Prof. dr. J.W. Maris is onder de indruk geraakt van een fascinerend fenomeen dat hij tijdens zijn verblijf aan de Costa Blanca (Spanje) heeft waargenomen. Meestal is daar aan de oostelijke hemel de morgenster duidelijk te zien. 'In de zuidelijker streken van Europa komt alles wat je aan de hemel ziet wat scherper op ons netvlies dan in Nederland.

Het doet ons wat op een of andere manier. Die morgenster is anders, veel helderder, en dichterbij dan wat je behalve de zon en de maan verder aan de hemel ziet. We weten wel dat wat we zien eigenlijk geen ster is. Het is de planeet Venus, die van alle planeten die samen met de aarde zich rondom de zon bewegen het dichtst bij ons, bij onze aarde staat. Maar deze morgenster heeft door de heldere schittering bij mensen altijd al iets opgeroepen dat anders is. Eeuwen door zijn er ook, in allerlei godsdiensten, goddelijke eigenschappen aan de morgenster toegeschreven. In de astrologie bijvoorbeeld – waarin vooral houvast aan fenomenen in de schepping wordt gezocht zonder aan de Schepper te denken – speelt ook de morgenster een rol. Maar die kant wil ik maar liever niet op! En toch doet die morgenster – die overigens ook de avondster is – ons wat.

De discussie over ‘de vrouw in het ambt’ wil in de Christelijke Gereformeerde Kerken maar niet verstommen. De tegenstanders beroepen zich onder andere op 1 Korinthe 14,34, waar staat dat vrouwen moeten zwijgen in de gemeenten. De voorstanders zeggen echter dat die tekst moet worden gelezen in de context van heel Paulus’ onderwijs aan de gemeente vanwege de wanordelijke samenkomsten.

Ds. H. Brons, predikant van de Gereformeerde Gemeente in Vlaardingen, schreef vanuit de context, 1 Korinthe 11,3-12, een toegankelijk boekje over de hoofdbedekking van de vrouw tijdens de eredienst. Brons heeft zich grondig in deze kwestie verdiept en komt de volgende conclusies: - een vrouw die een hoofdbedekking draagt, eert God en zichzelf, en erkent de positie van haar man; - met haar hoed belijdt zij dat ze het gezag van koning Jezus erkent; - ze geeft met het dragen van een hoofdbedekking eenzelfde signaal als met de doop. 

Elke vrijdag ontvang ik in mijn mailbox een nieuwsbrief die aandacht geeft aan de erbarmelijke situatie van vluchtelingen op, onder andere, het eiland Lesbos in de Middellandse Zee. In die nieuwsbrief wordt vooral ook gewezen op de manier waarop er – van verschillende kanten – aandacht wordt gegeven (of juist niet!) aan de situatie van die vluchtelingen. Aan het eind van die nieuwsbrief wordt elke week een gebed gepubliceerd, geschreven door voorgangers van kerken vanuit verschillende achtergronden. Een paar weken geleden werd ik benaderd om ook een keer zo’n gebed te schrijven. Dat heb ik gedaan. En als je dan gaat zitten om een gebed te ‘verwoorden’, komt heel duidelijk binnen wat er gebeurt, wat er aan de hand is. Ik schreef het volgende gebed:

Verscheidene predikanten in ons kerkverband hebben een bijzondere opdracht. Ze worden wel ‘artikel-6-predikant’ genoemd. Dat klinkt wel wat dor en droog, maar hun werk is dat allerminst. In een reeks artikelen en interviews vertellen zij over dat werk. Deze week draagt vertelt ds. Gert Jan Vogel over zijn werk als geestelijk verzorger.

Het is vreemd, maar vanaf het moment dat ik in Het Van Weel-Bethesda Ziekenhuis in Dirksland ben gaan werken, moest ik mijn ambt van predikant wat naar de achtergrond verschuiven. Dat is vreemd omdat ik bijna dertig jaar gemeentepredikant ben geweest. Maar in het ziekenhuis werkt het niet zo. Tenminste niet als binnenkomer. Als ik op een kamer kom en me zou voorstellen als dominee of pastor, dan zou ik veel gesprekken niet kunnen houden die ik nu wel kan doen.