen van God, maar ook hoe de Rede - zeg het nuchtere verstand -
zich heeft losgezongen van andere reflectiepunten. Met noodlottige
gevolgen. Die ontwaren wij in onze tijd aan den lijve. Doorgeschoten
individualisme met als kwalijk effect vereenzaming. Doorgeschoten
liberalisme met als leuze ?De vrijheid voorop in alles!? Met als
kwalijke gevolgen, o.a. het recht om te beledigen of om steeds verder de
criteria op te rekken bij abortus provocatus en euthanasie. Het wordt
een wereld van de onredelijke redelijkheid en een tijd van intolerantie.
We merken dat in de aanvallen op het bijzondere onderwijs ? Art. 23 van
de Grondwet.
Lees meer: Moreel kapitaal
Voelen mensen die nog nooit ?iets met de kerk hebben gehad? zich thuis
in onze gemeente? Hoe houden we jongeren binnenboord? Spreken we
niet-christenen aan met onze manier van kerk-zijn? Met andere woorden:
kunnen we nog vooruit met onze Christelijke Gereformeerde kerken?
Missionaire teams, jongerenwerkers, ambtsdragers zijn, als het goed is,
steeds met dit soort vragen bezig. Maar zijn er ook antwoorden?
In dit artikel wil ik iets laten zien van de antwoorden die ?Emerging
Churches? op deze vragen geven. Wat kunnen we leren van hun manier van
denken?
Wat zijn Emerging Churches?
Emerging Churches (EC?s) zijn experimentele kerken, die vooral in de
Verenigde Staten en Engeland sinds de jaren ?90 van de vorige eeuw zijn
ontstaan. Ze vinden dat bestaande kerken teveel zijn blijven steken in
structuren, denkvormen en uitingen uit de tijd van het Modernisme,
terwijl onze westerse wereld toch alweer zo?n 30 jaar als Postmodern te
boek staat.
De Engelse term ?Emerging Church? heeft een dubbele betekenis.
?Emerging? komt van het Engelse woord ?emergent? en betekent
?opkomend?. Maar ook heeft deze term een relatie met het Engelse
?emergency?, en dat betekent ?noodsituatie?. Met de term ?Emerging
Church? wordt dus bedoeld een nieuwe generatie kerken, opkomend vanuit
een besef van noodzaak tot verandering.
Lees meer: Emerging Churches: kerk in de wereld ? wereld in de kerk?(1)
?Ze lezen nieuws als journalisten. Ze kijken films als regisseurs. Ze
kijken naar reclame als reclamemakers. Deze eerste positieve, slimme
generatie vergt een geheel nieuwe benadering. Want als je je
communicatie verkeerd inricht, dan raak je ze kwijt. Voorgoed. Dan
blijven ze onverschillig of keren zich zelf van je af.? En met name het
zinnetje ?? als je je communicatie verkeerd inricht, dan raak je ze
kwijt. Voorgoed ...? deed de redactie van het Kerkblad vragen: Wat
moeten wij daar als kerk mee? Wij communiceren nog steeds zoals we dat
al eeuwen deden. Raken wij de jongeren niet kwijt omdat we het evangelie
niet op een voor hen vatbare en hanteerbare manier communiceren? Want
voor de generatie Einstein (geboren na 1990) geldt: ?De Kerk is haar
macht over het geestelijk welbevinden ontnomen, eenieder kan nu zelf
beschikken over het lijf in pijn, leven en dood. We zijn individuen
geworden met een eigen wil, niet gedicteerd door geloof of andere
ideologie?n?.
In mijn eerste artikel gaf ik een korte omschrijving van ?Emerging
Churches?. We zagen dat in een EC alles erop gericht is om aansluiting
te vinden bij de manier van denken en leven van postmoderne mensen. De
ingrijpende cultuuromslag van modernisme naar postmodernisme is daarbij
het centrale thema. Hoe hebben wij als gereformeerde christenen deze
beweging nu te waarderen? 
De filosoof en politicoloog Roel Kuiper schreef dit boek als onderdeel
van de Christelijk Wijsgerige Reeks. Hij was eerder directeur van het
Wetenschappelijke Instituut van de ChristenUnie, nu hoogleraar in de
Reformatorische Wijsbegeerte aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. 
Voelen mensen die nog nooit ?iets met de kerk hebben gehad? zich thuis
in onze gemeente? Hoe houden we jongeren binnenboord? Spreken we
niet-christenen aan met onze manier van kerk-zijn? Met andere woorden:
kunnen we nog vooruit met onze Christelijke Gereformeerde kerken?
Missionaire teams, jongerenwerkers, ambtsdragers zijn, als het goed is,
steeds met dit soort vragen bezig. Maar zijn er ook antwoorden?