Hij deed gewoon zijn werk die dag. Ver van huis en haard was hij sinds een tijd gestationeerd in Jeruzalem. Zijn centuria was toegevoegd aan het Jeruzalems cohort en moest de dingen van Pontius Pilatus opknappen. Misschien was het wel zijn laatste plaatsing en kon hij na twintig jaar militair zijn eindelijk het burgerleven weer in. Vandaag drie inderhaast  ter dood veroordeelde mannen. Fatsoenlijk plannen was er nog steeds niet bij in het leger. Het moest weer hals over kop. Nu ja, voor een terechtstelling had hij niet zijn hele centuria nodig. Hij had een paar soldaten meegenomen. Ze namen het hem niet in dank af en dat kon hij begrijpen. Een kruisiging betekende meestal minstens 24 uur wachtlopen bij een paar stervende mensen. Niet het meest boeiende werk in het leven van legionairs. Maar het moest gebeuren. Hij droomde even weg naar het boerderijtje, dat hij na zijn afzwaaien zou krijgen. Een eigen tuin, akker, wijngaard en de mediterrane zon. Nog even.

Op 6 februari vergaderde de classis Zwolle. Voor het eerst fungeerde de scriba van de classis als postadres voor de scriba van de roepende kerk. Deze nieuwe vorm van coöperatie is door zowel de scriba van de classis als de roepende kerk als goed ervaren. De vergadering stemde ermee in dat ook in de toekomst de samenwerking tussen de scriba van de roepende kerk en de scriba van de classis in deze lijn wordt voortgezet.

In Delfzijl is er samenwerking tussen de Christelijke Gereformeerde Kerk en de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt). Ds. Albert Balk vertelt over zijn ervaringen in een tweetal artikelen.

Toen ik in het najaar van 2007 predikant werd van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) in Delfzijl, kwam de samenwerking met de Christelijke Gereformeerde Kerk voor het eerst op mijn persoonlijke agenda te staan. In mijn vorige werkplek was daarvan geen sprake. Landelijke ontwikkelingen volgde ik van enige afstand. Inmiddels heb ik vijf jaar veel energie in de plaatselijke samenwerking gestoken. Wij zijn daarin ook verder gekomen in Delfzijl. Als ik voor mezelf spreek, kan ik zeggen dat dit mijn leven heeft verrijkt. Ik heb er meer zicht door gekregen op het werk van de Heilige Geest.

Kenmerkend voor een christen is onder meer gehoorzaamheid aan de wil van God. Maar hoe kun je gehoorzamen in een weerbarstige werkelijkheid? Soms kun je niet anders dan een compromis sluiten. Of wordt heel ons leven misschien gekenmerkt door een compromis?

God eist dat wij Hem gehoorzamen met heel ons hart, met heel onze ziel en met heel ons verstand. Deze gehoorzaamheid mag zich niet beperken tot alleen ons innerlijk. Ook ons lichaam is daarin betrokken. Bovendien zullen we Hem altijd gehoorzaam moeten zijn. Niet maar af en toe, niet alleen maar op die momenten die wij zelf uitkiezen.