In mijn eerste gemeente woonde een oude zuster wat buitenaf. Ze had veel meegemaakt. Haar man overleden, die heel wat jaren een geweldige steun voor haar was geweest. Een kleinzoontje, in hetzelfde dorp wonend, van vier jaar werd doodgereden in het straatje van het ouderlijk huis. Een kleindochtertje van zes jaar stierf vlak voor kerst aan leukemie. Een intelligente kleinzoon werd twee keer afgewezen aan de Theologische Hogeschool te Apeldoorn. Hij is later – gelukkig! – wel predikant geworden in een ander kerkverband. Zij bleef alleen achter op de boerderij en ….. ze werd doof, hoe langer, hoe meer. Wanneer ik haar bezocht, moest ik tenslotte door een hoorn aan haar oor spreken om mij verstaanbaar te maken.

Ik heb begrepen dat er nu ook in Nederland een stevig pak sneeuw ligt. Hier in Jeruzalem hebben we ook wat gehad, al een week voordat Nederland wit werd. Het was na een paar dagen hevige storm, zware regenval en fikse overstromingen. Als je dan ’s morgens de gordijnen openschuift en Jeruzalem in het wit ziet… (We laten u graag een beetje meegenieten via bijgaande foto van ons uitzicht op de Oude Stad van Jeruzalem, met het tempelplein)

U gaat onder de titel ’In de poort’ mijmeringen lezen. Deze mijmeringen hebben iets bijbels, iets gelovigs. Dat klinkt wellicht wat vreemd, maar laat het mij u uitleggen.

De poort van de stad was in bijbelse tijd de plek, waar het recht werd gesproken, waar wijsheid te vinden was, waar aktes werden opgemaakt, waar kortom het leven van de stad zijn beslag kreeg. In de poort kan je de ouden vinden, de wijzen en de functionarissen. Ik werd uitgedaagd om stukjes te schrijven in de poort van de gemeente van Jezus Christus. Dat is dus de plaats, waar wijsheid te vinden is, maar ook het dagelijks leven, de bijbel, maar ook de menselijke zin en onzin. In mijn gedachten ben ik tussen de ouden in de poort gaan zitten en een beetje tussen neus en lippen commentaar gaan leveren op wat er zoal de gemeente van Jezus Christus in en uit gaat.

Naar het oordeel van de Grieken is Sardis de grootste stad van Klein-Azië. De plaats boogt op een lang en roemrijk verleden. In dit artikel wordt een greep uit de rijke historie van Sardis gedaan.

Sardis is vanouds de belangrijkste stad van Klein-Azië. Ten tijde van het schrijven van deze brief bezit Sardis al reeds eeuwen de reputatie de grootste stad te zijn. Niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk is de stad in de geschiedenis van Klein-Azië groot en groots. Zo is Sardis de hoofdstad van het grote Lydische rijk (680-547 v. Chr.). In Sardis resideerde de legendarische koning Croesus (560-547 v. Chr.). Met de ondergang van het Lydische rijk in de strijd tegen de Perzen viel ook Sardis. De stad werd na een kort beleg plotseling door list door de Perzen overrompeld. Cyrus kwam ‘als een dief in de nacht’ (vgl. Openb 3,3). Na de val van het Perzische rijk werd Sardis het administratieve centrum van het rijk van de Seleucieden, de opvolgers van Alexander de Grote. De stad ligt ongeveer 100 km landinwaarts verwijderd van Efeze en Smyrna.

Commentaar

  • Storm in de CGK 2025-07-04 17:44:42

    De afgelopen jaren en zeker de afgelopen maanden en weken zijn voor onze Christelijke...

  • Hellend vlak 2025-06-21 09:25:10

    Net als veel anderen denk ik met weemoed terug aan vroegere tijden. Binnenkort word ik...

  • Zien en zijn 2025-06-07 08:46:46

    Ik worstel ermee. Onlangs hoorde ik twee uitdrukkingen die me sindsdien bezighouden. Het ging over...

  • Eeuwig dankbaar 2025-05-24 07:16:04

    Doetinchem heeft zich mooi op de kaart gezet. Dit jaar vierde koning Willem-Alexander zijn...