Bargt is een fictief eiland in wat vroeger de Zuiderzee was. Jaren geleden heeft Izak Boon het eiland verlaten. De kotter van zijn vader, waarop hij samen met zijn broer Japik als visser voer, was bijna vergaan, volgens vader Boon door nalatigheid van Izak. Hij werd van het schip gehaald, omdat, zo zei zijn vader, het vertrouwen weg was. Izaks herinneringen aan het ongeluk zijn nogal vaag, maar dat hij er schuld aan heeft gelooft hij niet. Hij wordt palingvisser op de ingepolderde Zuiderzee, de zoete zee. Izak twijfelt aan het bestaan van God, hij heeft ook afscheid genomen van de kerk. Daarom hoort hij er op Bargt niet echt bij.

Vanuit het vliegtuig zien we een boeiend en groen landschap. Even later landen we in Erbil, het vliegveld van Koerdistan, het noordelijk deel van Irak. Dat groen komt door de regen die er de laatste weken gevallen is, het landschap bloeit er onmiddellijk van op. Buiten het vliegveld wordt op ons gewacht. Een kleine bus zal ons de komende dagen naar verschillende plaatsen brengen.

Onze groep bestaat uit vijf Nederlanders en zeven Amerikanen. Met de zendingsorganisatie Back to Jerusalem maken we een humanitaire reis naar een hulpverleningsproject in het uiterste noorden van Irak. We bezoeken een opvanghuis waar Jezidi-vrouwen met hun kinderen onderdak en begeleiding ontvangen. De vrouwen zijn voormalige seksslavinnen die Isis hebben weten te ontvluchten.

Het is met iets van trots, maar vooral met dankbaarheid dat de gemeente van Hoogeveen in dit kerkblad iets vertelt en laat zien van de vernieuwing van de Centrumkerk in Hoogeveen. Die trots heeft te maken met het resultaat van het vele werk dat verricht werd. Het leverde een up-to-date kerkgebouw op.

De dankbaarheid is er, omdat zovelen uit de gemeente meegeholpen hebben bij de renovatie. Eerst bij het afbreken van wat vernieuwd moest worden, en vervolgens bij het weer opbouwen. Wat was het goed om de dingen samen te doen. Het bond samen: gemeenteleden die heel wat uren en soms dagen met elkaar optrokken onder het timmeren, schilderen, en noem maar op. Daar zat iets van gemeente-opbouw in!

Christen-zijn in het dagelijks leven…  als veehouder, consument, minister, vader of moeder. ‘Iedereen heeft een eigen verantwoordelijkheid’, aldus Hermen Spans, ‘en tegelijk heb ik er ook een mening over.’

Langs de dijk tussen Zwartsluis en Vollenhove staat het nieuwe melkveebedrijf ‘Weidevol’ van Hermen en Leanne Spans. In 2012 schakelden ze om naar biologische landbouw en in het najaar van 2014 werd de nieuwe stal langs de dijk in gebruik genomen. Over de vorm en inrichting van de stal hebben Hermen en Leanne goed nagedacht. Hermen: ‘We wilden een stal die past in het landschap hier. Een stal met een open uitstraling, zowel aan de buitenkant als binnen in de stal. We hebben daarom gekozen voor een aflopend dak, met houten spanten en een vrije overspanning. Als ik door de stal kijk, wil ik koeien zien en geen staal en beton.’