Jarenlang waren ze onderweg naar veiligheid en vrijheid: Sara en haar twee jonge kinderen. Te voet over bergketens, door de sneeuw. Slapen in greppels. Mannen van je lijf zien te houden. Soms een tijdje werken om geld te verdienen voor de volgende etappe. En dan weer door, op de vlucht voor geweld en uithuwelijking.

 

Het beeld dat haar het meest bij is gebleven? De dode man, bevroren langs het pad? Of de man met de bevroren voeten die ze urenlang voortduwen? Nee, het gezicht van de vrouw die hen gastvrij opneemt: Een engel.

 

Een prachtige boom, een heilige boom, of was het nu toch een eik? Het is maar met welke Bijbelvertaling je bent opgegroeid. De terebinten van Mamre staan me scherp voor de geest, althans de zinsnede uit Genesis 18 (vs. 1 NBG51). Daar verscheen de HEER aan Abraham. Echter het woord ‘terebint’ komt in de NBV niet voor. Mamre dan? Dat is geen probleem, het was bij Mamre dat Abraham ging wonen. Ook werden zowel zijn vrouw Sara als hijzelf daar begraven.

Het was stil in de bezoekruimte. Tijd om even te laten bezinken wat hij allemaal gehoord had.

Een moment ook om na te denken over hoe hij hierop zou moeten reageren. Het klopt, de man tegenover hem had veel dingen verkeerd gedaan. Hij had als straf nog jaren tegoed in deze speciale omgeving.

 

En nu? Nu legt deze man zijn hele hebben en houden, zijn fouten en gebreken open en bloot voor mij neer. En ik vraag me af: Ben ik zoveel beter? Natuurlijk, ik heb niet de dingen gedaan die hij deed, maar is er wel zoiets als gewoon zondig en heel erg zondig?

 

Op 2 juli promoveerde ik op een proefschrift over de verzoeningsleer, met als titel: Plaatsbereiding. Verzoening in Christus bij Hans Joachim Iwand en Eberhard Jüngel.

Iwand en Jüngel zijn twee Duitse theologen die werkzaam waren in de vorige eeuw. Graag maak ik gebruik van de gelegenheid die de redactie van dit blad mij bood om de inhoud hier kort toe te lichten. Ik doe dat in drie delen, die aansluiten bij de drie hoofdvragen van het onderzoek.

 

In de eerste plaats: waarom is verzoening ‘in Christus’ volgens Iwand en Jüngel noodzakelijk? Kon God niet ‘gewoon’ vergeven, zonder die ingewikkelde ‘omweg’ van het lijden en sterven van onze Heere Jezus Christus? 

Dit is de titel van een boek van kookdominee Han Wilmink waarvan dit jaar bij uitgever KokBoekenCentrum Utrecht de vijfde herziene druk is verschenen. Van deze kookdominee heeft twee jaar geleden in de passietijd een aantal recepten uit zijn boek Koken met Passie in dit blad gestaan. Om de smaak te pakken te krijgen. 

Over de schrijver. Han Wilmink is als predikant verbonden aan de pioniersplek van PKN te Wezep.   Hij is de eerste predikant met een kookeiland in zijn kerk. Hij organiseert kook- en eetavonden voor groepen. Naast Bijbels Culinair verscheen van hem het al genoemde Koken met Passie (2016) en ook De smaak van de Amish (2015). Hij heeft Bijbels Culinair opgedragen aan zijn eerste moeder van wie hij zoals hij zelf zegt de passie voor voedsel moet hebben meegekregen en ook met dank aan zijn tweede moeder die hem de Bijbel leerde kennen.     

Commentaar

  • Eindtijd 2025-08-30 08:50:10

    Al zolang wij bestaan leven we in de eindtijd. Zo leerde ik het van onze dominee op catechisatie....

  • Samen kerk-zijn 2025-08-15 13:51:52

    De kerk is een bont gezelschap. Dat valt u vast wel op in uw eigen kerk. Maar in de zomerperiode...

  • Vriendschap 2025-07-31 12:15:07

    In 2024 verscheen het rapport ‘Jeugdtrends’. Dit rapport is een samenwerking van een aantal...

  • Gezien worden 2025-07-19 07:15:17

    Je kunt rustig zeggen dat de woorden die hierboven staan een van de diepste verlangens van het...