Deze zomer willen we in vier nummers aandacht geven aan de verkondiging van het Woord. Niet zoals dat op zondag in Nederland in de kerk gebeurt, maar juist aan de verkondiging in een totaal andere context. Dit eerste artikel gaat over de roeping om het Woord over grenzen heen door te geven aan mensen van wie je de taal niet spreekt.

Vooraf: het grensoverschrijdende van het evangelie.

God wil dat het evangelie aan alle mensen zal worden doorgegeven. En dat moet gebeuren op zo’n manier dat al die mensen in de gaten zullen krijgen dat het God werkelijk om hen te doen is. Het evangelie wordt niet in de een of andere mysterieuze taal onder woorden gebracht maar het is, zoals we dat zeggen, vertaalbaar. Dat zie je gebeuren op Pinksteren: al die mensen die in Jeruzalem het wonderlijke gebeuren daar meemaken, horen ‘in hun eigen taal’ spreken over wat God in Jezus Christus gedaan heeft. Er klinkt geen geheimtaal maar de taal waarin mensen geboren zijn – hun moedertaal. Prachtig is dat, als je bedenkt wat dat betekent: het evangelie spreekt ons hart aan, in de taal die je van je vader en moeder leerde.

Tamera Alexander schrijft vaak boeken die gedeeltelijk berusten op waarheid. Deze roman is het tweede deel van in Carnton-reeks. Het eerste deel beschrijft de verschrikkelijke slag bij Franklin, vlak bij Carnton house, tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. In dit tweede deel is de oorlog voorbij, maar de partijen komen elkaar natuurlijk tegen. In de oorlog waren ze elkaars tegenstanders, nu moeten voor- en tegenstanders van de slavernij samen verder.

Dinsdag 8 juni jl. was voorlopig de laatste (digitale) vergaderdag van de synode die al in 2019 is geopend. De voorzitter opent de vergadering met lezing van Marcus 6, 30 t/m 34. De Here Jezus heeft oog en oor voor zijn leerlingen. Ze komen terug na erop uit te zijn gestuurd om het evangelie te brengen in de steden en dorpen in de omtrek en om mensen te genezen. Hij heeft er ook oog voor dat ze toe zijn aan rust en neemt ze mee naar een eenzame plaats.

De synode zal ook na vandaag pauzeren tot na D.V. Pasen 2022. De reden waarom we dat hebben besloten is dat we de punten vrouw en ambt en kerkelijke eenheid in een fysieke vergadering willen behandelen. Deze onderwerpen vragen erom elkaar in de ogen te kunnen kijken en de emotionele lading te ervaren. Naar verwachting kan dat na de zomervakantie. Echter na een jaar van beperkingen hebben ambtsdragers bij de verwachte verruiming alle aandacht nodig voor het werk in de eigen gemeente. Een jaar pauze geeft ook de synodale commissies en het moderamen tijd voor reflectie en om te kijken of de minder- en meerderheidsstandpunten over genoemde onderwerpen dichter bij elkaar gebracht kunnen worden. Een unaniem besluit is wenselijk.

John Goldingay, afkomstig uit Groot-Brittannië, emeritus-hoogleraar Oude Testament aan het Fuller Theologisch Seminarie in Pasadena, Californië, USA, heeft een hele serie boekjes geschreven waarin hij de boodschap van het Oude Testament op een eenvoudige manier uitlegt. Dat geldt ook van de beide deeltjes die nu voor mij liggen. Het zijn geen boeken die heel diep graven, en toch is merkbaar dat Goldingay de dingen die hij zegt baseert op gedegen studie. Dat is ook te verwachten want naast deze (als ik het zo mag zeggen) populaire boekjes heeft hij ook heel gedegen theologisch werk op tafel gelegd waarin hij diepgaande exegese pleegt van de Bijbelse teksten.