De redactieleden kregen een mail van de hoofdredacteur. Hij had gepreekt in de Jeruzalemkerk van Groningen en daar een man met een wel heel bijzondere levensloop ontmoet, Joost Ritskes. Hij ging van kerk naar synagoge en uiteindelijk van synagoge weer naar de kerk. Zijn verhaal is er een om te delen. Het maakt de trouw van onze God concreet.

We zitten in de kleine gezellig volle woonkamer van Joost Ritskes in het Pelstergasthuis van  Groningen. Hij is een imponerend grote en volledig kale man. Zijn bescheiden woning is onderdeel van het Pelstergasthuis, het oudste gasthuis van de stad Groningen. De vele woningen zijn gebouwd langs veel hoven en het kostte me moeite om Joost te vinden. In het gasthuis is een kapel met een orgel dat nog bestanddelen bevat van de beroemde orgelbouwer Arp Schnitger uit het begin van de 17-de eeuw. Om de hoek van het gasthuis staat een synagoge, waar Joost nog elke week op vrijdag binnenloopt.

De schrijver van dit boek, ds. M. P. D. Barth, is in 2017 aangesteld als krijgsmachtspredikant op de vliegbasis Woensdrecht. In het voorwoord legt hij uit hoe hij tot het schrijven van dit boek is gekomen. In de gesprekken met de militairen merkt hij dat het geweld in de Bijbel een zekere weerstand oproept. God is toch liefde? Hoe kan het dan dat… vul maar in. Militairen staan daarin niet alleen.

De acaciaboom groeit in de woestijn. Hij kan wel vier tot zeven meter hoog worden, en heeft extreem lange wortels. Met die wortels zoekt hij de grond af naar ondergrondse waterbronnen. Voor Bedoeïenen is het dan ook een belangrijke boom, ze weten dat er in de buurt van een acacia vrijwel altijd water te vinden is. En het sap van de gekookte peulen gebruiken ze tegen maagpijn en de behandeling van snijwonden.

De boom is in principe altijd groen, maar als er echt geen water is verliest hij om te kunnen overleven zijn kleine groene blaadjes. En daarmee voeden de dieren in de woestijn zich dan weer. Ook de zaden zijn voedzaam, ze bevatten veel eiwit en fosfor.

In het voorjaar bloeit de acacia met een overvloed aan goudgele bloemen, die bijen en andere insecten aantrekken. Acaciahoning is dan ook beroemd.

Hoe God wil troosten na seksueel geweld

Een boek dat iets beschrijft waar in de samenleving steeds meer aandacht voor is. De gevolgen van seksueel geweld. En het is maar goed dat daar steeds meer aandacht voor is. Marianne van Wageningen vraagt aandacht voor deze problematiek vanuit haar geloof. Op de achterkant van het boek staat een sterk citaat: De God die mij dwong in de boot te stappen terwijl Hij wist dat er een flinke tegenwind zou komen, de God met Wie ik in conflict ben: die God is ook een creatieve Trooster. Dit citaat dekt de lading van het boek. Het is eerlijk, kwetsbaar en open geschreven. Alles wordt benoemd zonder gemakkelijke antwoorden. Dat kan ook niet, omdat de schrijfster over zichzelf schrijft. En ze heeft duidelijk geen moment de neiging om de zaken rooskleuriger voor te stellen dan ze zijn. Er is aandacht voor de tegenstelling. Aan de ene kant is er de pijn die blijft en het verdriet dat steeds terugkomt.