ImageEnkele jaren geleden uitte Stefan Paas in een gesprek zich enthousiast over het werk van de theoloog Miroslav Volf. Ik moest bekennen dat ik niets wist van Volf en zijn werk. Daar is verandering in gekomen. Ik weet nu dat hij afkomstig is uit Joegoslavi?, getrouwd met een Amerikaanse en woont in Amerika waar hij werkt aan Yale University.

Twee van Volfs boeken zijn kort geleden in het Nederlands verschenen. Een nieuw verleden verscheen bij Buijten & Schipperheijn in Amsterdam, prijs ? 19,50.
Onbelast verscheen bij Van Wijnen in Franeker, prijs ? 22,50.
De ondertitel van het eerstgenoemde boek is: Omgaan met herinneringen in een gebroken wereld. Het tweede boek heeft als ondertitel: Geven & vergeven in een genadeloze cultuur. Zowel de titels als de ondertitels geven goed weer wat Volf met deze boeken zeggen wil. Wij leven in een gebroken wereld, sterker nog in een cultuur zonder genade. Wij zijn mensen die zonde doen, maar ook te lijden hebben onder zonden van anderen.
Volf werd in 1983 opgeroepen om in het Joegoslavische leger zijn dienstplicht te vervullen. Omdat hij christen was en met een Amerikaanse was getrouwd, werd hij extra in de gaten gehouden. Hij werd verdacht van spionage voor het westen en streng verhoord door commandant G.

ImageEnkele maanden geleden bezocht ik met enige leden van het moderamen van onze gemeente de wat in het Engels heet Global Leadership Summit. Deze term staat voor de jaarlijks terugkerende leiderschapsconferentie die georganiseerd wordt door Willow Creek Nederland (WCN). Een organisatie die aangesloten is bij de uit de Verenigde Staten afkomstige Willow Creek Association. WCA heeft ruim 13.000 lidkerken in meer dan 35 landen, die meer dan 95 verschillende denominaties vertegenwoordigen. Er worden tienduizenden kerkleiders getraind en ieder jaar miljoenen boeken en dvd?s uitgezet ter ondersteuning. Ik wil van deze conferentie graag een en ander met u delen.

Leiderschap is een belangrijk begrip binnen Willow Creek. Niet als doel op zich maar met oog op de verbreiding van het Koninkrijk van God. Of zoals Willow Creek dat onder woorden brengt: Buitenkerkelijken (ongelovigen) tot volledig toegewijde volgelingen van Jezus Christus maken. Waarbij zij verwijst naar Matteüs 28:19-20: Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.

?Ik wil graag dat jullie bidden voor mijn kinderen die niet meer naar de kerk gaan?, zei ze. Moedig vond ik dat. Heel veel ouders kennen die moeite en verdriet. E?n of meerdere kinderen gaan niet meer naar de kerk. Maar ouders durven er niet over te praten. Gemeenteleden durven er niet naar te vragen, kerkenraadsleden kijken er soms zo maar aan voorbij. Het is te pijnlijk, brengt in verlegenheid, geeft geestelijke worsteling, schuldgevoel. Hoe kunnen we er beter mee omgaan, wanneer kinderen andere wegen gaan. Ik wil pogen een richting te wijzen. Mijn hoofdmotto is: breng je kind niet allereerst bij de kerk, maar bij het kruis!

In een speciale uitgave van Opbouw, voornamelijk circulerend in de kring van de NGK, turfde Ad de Boer hoeveel doopleden in de afgelopen 25 jaar zich hebben ontrokken en zijn afgevoerd. Alleen de woorden al doen ons pijn. Hij grijpt daarbij terug op hoe het Centraal Plan Bureau (CPB) voor de Statistiek en het Sociaal Planbureau (SCP) ons al jaren vertellen dat steeds meer mensen de kerk verlaten. Twee op de drie Nederlanders noemen zich buitenkerkelijk. Bij de jongeren is dat al bijna driekwart. In een helder getal: elke maand verlaten 400 jongeren tussen de twaalf en achttien jaar de kerk. Vaak denken we dan: maar bij ons (orthodoxe)kerken niet! Of: God doet niet aan statistieken! En wijsneuziger: statistieken liegen! Ook al is dat voor een deel waar, de cijfers onder ons liegen niet. Ad de Boer turfde aan onttrekkingen/afvoeringen in de NGK in 25 jaar: 2709 doopleden. En bij ons... 8756! En al die ouders in ons midden, voor zover ze nog leven, hebben daar verdriet om. Verdriet vooral wanneer hun eigen kinderen eigen wegen gingen en gaan.

ImageEnkele jaren geleden is op aandringen van de vorige minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) Cees Veerman, de Groene Kennis Coöperatie (GKC) opgericht. De GKC is een overkoepelend orgaan van alle groene kennisinstellingen in Nederland, van VMBO tot en met de Wageningse Universiteit. Eveneens op aandringen van Cees Veerman worden de innovaties in het Groen Onderwijs onder de vlag van de GKC door programmateams uitgevoerd. Het voordeel van deze aanpak is dat de minster voor bepaalde thema?s nu ??n aanspreekpunt in het Groen Onderwijs heeft, en niet langer voor elk onderwerp bij circa 15 verschillende scholen hoeft aan te kloppen.

E?n van de ontwikkelthema?s in het Groen Onderwijs is ondernemerschap. Samen met een collega van de Christelijke Agrarische Hogeschool in Dronten, mag ik aan dit programma leiding geven. Een leuke en uitdagende taak, vooral omdat het enkele jaren geleden nieuw was en we zelf moesten uitvinden hoe je zoiets deed, het was letterlijk ?learning by doing?.


Wilhelm (Wim) van Heest (23 september 1927 ? 3 januari 2010)

Wij houden Wim van Heest in gedachtenis, omdat hij het Woord van God tot velen gesproken heeft.  Met heel zijn hart was hij dienaar van het Woord, en daar gaf hij, samen met zijn vrouw Metje, met liefde en inzet invulling aan: in Rozenburg, Emmen, Broek op Langedijk, Torajaland, Ridderkerk en Deventer. Altijd was er iets van een missionair betrokken zijn. Evangelisatie en zending bleven geen theorie maar werden een werkelijkheid, vooral in de jaren in Torajaland, maar ook als docent Missiologie in Apeldoorn en als voorzitter van Deputaten Buitenlandse Zending. Hij wist zich daartoe geroepen. Toen het einde naderbij kwam getuigde hij daar in verwonderde dankbaarheid van, dat hij (zoals hij het zei) ?een rol had mogen spelen in het Koninkrijk van God.? Hij deed dat, gegrepen door de genade en trouw van God aan Wie hij zich ook zelf toevertrouwde. Zo kon hij, zelf volgeling van zijn Heiland, voorganger zijn. Levend van Gods genade, kon hij de weg wijzen naar de God van de genade. Tot het einde toe: voorafgaand aan zijn begrafenis moest gesproken worden over Psalm 31: 6: ?in uw handen beveel ik mijn geest; Gij verlost mij, HERE, getrouwe God.? Daarover moest het gaan: een persoonlijk getuigenis, maar ook een laatste oproep: vertrouw u toch aan de HERE toe.
In dat vertrouwen ontsliep Wim van Heest in Christus.
We bidden om de troost en de kracht van deze getrouwe HERE God voor Metje en de familie.

Hoogeveen                   
Jan van ?t Spijker

Commentaar

  • Bevrijding en vrede – wij gedenken 2025-04-25 08:13:45

    Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in...

  • Voorjaar 2025-04-12 09:38:55

    Het kan niemand ontgaan zijn, het voorjaar hangt in de lucht. Heerlijk om weer even in het...

  • Veertig dagen Paaspodcast en Spotify 2025-03-28 18:37:35

    Nog een paar weken en dan vieren we opnieuw het Paasfeest. Dat betekent dat we voor wat betreft...

  • Asjera’s terugkeer 2025-03-15 08:38:30

    De profetische uitspraak: ‘Het is God of de afgoden,’ van de christenfilosoof prof. dr. ir. H. van...