In het vorige artikel is aangegeven dat het verbod op doodslag betekent dat je niet wederrechtelijk iemand het leven mag benemen. Dat houdt dus in dat er geen absoluut verbod op doden is. Doden kan gerechtvaardigd zijn.

God heeft in zijn gevallen wereld noodordeningen gegeven. Dat zijn ordeningen die noodzakelijk zijn om het kwaad in de wereld in te dammen. Dit kwaad kan een oorlog rechtvaardigen.

Op grond van dit gebod kun je dus niet zeggen dat een christen een pacifist moet zijn. Het gebod verbiedt het wederrechtelijk doden van de naaste. Het woord dat in de grondtekst wordt gebruikt voor doodslag, wordt nooit gebruikt voor oorlogshandelingen.

Van de bekende kookdominee Han Wilmink een recept uit de vijfde en herziene druk van Bijbels Culinair uit een menu voor een warme zomerdag buiten in de tuin of op het terras. Het is een van de gerechten in het spoor van aartsvaders en aartsmoeders. Dit gerecht zou zomaar kunnen komen uit de tent van Abraham. Het hele menu bestaat uit vijf gangen: een trio van kikkererwtenpuree, salade van gebroken tarwe en rode linzensoep, geroosterde kruidige lamsspiesen en als dessert yoghurt met honing, walnoot en granaatappel. Ik geef hierbij alleen het recept van de geroosterde kruidige lamsspiesen.

De coronacrisis laat zien dat een grote kerkelijke gemeente ook keerzijden heeft. Laten kerken zich bezinnen op mogelijkheden tot het verkleinen van de gemeenschap.

De coronacrisis heeft in het afgelopen jaar kernelementen van gemeente-zijn geraakt. Kerkgang en zingen werden veelal aan banden gelegd. Kerken moesten creatief worden in de vormgeving van kerkdiensten en het gemeenteleven. Zo heeft corona de mogelijkheid geschapen om kerkstructuren en gebruiken te doordenken. Wat vinden we waardevol en wat moeten we misschien loslaten? De vraag hoe een kerk gemeenschap is en hoe groot die gemeenschap is, ligt mijns inziens ook op de bezinningstafel. 

Een prachtig boek dat eigenlijk geen aanbeveling nodig heeft. Het is een verzameling van gebeden van mensen die zich in het hart laten kijken. Want dat gebeurt als je luistert naar mensen die aan het bidden zijn. De gebeden in dit boek zijn bijna allemaal speciaal voor deze uitgave geschreven. Daarom zeg ik dat de auteurs daarmee iets van zichzelf hebben gegeven, want het is nog wat anders als je een gebed leest van iemand die in het verleden leefde, of dat je een gebed leest van mensen die je vandaag nog regelrecht in de ogen kunt (of zou kunnen) kijken.