Klaas is vandaag uit de klas gehaald om reden van pestgedrag. Klaas heeft bij gym een leerling een rotgevoel gegeven omdat hij zei dat ze stonk en niet bij haar wilde staan. Vervolgens is hij uit de klas gehaald en er is met gesproken over zijn gedrag. Hij gaf aan dat hij vindt dat hij dat mag zeggen als hij dat zo vindt. Toen hij later weer de klas binnen ging zei hij 'bitch', waarop de docent vroeg hij de zorg-coördinator bedoeld, waarop hij beaamde dat ze een 'bitch' is. Vervolgens heeft hij gisteren erg hard gelachen omdat een andere zei dat ze niet bij 'dat stinkding' moesten gaan zitten.  Met 'dat ding' bedoelen ze dezelfde leerling als vanmorgen.

1618-1619

Op allerlei manieren worden we er momenteel bij bepaald: het is vierhonderd jaar geleden dat de bekende synode van Dordrecht 1618-1619 plaatshad. Er zijn tentoonstellingen, herdenkingsbijeenkomsten en conferenties. En laten we ook de glossy niet vergeten. Die aandacht is terecht, want deze synode van maar liefst 180 zittingen heeft voor lange tijd het gereformeerde leven in Nederland bepaald.

Op 13 november 1618 was het dan eindelijk zo ver: 'op last van de hoogmogende heren Staten Generaal' werd de synode in de bovenzaal van de Kloveniersdoelen in Dordrecht geopend. Het was eigenlijk de vergaderruimte van de schutterij, maar de stadsraad had die beschikbaar gesteld en laten inrichten voor de synode.

Veel mensen weten niet dat anorexia een zeer ernstige ziekte is. Weliswaar genezen relatief veel anorexiapatiënten, maar pas na een taai gevecht. En een deel van hen moet daarna verder leven met beschadigingen. Bovendien is er ook een deel dat overlijdt aan deze ziekte.

Een van hen is Emma, de hoofdpersoon van dit verhaal. Toen ze twaalf was, kreeg ze anorexia. Het werd een gevecht van zes jaar. Maar ze verloor de strijd, tot haar eigen grote teleurstelling en van haar ouders en twee zussen, en van veel meer mensen om haar heen.

Of met elke appel die in de Bijbel voorkomt, ook een appel wordt bedoeld, daarover zijn de meningen verdeeld. Weliswaar wordt in Hooglied 2 en 7 gesproken over een appel, maar het gaat over een vrucht die zeer zoet smaakt en een heerlijke reuk verspreidt. In de tijd waarin het Hooglied werd geschreven, kwam alleen de wilde appel voor in Israël, en die was verre van zoet. Sommige biologen zijn van mening dat hier wel eens de abrikoos bedoeld kan zijn. De Willebrordvertaling gebruikt het woord kweeappel. In Spreuken 25 wordt dan weer wel gesproken over ‘gouden appels op zilveren schalen’. Zo kostbaar is een woord op de juiste tijd gesproken! En Joël 1, de profetie over het verwoeste land, noemt de appelboom als één van de vruchtbomen die zullen verdorren.