In het najaar van 2020 beleden vertegenwoordigers van diverse gereformeerde kerken dat ze in de Tweede Wereldoorlog nalatig zijn geweest in het beschermen van de Joden. Deze schuldbelijdenis kwam nagenoeg gelijktijdig met de schuldverklaring van de Protestantse Kerk in Nederland. In deze schuldverklaring wilde de Protestantse Kerk’ zonder terughoudendheid erkennen dat de kerk mede de voedingsbodem heeft bereid waarin het zaad van antisemitisme en haat kon groeien’.

Naar aanleiding van deze schuldverklaring vond er op woensdag 1 september jl. een minisymposium plaats in het gebouw van de Christelijke Hogeschool Ede. Dit symposium was georganiseerd door het Centrum voor Israël Studies en ging dan ook over antisemitisme.                                                                              

Gepolitiseerde term

Eén van de sprekers was ambassadeur Gilon. Hij was geraakt door de schuldbelijdenis van de kerken, ook omdat het antisemitisme toeneemt. Hij denkt dat het antisemitisme toeneemt omdat de holocaust steeds verder achter ons is komen liggen. Ook heeft het te maken, volgens hem, met migranten uit het Midden-Oosten, voor wie Israël helemaal niets goed kan doen. Hij roemde Israël als democratisch land in het Midden-Oosten waar je voor je mening kunt uitkomen, terwijl je het niet met elkaar eens hoeft te zijn. Hij deed een oproep aan de kerken om achter Joodse gemeenschappen en Israël te gaan staan en heel duidelijk en ferm het antisemitisme af te wijzen.

Soms denken mensen dat continue sedatie een vorm van euthanasie is. Dat is echter een misvatting. Er zijn verschillen. Terminale sedatie is gericht op verlichting van lijden in de allerlaatste levensfase als de dood al voor de deur staat. Ze bedoelt geen levensbeëindiging. Bij euthanasie is dat wel het geval. Een ander verschil is dat bij euthanasie de dood direct intreedt.

Ook is er verschil in doodsoorzaak. Bij palliatieve sedatie sterft de patiënt een natuurlijke dood. Het sterven gebeurt vanwege zijn ziekte. Bij euthanasie sterft de patiënt een niet-natuurlijke dood. Hij overlijdt direct ten gevolge van een middel dat hem wordt toegediend.

Arjan Boersma heeft een biografie geschreven over het leven en werk van professor Cornelis Graafland. Jarenlang heeft Graafland in Utrecht gedoceerd in de geschiedenis van het gereformeerd protestantisme en heeft op die manier bijgedragen aan de theologische vorming van een generatie predikanten binnen de Nederlands Hervormde Kerk (NHK).

Jeugd en gezin

Allereerst maakt Boersma duidelijk uit welk nest Graafland komt, een christelijk gereformeerd nest. Vader Graafland was een rechtlijnig denker, jarenlang kerkenraadslid van de CGK in Gouda. Moeder Graafland was afkomstig uit een bevindelijk, piëtistisch gezin. Cornelis wordt in 1928 geboren in een arbeidersgezin. Het inkomen- zeker in de crisisjaren - was erg laag. Dit heeft er mede voor gezorgd dat hij ook op latere leeftijd als professor altijd bescheiden en eenvoudig is gebleven. De kritische geest heeft hij mede van zijn moeder geërfd.

Anderhalf jaar lang zijn we in de kerk bezig met improviseren. Vorig jaar september probeerden we als gemeenten het nieuwe seizoen zo normaal mogelijk te laten starten. Het liep toch anders. En opnieuw staan we aan het begin van een seizoen waarvan we hopen dat er steeds meer ruimte komt om net als voor corona activiteiten te organiseren. We hopen dat maatregelen steeds minder streng worden. En met goede hoop en biddend starten we zo een nieuw seizoen.

De redactie heeft nagedacht over de vraag waar het over moet gaan in dat nieuwe seizoen. We kwamen in elk geval tot drie punten die de aandacht verdienen omdat er in veel gemeenten de afgelopen anderhalf jaar te weinig aandacht aan is gegeven. Het kon niet anders, maar juist daarom is het van belang dat deze zaken opnieuw onze aandacht krijgen. Het gaat om pastoraat (huisbezoek), evangelisatie en jeugdwerk (catechisatie). Hieronder gaan we er op in. Met een aantal suggesties…