{mosimage}De derde vergaderweek zit erop. Van een week valt eigenlijk niet te
spreken. De synode was na de vergaderweken in september en oktober met
de agenda zo ver gevorderd dat in november kon worden volstaan met één
dag vergaderen. Op 23 november begonnen we om halftien ’s morgens. Zo’n
twaalf uur later daalde de symbolische hamer op de moderamentafel neer.
Synode 2010 ten einde. Met dien verstande dat er in mei 2011 nog een
vergadering zal volgen.
Wat bracht ons deze dag vergaderen naast opnieuw uitstekend verzorgde
maaltijden? Het palet was veelkleurig: geld, digitalisering,
vertrouwenscommissie, NGK, voorlopige sluiting.
Geld
Daar ging het vooral over in de ochtend. Eerst werden de financiële
zaken van de Generale Synode zelf besproken. Die zaken stonden er goed
voor. De penningmeester werd hartelijk dank gezegd voor zijn
werkzaamheden en werd vervolgens opnieuw benoemd. Resultaat van de
besluitvorming: de kilometervergoeding voor de deputaatschappen en alle
andere kerkelijke activiteiten wordt voor de komende drie jaar op € 0,29
gesteld. Een stijging van € 0,01. Deputaten financiële zaken hadden een
lijvig rapport op de synodetafel gelegd. Hamvraag is altijd weer: hoe
hoog zal de afdracht van de kerkelijke kassen worden?
Lees meer: GENERALE SYNODE 2010 (4)
{mosimage}Er zijn enkele redenen waarom ik met u en jou hierover wil nadenken.
Enige tijd geleden werd ik gevraagd te preken, beter, te onderwijzen,
vanuit de Heidelberger Catechismus, Zondag 34, over het eerste gebod:
Gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben. Ik stuitte bij
de voorbereiding op de eerste woorden van de Westminster Confessie: Wat
is het doel van God met de mens? Antwoord: Om God de glorie te geven en
zich in Hem te verheugen voor eeuwig.
De tweede reden ligt in het gegeven dat steeds meer christenen verlangen
meer van God te kennen. Het ligt zo ongeveer in de lijn van ‘meer en
meer te lijken op de Here Jezus’. Ik probeer me dan voor te stellen wat
dat dan precies inhoudt dat ‘meer God te kennen’. Tenslotte werden mijn
overwegingen gevoed door een boek van Tim Keller ‘Namaakgoden’, met als
onderschrift ‘De lege beloften van geld, seks en macht, en de enige
werkelijke hoop.’ Enige vingeroefeningen.
Lees meer: Verlangen naar God (1)
{mosimage}Ook liegt de Onveranderlijke Israëls niet en Hij kent geen berouw; want Hij is geen mens, dat Hij berouw zou hebben.
… En de HERE had berouw, dat Hij Saul tot koning over Israël had aangesteld.
1 Samuël 15:29 en 35
De HERE had berouw. Dat staat in 1 Sam. 15:(11 en)35. Maar in vers 29
staat dat God geen mens is dat Hij berouw zou hebben. Men hoeft niet
eens een aandachtig bijbellezer te zijn om dit opvallende verschil te
zien.
Heeft God nu wel of geen berouw? Die vraag wordt door de meeste lezers
waarschijnlijk beantwoord met: God heeft geen berouw, want Hij is geen
mens.
Bij dat antwoord blijft de vraag hoe het dan kan dat in dit hoofdstuk (twee keer) wordt gezegd dat God wel berouw heeft.
‘Berouwen’ betekent volgens het woordenboek: spijt hebben over iets
waaraan men verkeerd heeft gedaan. Maakt dat niet duidelijk dat vers 29
juist is? Als dat zo is, hoe moeten dan de woorden ’de HERE had berouw’
uit 1 Sam. 15:11 en 35 worden verklaard?
Lees meer: God heeft (geen) berouw
{mosimage}Bij het vallen van de nacht, bij het falen van de kracht, met de duisternis rondom, roep ik: kom Heer Jezus, kom!
Dit is lied 267 uit ‘Verzamelde liederen’ van Guillaume van der Graft,
het pseudoniem van Willem Barnard. De titel van het lied is Maranatha en
is te zingen op de melodie van: ik ga slapen, ik ben moe. Ik vind het
een ontroerend lied; schijnbaar eenvoudig maar met de diepte van het
evangelie. En met de diepte van het mensenleven. In elk geval van het
leven van de maker.
Dat gold bijzonder voor zijn laatste jaren. Drie jaar geleden leek er
aan zijn leven een einde te komen, maar hij kreeg er nog drie jaar bij.
Vraag niet wat voor jaren. Het waren jaren waarin de krachten faalden en
de duisternis rondom was.
Lees meer: Bij het verscheiden van Willem Barnard
{mosimage}In de periode van 22 t/m 30 oktober is een groep mensen van een aantal
CGK en GKv gemeenten uit het noorden van Nederland naar Roemenië geweest
om mee te helpen in een Sociaal Centrum ten behoeve van jongeren in
Oradea. Sommigen hadden een dergelijke reis al een aantal keren eerder
meegemaakt en voor een paar was het nieuw.
De reis naar Roemenië is in 2 dagen met de auto redelijk te doen. De
infrastructuur in Tsjechië, Slowakije en Hongarije is behoorlijk
verbeterd. Ook in Roemenië zie je wel enige verbetering ten opzichte van
een jaar of vijf tot tien terug. De grenzen zijn meest open en die met
Roemenië is snel gepasseerd.
Onze groep is de hele week met medewerkers van het kindertehuis
opgetrokken en er was een leuk programma voorbereid, met als thema “de
liefde van God”, gesymboliseerd in het hart. Maar helaas kwam er een
onverwachte kink in de kabel, doordat één van de auto’s in Oradea van
achteren werd aangereden en een deel van de groep het programma niet kon
bijwonen of er aan meedoen, omdat ze naar het ziekenhuis, politiebureau
en dokters moesten wegens nekklachten. Gelukkig was het achteraf niet
al te ernstig. De rest van de groep kon het programma, enigszins
aangepast, toch afwerken.
Lees meer: Casa Lumina – Huis van Licht
