{mosimage}Ik zeg u, aan een ieder die heeft, zal
gegeven worden en hem die niet heeft, zal ontnomen worden ook wat hij
heeft. Lucas 19:26
Met deze woorden verklaart Jezus de strekking van de gelijkenis van de
ponden (Lucas 19:11-27). Uit vers 11 blijkt dat Hij deze gelijkenis
vertelt als reactie op de overtuiging dat het Ko-ninkrijk van God
spoedig zou komen. Dat is dus niet zo.
Tot de Koning komt, worden zijn leerlingen geroepen te handelen in de
Geest van Christus. Als de Koning komt, zullen wij aan Hem
verantwoording moeten afleggen. Dat gebeurt met tweeërlei uitkomst. Dat
zegt Jezus in vers 26.
Het is een tekst die vragen oproept. Hoe kan het dat de knecht met de
tien ponden dat ene pond erbij krijgt? Past het bij (ons beeld van)
Jezus dat Hij de knecht met het ene pond alles afneemt? Deze vragen
maken duidelijk dat deze gelijkenis niet zo eenvoudig is als ze op het
eerste gezicht lijkt. Dat geldt trouwens van alle gelijkenissen.
{mosimage}Pieter en Hanna-Ruth wonen en werken in Centraal-Azië.
Deze keer vertellen ze hoe bij hen het paasfeest wordt gevierd.
Pasen! In Nederland het feest van de beschilderde eieren, kuikentjes en
paashazen. We eten ons vol met kilo’s paaseieren (die wij dit jaar
helaas moeten missen) en alle supermarkten pakken uit met allerlei extra
artikelen die niet alleen luxer dan normaal zijn, maar ook nog eens
duurder. Het is een commercieel festijn geworden.
Bijna alle lezers zullen wel weten dat dit natuurlijk niet is waar het
om gaat met Pasen. Wij vieren de opstanding van onze Heer Jezus
Christus. Ons feest van de opstanding is een nieuwe invulling van het
oude Joodse Pesachfeest, waarbij de Joden herdachten dat ze plotseling
en onverwacht uit Egypte mochten vertrekken. ’s Avonds wordt het paaslam
geslacht en met het gezin gegeten. Daarna wordt het feest van de
ongedesemde broden gevierd: ongedesemd brood om te symboliseren dat ze
zo halsoverkop uit Egypte vertrokken dat er niet eens tijd was om het
deeg te laten rijzen. Op de Witte Donderdag herdenken we het moment dat
Jezus met zijn leerlingen het Pesachmaal vierde en daar het avondmaal
instelde voor ons als herdenking van wat Hij voor ons heeft gedaan.
Lees meer: Wonen en werken in Centraal-Azië (6)
{mosimage}In zekere zin is het voor ons moeilijk voor te stellen. Pasen -
ongedacht en onverwacht. Hoezo? Al maanden struikel ik over de
paaseieren en in de supermarkt en de chocolaterie staan de paashazen met
hun chocolade-oren omhoog, me aan te staren. Ik preekte over het kruis
en een oudere vrouw sprak me met glimoogjes aan over hoe zij zich al
verheugde op Pasen. Want ja, zei ze, wanneer dat niet was gebeurd, dan
was het alles tevergeefs.
Nee, met Pasen lopen wij er wel voorbereid op ons paasbest bij. De
Paasdiensten staan al gepland of een Paasbrunch bij van der Valk is al
gereserveerd. Op een bepaalde manier is voor een kerkmens en voor een
niet-kerkmens Pasen niet echt een probleem. Je gelooft het of je gelooft
het niet. C'est ça! En hebben we er wel een probleem mee - vinden we
het rationeel onverteerbaar of historisch niet bewijsbaar - dan trekken
we een populaire (Amerikaanse) theoloog uit de kast, die ons de windsels
van het lege graf uit de doeken doet en ons onweerlegbaar én uit de
Schriften én uit de rechtswetenschap het bewijs levert: Christus is
waarlijk opgestaan!
Lees meer: Pasen - het ongedachte en onverwachte
{mosimage}Van ds. Jacobus Overduin (1902-1983) werd in 1941 een prachtig boek over
de christelijke hoop gepubliceerd, getiteld ‘Het onaantastbare’. Het
boek werd uitgegeven tijdens de bezetting. In een woord vooraf bij de
tweede druk schreef hij: ‘Vlak voor het uitbreken van de demonie van een
tweede wereldoorlog schreven wij dit boek over de onaantastbare waarden
van het Koninkrijk der hemelen.’ Om even verderop te noteren dat
sindsdien het onderwerp niets aan actualiteit heeft ingeboet. Zou dit
boek ons in 2011 ook van dienst kunnen zijn?
Actueel is in elk geval wat hij – nog steeds in het voorwoord –
schrijft: ‘De dreiging van een nieuwe en veel grondiger catastrofe moge
nu en dan verborgen zijn, onder de grond woelen de vulkanische krachten,
die elk ogenblik kunnen uitbarsten.’ Laten we het wereldnieuws wat op
ons inwerken dan herkennen we daar wel het één en ander van.
Lees meer: Het onaantastbare
{mosimage}Een poosje geleden getuigde Yaneth van Jaarsveld van haar geloof. Ze
deed dit tijdens een dienst in de CGK van Groningen. Ze heeft een
bewogen leven achter zich. En ondanks het onrecht dat haar overkwam
mocht ze ontdekken dat God haar recht deed en dat er maar Eén is die
echt hoop geeft. De hoop van Pasen. Hieronder een weergave van haar
getuigenis. In haar eigen woorden.
Is de hoop van opstanding tegelijkertijd een onderdeel van God Zijn
gerechtigheid voor onze wereld? Want ik de Here, je God, grijp je
rechterhand vast, Die tot je zegt: ‘Vrees niet, Ik help je’.
Leven met geweld
Sommige levens van mensen verlopen erg gewelddadig en vol angst en
verdriet en niet te vergeten met voortdurende pijn. Bij sommige van deze
mensen is dit al aanwezig in hun vroegste jeugd, zo ook bij mij. Ik ben
geboren in Colombia (Zuid-Amerika) en afgestaan door mijn biologische
tienermoedertje. Opgegroeid in een pleeggezin waar elke dag zich
kenmerkte door bruut geweld op elke denkbare en ondenkbare wijze. Mijn
dagen bestonden uit pijn en nog meer pijn en het vasthouden aan de
gedachte dat elk moment ook een einde had en zien dat te overleven. Niks
meer en minder. Elke reactie had een sanctie tot gevolg dus ik was
gedegradeerd tot enkel een geconditioneerd “iets “.
Lees meer: Hopen als je onrecht overkomt
