De granaatappel is een vrucht die van oorsprong uit landen in Klein-Azië komt. Er worden veel positieve eigenschappen aan toegedicht, zoals vitamine C. De granaatappel wordt diverse malen in de Bijbel genoemd. Het klimaat in het land van de Bijbel leent zich bij uitstek voor de verbouw van allerlei citrusvruchten.

Vanaf de tijd van Ezra begon Israël zich voor geloof en leven steeds meer te richten op de Torah. De Bijbel, de partituur, werd intensiever bestudeerd en verklaard. Er ontstonden scholen van schriftgeleerden, waaronder de farizeeën. Zij gingen op ‘de stoel van Mozes zitten’, zei Jezus (Mat. 23,2), en leerden in tempel en synagoge met gezag het volk hoe Gods Woord uitgelegd moest worden. Dat de schriftgeleerden het leergezag opeisten, had te maken met het gaan ontbreken van door God geïnspireerde profetie.

Zou er in de kerk niet meer aandacht moeten worden gegeven aan het missionaire element van gemeente-zijn. Dat zou toch eigenlijk moeten? Het is toch opdracht? En waarom lukt het nou toch niet?

In het eerste artikel heb ik een eerste fundamentele lijn getrokken die laat zien dat het allemaal bij God begint. Hij is de eerste. God is in de meest diepe zin van het Woord een missionaire God: Hij zendt zijn Zoon die naar de aarde kwam en Zich ook de Gezondene wist.

In dit tweede artikel leg ik daar een ander bijbels gegeven naast. Want zending hoort ook helemaal bij het plan van God. Om het nog wat scherper te zeggen: in de zending gaat het om de volvoering van het plan van God. 

Net zoals in alle andere kerken, stoppen ook in Dedemsvaart half maart de kerkelijke activiteiten. Geen verenigingen, vergaderingen en geen diensten. Het lijkt alsof de kerk dicht gaat. De een berust erin en hoopt op een korte ‘sluiting’. Een ander wordt juist heel onrustig en gaat op zoek. Zijn er kansen – kunnen we iets doen en proberen? De activiteiten zijn gestopt – maar een kerk is toch veel meer dan alleen verenigingen, vergaderingen en diensten…