Richard Dawkins is een begrip. Als er iemand staat voor de evolutieleer
dan Dawkins wel. Zijn reputatie heeft hem zelfs een bijnaam bezorgd:
Darwins Rottweiler. Kom niet aan Darwin en zijn leer want dan kom je
aan Dawkins! In het jaar van Darwin, 200 jaar na diens geboorte en 150
jaar na de publicatie van zijn Origin of Species (Over het ontstaan van
de soorten), laat Dawkins zich niet ontbetuigd.
In het eerste hoofdstuk geeft Dawkins aan dat het boek zal gaan over de
bewijzen dat evolutie een vaststaand feit is. Hij voegt eraan toe dat
zijn geschrift niet is bedoeld als anti-religieus. Dawkins ruimt wel de
term ?geschiedenisontkenners? in voor al die mensen die de evolutie
ontkennen. Hij introduceert ook een nieuw woord: theoruma. Zoals de
wiskunde de uitdrukking theorema kent om aan te geven dat wat eerst een
vermoeden was nu is bewezen zo kent de natuurwetenschap het woord
theoruma om aan te geven dat wat eerst een vermoeden was nu
onomstotelijk waar is, namelijk de evolutieleer. Bewijzen,
experimenten, waarnemingen en metingen wijzen ??n kant op: evolutie, en
niet anders. Wie dit theoruma naast zich neerlegt is een
?geschiedenisontkenner?. Op pagina 27 lees ik: ?In de rest van dit boek
zal ik aantonen dat evolutie een onontkoombaar feit is; het zal een
eerbetoon zijn aan de overdonderende kracht, eenvoud en schoonheid
ervan.?
Lees meer: Het grootste spektakel ter wereld
Wanneer ik in dit tweede artikel de lijn van de causerie voor de
predikantenvereniging vervolg, begin ik met een paar persoonlijke
indrukken en herinneringen vanuit het verleden. Ik groeide op in het
uiterste zuidwesten van de Particuliere Synode van het Noorden, in ??n
van de oudste gemeenten van ons kerkverband: Elburg. De gemeente was in
die tijd meestal vacant en ik leerde zo veel van de oudere predikanten
kennen.
Een paar herinneringen vermeld ik hier, heel willekeurig en heel persoonlijk
Iemand die dikwijls bij ons kwam preken, was ds. Alberts. Hij was een
eenvoudige man, die een wonderlijke levensgang had meegemaakt. Slechts
kort had hij een gemeente gediend, die van Zutphen. Wanneer hij kwam
preken, zat de kerk vooral in de avonddienst vol met mensen uit andere
kerken. Dan voelde je als kind: hier gebeurt iets. Dat had niets te
maken met kanselgaven of preekstijl. Die man prees in alle eenvoud de
genade van Christus aan voor verloren mensen. Hij gunde het iedereen.
Mensen werden zo meegenomen in zijn preek dat ze soms hardop antwoord
gaven wanneer hij vanaf de preekstoel iets vroeg.
Een aantal jaren was ds. A.Gruppen onze predikant. Hij kwam uit de
buurt van Hoogeveen. In de oorlog nam hij geen blad voor de mond; zijn
zonen waren actief in het verzet. Hij be?indigde elke preek met de
woorden: ?Maar uit vrije genade alleen. Amen?.
Lees meer: Verandert de genade? (2)
We zien het steeds vaker. Groepen ouderen of jongeren die, meestal in
de zomermaanden, voor een aantal weken naar de armere plaatsen in deze
wereld gaan om daar een diaconale taak te verrichten.
Deze week het verhaal van een groep jongeren uit Zwaagwesteinde.
In de maand mei 2008 is er tijdens een clubavond van jongeren van de
CGK Zwaagwesteinde een presentatie gehouden over de projecten van World
Servants. Na afloop van deze presentatie bleek, dat er veel animo was
van de jongeren uit onze kerk. Daarom werd er begin juni 2008 een World
Servants groep Zwaagwesteinde opgericht, die bestond uit 8 deelnemers.
Al snel werd de keuze gemaakt om met de totale groep naar Zambia te
gaan.
Nut
Voor mij was het de vierde keer dat ik mee zou gaan en de tweede keer
in Zambia. Waarom doe je zo iets? Ten eerste is het zeer dankbaar werk
om iets voor een ander te betekenen. Maar mijn echte doelstelling was
om er achter te komen of een World Servants project wel helpt om de
armoede terug te dringen. Ik hoor namelijk nog van veel mensen: ?Het
heeft geen nut iets te bouwen in een ontwikkelingsland, omdat de mensen
zelf niet willen?.
Lees meer: World Servants groep Zwaagwesteinde Zambia 2009
De vraag in de titel roept onmiddellijk andere vragen op. Wat wordt met
die vraag bedoeld? Gaat het over het ?zijn? of het ?doen? van de kerk?
Is het bestaan van de gemeente een getuigenis op zichzelf of moet de
gemeente ook wat organiseren om het getuigenis te laten horen/zien?
Gaat het over woorden of daden of over een combinatie van die twee?
Gaat het over de gemeente als geheel of over het individuele
gemeentelid?
Wanneer u verwacht, dat ik in dit artikel bovenstaande vragen
beargumenteerd ga beantwoorden, moet ik u teleurstellen. Het gaat in
dit artikel over de cursus: Een getuigende gemeente. Die cursus is een
uitgave van deputaten Evangelisatie en werd in heel wat kerken door
onze evangelisatieconsulenten gegeven.
Lees meer: Getuigt de gemeente?
Geen interview. Dat was mijn antwoord op de vraag om een interview van
de redactie van het Reformatorisch Dagblad en De Wekker. Dat heeft
niets met die bladen te maken, maar alles met mijn twijfel aan de
waarde van zulke interviews. Daarom gaf ik hetzelfde antwoord aan de
redactie van het Kerkblad voor het Noorden: geen interview.
Van die redactie maak ik echter zelf al elf jaar deel uit. Daarom
beloofde ik wel dat ik zou proberen zelf een artikel te schrijven. Dat
lukte niet, totdat ik op de gedachte kwam te schrijven aan de hand van
de teksten waarover ik preekte bij de intrede in de drie gemeenten
waarvan ik voorganger was. Die gedachte heeft geleid tot de volgende
overwegingen
2 Korinte 2:17
Wij spreken uit zuivere bedoelingen, op gezag van God en voor Gods aangezicht in Christus.
Met deze tekst ben ik mijn werk als predikant op 1 november 1977 in
Nieuw-Vennep begonnen. Ze was me kort daarvoor opgevallen door een
prachtige uitleg van dr. W. Aalders. De uitleg is kort gezegd deze.
Als eerste noemt Paulus zijn oprechte bedoeling. In de gemeente van
Korinte waren namelijk ook valse apostelen aan het werk, met onzuivere
motieven. Paulus wil zich van hen onderscheiden in het besef van zijn
verantwoordelijkheid tegenover God. Hij is ervan overtuigd dat God hem
heeft geroepen apostel te zijn. En God is getuige van de manier waarop
hij zijn werk doet. Door die overtuiging laat Paulus zijn werk bepalen.
Hij wil niets liever dan spreken ?in Christus?. Dat wil zeggen: in
innige verbondenheid met Hem. Vol van Christus staat Paulus in zijn
dienst. Daardoor is zijn verkondiging vol van Hem.
Lees meer: Overwegingen van een emeritus
Richard Dawkins is een begrip. Als er iemand staat voor de evolutieleer
dan Dawkins wel. Zijn reputatie heeft hem zelfs een bijnaam bezorgd:
Darwins Rottweiler. Kom niet aan Darwin en zijn leer want dan kom je
aan Dawkins! In het jaar van Darwin, 200 jaar na diens geboorte en 150
jaar na de publicatie van zijn Origin of Species (Over het ontstaan van
de soorten), laat Dawkins zich niet ontbetuigd..jpg "Image")
Wanneer ik in dit tweede artikel de lijn van de causerie voor de
predikantenvereniging vervolg, begin ik met een paar persoonlijke
indrukken en herinneringen vanuit het verleden. Ik groeide op in het
uiterste zuidwesten van de Particuliere Synode van het Noorden, in ??n
van de oudste gemeenten van ons kerkverband: Elburg. De gemeente was in
die tijd meestal vacant en ik leerde zo veel van de oudere predikanten
kennen.
We zien het steeds vaker. Groepen ouderen of jongeren die, meestal in
de zomermaanden, voor een aantal weken naar de armere plaatsen in deze
wereld gaan om daar een diaconale taak te verrichten. 
Geen interview. Dat was mijn antwoord op de vraag om een interview van
de redactie van het Reformatorisch Dagblad en De Wekker. Dat heeft
niets met die bladen te maken, maar alles met mijn twijfel aan de
waarde van zulke interviews. Daarom gaf ik hetzelfde antwoord aan de
redactie van het Kerkblad voor het Noorden: geen interview.