De pastorale brieven 1 en 2 Timoteüs en Titus

Onlangs verscheen een nieuw deeltje van de bij velen bekende reeks Voor iedereen, van Tom Wright: De pastorale brieven 1 en 2 Timoteüs en Titus. Deze brieven heeft Paulus niet geschreven aan een gemeente, maar aan voorgangers.

Het kerkelijk jaar is niet ineens door iemand uitgevonden. Het is het resultaat van een langdurig proces. Dat proces heeft eeuwen in beslag genomen en is ook op verschillende plaatsen voltrokken. Veel bijzonderheden zijn tot dusver onbekend gebleven. Wat vanuit de schaarse schriftelijke bronnen wel bekend is geworden, geeft intussen wel heel wat aanwijzingen om de grote lijnen te ontwaren.

Aan het begin staat het gegeven van de beide bijbelse en dus ook joodse feesten, Pasen en Pinksteren. Het feestjaar van Israël is dus van groot belang. Dat geldt temeer, wanneer we ontdekken dat Jezus zelf volop deelnam aan de feesten, met name in Jeruzalem. Vervolgens blijkt uit het boek Handelingen dat de apostelen en de eerste christenen dat ook hebben gedaan.

Ze fluistert nog steeds als ze de telefoon opneemt, twee dagen na het akkoord over het kinderpardon en één dag na het beëindigen van de continu-kerkdienst die in de Bethelkapel gehouden werd. Hayarpi Tamrazyan moet er zelf om lachen. Maar natuurlijk is het even wennen; het Armeense gezin zat ruim drie maanden in kerkasiel in het kleine Haagse buurt- en kerkhuis Bethel, met een viering die dag en nacht doorging.

Niet meer nodig, na het akkoord over het kinderpardon dat de regeringspartijen sloten. De zaken van ruim 700 kinderen worden opnieuw beoordeeld en de verwachting is dat 90% alsnog pardon krijgt. Tot het besluit is gevallen, wordt voorlopig niet uitgezet. Hayarpi, haar broertje, zusje en ouders hoeven niet meer te vrezen voor onmiddellijke uitzetting.

De Wereldgebedsdag (WGD) wordt dit jaar op vrijdag 1 maart 2019 gehouden. Ditmaal is de viering voorbereid door vrouwen uit Slovenië met als thema: Welkom, God nodigt je uit!

De WGD brengt mensen over de hele wereld samen in een keten van gebed, laat hen voelen dat zij deel uitmaken van de wereldbevolking. Deze dag wil iedereen inspireren om gaven en talenten in dienst van elkaar en de eigen samenleving te stellen en kan door gebed en actie invloed hebben op mensen en hun omgeving. Deze dag geeft gelegenheid over ‘eigen grenzen’ heen te zien en zowel maatschappelijk als godsdienstig solidair te zijn met vrouwen over de hele wereld: zij delen elkaars hoop en zorgen, vreugde en verdriet, mogelijkheden en problemen. Zij luisteren naar elkaar en voelen zich daardoor solidair met elkaar. Vandaar het motto: samen bidden, samen vieren, samen delen!