Schoorl, jaren lang onze favoriete vakantiebestemming. Ideaal voor kinderen in de basisschoolleeftijd. Zon, zee, bos en de hoogste duinen van Nederland. Hoewel we ons jaarlijks tijdens het opzetten en afbreken van de voortent en de luifel afvroegen waarom we op deze manier vakantie gingen vieren. Helemaal omdat die zon in Nederland vaak verstek liet gaan, we vaak neerslag hadden en we daardoor druk in de weer waren met het graven van geulen om enigszins droge voeten te houden.

Velen van ons gaan genieten van een welverdiende vakantie. Daarnaast zijn er jongeren en ouderen die thuis blijven. Moeten blijven. Bijvoorbeeld door ziekte, ouderdom of gebrek aan de nodige financiën. En er zijn mensen die simpelweg geen behoefte hebben aan vakantie. Het gemeenteleven lijkt in die periode stil te liggen, maar niets is minder waar. Het geeft een scala aan mogelijkheden voor iedereen, let maar eens op:

- Neem op reis de adressen mee van mensen die thuis blijven en stuur hen een kaartje, zodat ze weten niet vergeten te zijn.

- Wees als diaconie alert op eventuele financiële zorgen, en bezie wat er mogelijk is.

- Stel uw caravan/vakantiehuis eens een week ter beschikking van de diaconie.

- Wees als gemeente extra gastvrij wanneer er vakantiegasten in de dienst komen.

- Bid elke dienst voor een behouden thuiskomst van de reizigers.

- Breng een bezoekje aan de thuisblijvers, immers juist in deze tijd kan de eenzaamheid toeslaan.

- Nodig mensen uit voor de koffie, of wat anders.

Zo zijn er vast nog meer mogelijkheden, laten we daar werk van maken.

Tijdens de vakantie gaan we zondags ook naar de kerk. We zijn het van huis uit gewend. Het hoeft niet te zijn als thuis, maar wel houden we van een beetje inhoud, zo gezegd. Het witte kerkje, dat we op internet tegenkwamen, sprak ons wel aan. Het was een gemeente waar Christelijke Gereformeerden en Vrijgemaakten, samen een gemeente vormen. Ook nog in het Noorden van Nederland, of nauwkeuriger in Friesland. Het maakte mij een beetje nieuwsgierig. Hoe zouden ze daar de dienst invullen? Friezen, bekend om hun stugge vasthoudendheid. Vrijgemaakten, bekend om hun eigen gelijk. We gaan het zien.

In het vorige artikel  hebben we enkele factoren genoemd die de kiemkracht van het Woord kunnen verstoren, zodat de groei gestremd wordt. In deze bijdrage borduren we nog even voort op dit thema. Er zijn namelijk niet alleen kiemstoornissen, maar ook groeistoornissen. Die komen aan de orde als we ingaan op het motief van de geestelijke strijd en het gevaar van de terugval of – wat vroeger genoemd werd - ‘de verachtering van de genade’ (Heb. 12, 15 SV; NBG). Uiteraard blijven we daarbij niet staan, maar proberen dit keer vooral positief aan te geven waarin de geestelijke groei bestaat.

De geestelijke groei van de gelovigen vindt hier op aarde niet plaats in een soort reincultuur van ongestoord groeien, bloeien en vrucht dragen. De Schrift laat ons zien dat geestelijke groei tegenkanting krijgt en strijd kost! Hiervoor worden in de Bijbel op zijn minst twee motieven aangevoerd. In de eerste plaats is niet alleen sprake van de groei van het koninkrijk van God, maar ook van het groeien van de goddelozen, van het kwaad en van het rijk van de Boze (vgl. Ps.92, 8; Mat. 13, 24-30; 36-43). Ook al  blijft dit rijk zonder vrucht en wordt het uiteindelijk verdelgd, toch kan het aan het koninkrijk van God veel schade berokkenen. Daarom worden de gelovigen opgeroepen te volharden in de bede: ‘Leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze’. Die houdt namelijk niet op hen aan te vechten en in eigen kracht zijn zij niet bij machte hem te weerstaan (vgl. z. 52 HC).