Enkele jaren geleden uitte Stefan Paas in een gesprek zich enthousiast
over het werk van de theoloog Miroslav Volf. Ik moest bekennen dat ik
niets wist van Volf en zijn werk. Daar is verandering in gekomen. Ik
weet nu dat hij afkomstig is uit Joegoslavi?, getrouwd met een
Amerikaanse en woont in Amerika waar hij werkt aan Yale University.
Twee van Volfs boeken zijn kort geleden in het Nederlands verschenen.
Een nieuw verleden verscheen bij Buijten & Schipperheijn in
Amsterdam, prijs ? 19,50.
Onbelast verscheen bij Van Wijnen in Franeker, prijs ? 22,50.
De ondertitel van het eerstgenoemde boek is: Omgaan met herinneringen in
een gebroken wereld. Het tweede boek heeft als ondertitel: Geven &
vergeven in een genadeloze cultuur. Zowel de titels als de ondertitels
geven goed weer wat Volf met deze boeken zeggen wil. Wij leven in een
gebroken wereld, sterker nog in een cultuur zonder genade. Wij zijn
mensen die zonde doen, maar ook te lijden hebben onder zonden van
anderen.
Volf werd in 1983 opgeroepen om in het Joegoslavische leger zijn
dienstplicht te vervullen. Omdat hij christen was en met een Amerikaanse
was getrouwd, werd hij extra in de gaten gehouden. Hij werd verdacht
van spionage voor het westen en streng verhoord door commandant G.
Lees meer: Boeken van Volf
Enkele maanden geleden bezocht ik met enige leden van het moderamen van
onze gemeente de wat in het Engels heet Global Leadership Summit. Deze
term staat voor de jaarlijks terugkerende leiderschapsconferentie die
georganiseerd wordt door Willow Creek Nederland (WCN). Een organisatie
die aangesloten is bij de uit de Verenigde Staten afkomstige Willow
Creek Association. WCA heeft ruim 13.000 lidkerken in meer dan 35
landen, die meer dan 95 verschillende denominaties vertegenwoordigen. Er
worden tienduizenden kerkleiders getraind en ieder jaar miljoenen
boeken en dvd?s uitgezet ter ondersteuning. Ik wil van deze conferentie
graag een en ander met u delen.
Leiderschap is een belangrijk begrip binnen Willow Creek. Niet als doel
op zich maar met oog op de verbreiding van het Koninkrijk van God. Of
zoals Willow Creek dat onder woorden brengt: Buitenkerkelijken
(ongelovigen) tot volledig toegewijde volgelingen van Jezus Christus
maken. Waarbij zij verwijst naar Matteüs 28:19-20: Ga dus op weg en maak
alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de
Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten
houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen:
ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.
Lees meer: Leiding geven in de gemeente
?Ik wil graag dat jullie bidden voor mijn kinderen die niet meer naar
de kerk gaan?, zei ze. Moedig vond ik dat. Heel veel ouders kennen die
moeite en verdriet. E?n of meerdere kinderen gaan niet meer naar de
kerk. Maar ouders durven er niet over te praten. Gemeenteleden durven
er niet naar te vragen, kerkenraadsleden kijken er soms zo maar aan
voorbij. Het is te pijnlijk, brengt in verlegenheid, geeft geestelijke
worsteling, schuldgevoel. Hoe kunnen we er beter mee omgaan, wanneer
kinderen andere wegen gaan. Ik wil pogen een richting te wijzen. Mijn
hoofdmotto is: breng je kind niet allereerst bij de kerk, maar bij het
kruis!
In een speciale uitgave van Opbouw, voornamelijk circulerend in de
kring van de NGK, turfde Ad de Boer hoeveel doopleden in de afgelopen
25 jaar zich hebben ontrokken en zijn afgevoerd. Alleen de woorden al
doen ons pijn. Hij grijpt daarbij terug op hoe het Centraal Plan Bureau
(CPB) voor de Statistiek en het Sociaal Planbureau (SCP) ons al jaren
vertellen dat steeds meer mensen de kerk verlaten. Twee op de drie
Nederlanders noemen zich buitenkerkelijk. Bij de jongeren is dat al
bijna driekwart. In een helder getal: elke maand verlaten 400 jongeren
tussen de twaalf en achttien jaar de kerk. Vaak denken we dan: maar bij
ons (orthodoxe)kerken niet! Of: God doet niet aan statistieken! En
wijsneuziger: statistieken liegen! Ook al is dat voor een deel waar, de
cijfers onder ons liegen niet. Ad de Boer turfde aan
onttrekkingen/afvoeringen in de NGK in 25 jaar: 2709 doopleden. En bij
ons... 8756! En al die ouders in ons midden, voor zover ze nog leven,
hebben daar verdriet om. Verdriet vooral wanneer hun eigen kinderen
eigen wegen gingen en gaan.
Lees meer: Breng je kind bij het kruis (1)
Enkele jaren geleden is op aandringen van de vorige minister van
Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) Cees Veerman, de Groene
Kennis Coöperatie (GKC) opgericht. De GKC is een overkoepelend orgaan
van alle groene kennisinstellingen in Nederland, van VMBO tot en met de
Wageningse Universiteit. Eveneens op aandringen van Cees Veerman worden
de innovaties in het Groen Onderwijs onder de vlag van de GKC door
programmateams uitgevoerd. Het voordeel van deze aanpak is dat de
minster voor bepaalde thema?s nu ??n aanspreekpunt in het Groen
Onderwijs heeft, en niet langer voor elk onderwerp bij circa 15
verschillende scholen hoeft aan te kloppen.
E?n van de ontwikkelthema?s in het Groen Onderwijs is ondernemerschap.
Samen met een collega van de Christelijke Agrarische Hogeschool in
Dronten, mag ik aan dit programma leiding geven. Een leuke en
uitdagende taak, vooral omdat het enkele jaren geleden nieuw was en we
zelf moesten uitvinden hoe je zoiets deed, het was letterlijk ?learning
by doing?.
Wilhelm (Wim) van Heest (23 september 1927 ? 3 januari 2010)
Wij houden Wim van Heest in gedachtenis, omdat hij het Woord van God tot velen gesproken heeft. Met heel zijn hart was hij dienaar van het Woord, en daar gaf hij, samen met zijn vrouw Metje, met liefde en inzet invulling aan: in Rozenburg, Emmen, Broek op Langedijk, Torajaland, Ridderkerk en Deventer. Altijd was er iets van een missionair betrokken zijn. Evangelisatie en zending bleven geen theorie maar werden een werkelijkheid, vooral in de jaren in Torajaland, maar ook als docent Missiologie in Apeldoorn en als voorzitter van Deputaten Buitenlandse Zending. Hij wist zich daartoe geroepen. Toen het einde naderbij kwam getuigde hij daar in verwonderde dankbaarheid van, dat hij (zoals hij het zei) ?een rol had mogen spelen in het Koninkrijk van God.? Hij deed dat, gegrepen door de genade en trouw van God aan Wie hij zich ook zelf toevertrouwde. Zo kon hij, zelf volgeling van zijn Heiland, voorganger zijn. Levend van Gods genade, kon hij de weg wijzen naar de God van de genade. Tot het einde toe: voorafgaand aan zijn begrafenis moest gesproken worden over Psalm 31: 6: ?in uw handen beveel ik mijn geest; Gij verlost mij, HERE, getrouwe God.? Daarover moest het gaan: een persoonlijk getuigenis, maar ook een laatste oproep: vertrouw u toch aan de HERE toe. In dat vertrouwen ontsliep Wim van Heest in Christus. We bidden om de troost en de kracht van deze getrouwe HERE God voor Metje en de familie.