Mensen zijn gelukzoekers. De een zoekt geluk in eten en drinken, reizen en ontspannen. Een ander vindt voldoening in het opbouwen van een reputatie: dat mensen goed over je spreken en waardering voor je hebben. Weer anderen beschouwen wijsheid en inzicht als het hoogste geluk.
Maar wat is geluk? Jezus spreekt over verzadigd zijn: gelukkig zijn zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
Het jaarboekje van onze kerken is en blijft een uitgave die – elk jaar weer – in een behoefte voorziet, en waarvan het belang voor zich spreekt: wie bij wil blijven voor wat betreft het kerkelijk leven kan hier weer helemaal terecht. Alle gegevens zijn weer up-to-date – voor zover dat mogelijk is in een wereld waarin wijzigingen en aanpassingen aan de orde van de dag zijn.
Intussen biedt het jaarboek ook weer een stuk bijgewerkte geschiedenis: kerken die groeiden, kerken die in ledental afnamen, kerken die sloten, dominees die met emeritaat gingen, dominees die een andere bediening kregen. Wie aandachtig leest, komt heel wat op het spoor. Daarbij helpen de statistieken die werden weergegeven om overzicht te houden.
'Opdat wij nu tot onze troost des Heeren Avondmaal mogen houden, is ons vóór alle dingen van node (…) dat wij ons tevoren recht beproeven…' Aldus het klassieke formulier. Deze vermaning is, zoals we weten, rechtstreeks ontleend aan de apostolische woorden, gericht tot de gemeente van Korinthe, waar de Maaltijd des Heeren onwaardig werd genuttigd.
Hoewel ze overbekend zijn, haal ik Paulus’ woorden aan: 'Zo dan, wie onwaardig dit brood eet of de drinkbeker des Heeren drinkt, die zal schuldig zijn aan het lichaam en bloed des Heeren. Maar de mens beproeve zichzelf, en ete alzo van het brood en drinke van de drinkbeker. Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelf een oordeel, niet onderscheidende het lichaam des Heeren' (1Kor.11).
Het jaarboekje van onze kerken is en blijft een uitgave die – elk jaar weer – in een behoefte voorziet, en waarvan het belang voor zich spreekt: wie bij wil blijven voor wat betreft het kerkelijk leven kan hier weer helemaal terecht. Alle gegevens zijn weer up-to-date – voor zover dat mogelijk is in een wereld waarin wijzigingen en aanpassingen aan de orde van de dag zijn.
Intussen biedt het jaarboek ook weer een stuk bijgewerkte geschiedenis: kerken die groeiden, kerken die in ledental afnamen, kerken die sloten, dominees die met emeritaat gingen, dominees die een andere bediening kregen. Wie aandachtig leest, komt heel wat op het spoor. Daarbij helpen de statistieken die werden weergegeven om overzicht te houden.
Het ligt heel erg voor de hand en we hadden het misschien al veel eerder moeten doen. Namelijk: gewoon iemand uitnodigen om mee te gaan naar de kerk. Om het geloof te 'proeven'. Want waarom zou je datgene wat voor jou waardevol is alleen voor jezelf houden? Daarom doen wij mee met de landelijke 'Kerkproeverij' waaraan meer dan twintig kerkgenootschappen hun medewerking hebben toegezegd.
Wat motiveert ons om het Evangelie te vertellen aan de mensen om ons heen? We hebben als christenen een roeping gekregen om mensen in contact te brengen met de Here Jezus. In Matteüs 28, 16-20 nodigt Hij ons uit om Zijn goede nieuws aan de mensen die Hem niet kennen te vertellen. Niet alleen maar voor de snelle praters, de theologen, of de enthousiastelingen. Nee, wij allen als volgelingen van de Here Jezus mogen van Hem getuigen! ‘Sommigen van de discipelen twijfelden nog’, staat er in vers 17. Ook zíj krijgen die opdracht. Kortom, wij allen worden uitgenodigd om dit goede nieuws te delen! Om mensen in contact te brengen met Hem. Jezus kondigt daar aan dat Zijn koninkrijk definitief is doorgebroken: Hij heeft alle macht in de hemel en op aarde. En Hij zal bij ons zijn. Hoe motiveert ons dit, hoe zet dit ons in beweging? Is het een mooi verhaal, of laten we ons erdoor raken én wagen we de stap?
