Taal van de stilte
Wat bij ons in de liturgie enigszins is ondergesneeuwd, is de stilte. De gemeente komt samen om God te ontmoeten. Maar de hectiek rondom en tijdens de samenkomst zou zomaar een hinderpaal kunnen zijn voor een echte ontmoeting met de Heer.
Kerkdiensten zijn in toenemende mate lawaaierig geworden. Er moet gepraat worden, hetzij door iedereen en door elkaar heen, hetzij door de degene die een sprekende taak heeft in de eredienst. In veel gevallen is dat alleen de voorganger. En als er niet gepraat wordt, dan moet er in ieder geval gezongen worden of muziek gemaakt. Maar stilte als bewust moment in de liturgie...? We weten er eerlijk gezegd niet zo goed raad mee. Een kerkdienst is een dienst van het Woord en niet van de stilte.