Op donderdag 14 april jongstleden waren ze allemaal naar Groningen
gekomen: de broeders die vanuit de vier noordelijke classes van ons
kerkverband met last en volmacht waren afgevaardigd. De particuliere
synode van het Noorden (PS van het Noorden) vergaderde op die dag in de
Maranathakerk van Groningen. Onder leiding van ds. J. Bosch zetten we
ons om 9.30 uur aan het werk, waarbij ds. A. Huijgen alles wat
toekomstige generaties moeten weten opschreef in de notulen.
Het werk vlotte in een hoog tempo, aangezien het dit jaar een
vergadering van de particuliere synode betrof die volgde op een
vergadering van de generale synode. Op zo’n vergadering is er gewoonlijk
niet echt veel aan de orde, omdat de breedste vergadering net geweest
is: daar zijn de meest uitvoerige rapporten van de verschillende
deputaatschappen aan de orde geweest en de tijd na de sluiting van de
generale synode is zo kort dat er ook niet al te veel nieuwe
ontwikkelingen waarover verslag moet worden uitgebracht te verwachten
zijn. Om die reden kon de agenda in korte tijd worden afgewerkt; er
waren op een enkel punt na geen bijzonderheden die besproken dienden te
worden.
Lees meer: Een kalme vergadering!
{mosimage}Gerjanne trompert heeft psychologie gestudeerd in Nijmegen en werkt nu
een aantal maanden in het buitenland om ervaring op te doen die ze na
deze periode kan gebruiken bij haar werk in Nederland. Bovendien wil ze
haar kennis inzetten bij projecten om op die manier een bijdrage te
leveren aan verbeterde leefomstandigheden van de mensen.
Sucre (Bolivia), 20 april (vandaag ben ik 23 jaar geworden!)
Met een 2-weekse vakantie in Peru met mijn vriend en zusje, heb ik mijn periode in Peru afgesloten.
Van 10 april tot 5 juni verblijf ik in Sucre, de hoofdstad van Bolivia.
Een nieuw avontuur met een nieuwe woonplaats, nieuwe mensen en een nieuw project.
Ik ga de komende weken werken in een project met 50 jongens in de leeftijd van 8-16 jaar.
Om een indruk te geven van het project waarin ik de komende weken ga
werken, heb ik een zogenaamde brief geschreven aan een van de jongens
van het project.
Lees meer: Gerjanne in Zuid-Amerika (3)
Komt toch en laat ons tezamen richten, zegt de HERE; al waren uw zonden
als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw; al waren zij rood als
karmozijn, zij zullen worden als witte wol.
Jesaja 1:18
Bij de profeet Jesaja zijn teksten te vinden die Gods genade op een
indrukwekkende wijze onder woorden brengen. Daarom wordt deze profeet de
evangelist onder de profeten ge-noemd.
Jesaja 1:18 vond ik daarvan altijd een treffend voorbeeld. En niet
alleen ik. Heel vaak wordt deze tekst geciteerd. Met deze tekst lijkt de
oordeelsprofetie in Jesaja 1 verrassend te worden onderbroken door de
vergeving die door God, de Rechter wordt uitgesproken.
In gemeenten die de bundel Schriftberijmingen gebruiken, wordt vast vaak
lied 3, de berijming van dit vers, gezongen. Ik laat het hier volgen
voor wie het niet kent.
Lees meer: Worden uw zonden wit?
{mosimage}In het vorige artikel is aangegeven dat het evangelie van Matteüs nadruk
legt op gehoorzaamheid aan geboden. Dat artikel eindigde met de
bergrede, waarin Jezus kritiek geeft op de lakse uitleg van zijn
tijdgenoten van oudtestamentische bepalingen. Zijn discipelen leert Hij
dat hun gerechtigheid overvloediger moet zijn dan die van de
schriftgeleerden en Farizeeën.
In het evangelie van Matteüs komt Jezus naar voren als een tweede Mozes.
Dat blijkt reeds in zijn bergrede. Zoals Mozes bij de berg Sinaï het
volk Israël de wet gaf, onderwijst Jezus vanaf een berg het nieuwe volk
van God. Ook andere momenten uit het evangelie verwijzen naar Mozes.
Daarbij kunnen we denken aan Jezus' vlucht naar Egypte, zijn terugkeer
en de geschiedenis van de verzoeking in de woestijn die veertig dagen en
nachten duurde. Het gelaat van Mozes straalde toen hij van de berg
afdaalde. Ook het gelaat van Jezus straalde bij zijn verheerlijking op
de berg.
Lees meer: Onderhouden wat Jezus bevolen heeft
{mosimage}In het Groninger Museum staat op dit moment tot en met 29 mei 2011 een
grote tentoonstelling Zilver in Groningen. Hoewel de Reformatie grote
soberheid nastreefde, kwam er in de loop van de tijd steeds meer
zilveren avondmaalsgerei in gebruik. Daardoor vormt avondmaalszilver een
belangrijk onderdeel van de expositie, waar overigens veel meer is te
zien.
Op de vooravond van de vrijdag waarop Hij de kruisdood stierf, vierden
Christus en zijn discipelen het laatste avondmaal. Hij brak het brood en
zei: ‘Dit is mijn lichaam’. Bovendien nam Hij een beker met wijn en
zei: ‘Dit is mijn bloed (…), dat voor velen wordt vergoten tot vergeving
van zonden’. Daarbij riep Hij zijn volgelingen op telkens opnieuw brood
en wijn te nemen om Hem te gedenken.
En dat hebben christenen sindsdien met verve gedaan. In de loop der
eeuwen gingen ze het avondmaalsritueel steeds meer cultiveren. Brood
werd de gewijde hostie, vereerd in een zilveren monstrans, en alleen
priesters mochten nog de wijn drinken. Van deze cultivering wilden de
reformatoren graag af. Ze wilden terug naar de praktijk van de eerste
Christenen, zoals in de Bijbel werd verwoord. Voor de verering van
hosties vonden ze geen grond. Ook waren ze van mening dat àlle gelovigen
èn het brood èn de wijn moesten delen, zodat de wijn niet alleen maar
aan de voorganger voorbehouden was. Vanwege de versobering, aarzelden
ze, om voortaan nog zilveren avondmaalsgerei te gebruiken.
Lees meer: Zilver in de calvinistische kerk
