Verzoening in Christus (2) - Mogelijkheid
Vorige keer stonden we stil bij de vraag, waarom het werk van Christus volgens Iwand en Jüngel noodzakelijk is voor de verzoening met God. Kon God niet ‘gewoon’ vergeven? We zagen dat Iwand en Jüngel zonder meer erkennen dat God kan vergeven. Het is niet zo dat God eigenlijk niet kan vergeven. Maar het punt is, dat dit nu juist allesbehalve ‘gewoon’ is. Vergeven is niet zomaar ‘een knop omzetten’, het is niets minder dan samen sterven en samen opstaan. Dat is wat in Christus heeft plaatsgevonden.
Vandaag deel twee, over de mogelijkheid. Hoe is verzoening ‘in Christus’ volgens Iwand en Jüngel mogelijk? Kan dat eigenlijk wel, dat een Ander in onze plaats sterft voor de zonden die wij hebben begaan? Is dat niet oneerlijk?
Bij de traditionele uitleg van ‘verzoening door voldoening’ ontstaan hier inderdaad wel wat problemen. Dat kunnen we niet ontkennen. In het dagelijks leven vinden we het oneerlijk wanneer een onschuldig persoon wordt gestraft en een schuldig persoon vrijuit gaat. Dan spreken we van een gerechtelijke dwaling.
Dat gevoel van onrecht gaat niet opeens weg wanneer we het toepassen op Christus en zeggen dat de onschuldige Christus wordt gestraft opdat schuldige zondaren vrijuit gaan. Vaak zijn het mensen die niet geloven die hier de vinger bij leggen. Maar ook binnen de kerk is dit gevoel waarschijnlijk onderhuids wel aanwezig. Is plaatsvervanging wanneer we erover nadenken eigenlijk niet onethisch en immoreel? Kan het eigenlijk wel?