{mosimage}Toen ik in februari 2011 in Drachten begon met de behandeling van mijn
onderwerp ‘Apocalyptische Bijbelgedeelten’, waren cursusleider en
cursisten samen overtuigd van de actualiteit van het onderwerp. Het was
immers de tijd van de aardbeving in Japan, gevolgd door de tsunami en
dreigende berichten over getroffen kerncentrales. De beelden van
verwoesting en dood brandden op ons netvlies. Daarbij kwamen de
berichten en beelden uit Tunesië en Egypte en de verhalen over
toenemende onrust in andere landen van het Midden-Oosten – inderdaad:
rondom Israël! Apocalyptische romans als van Tim Lahaye en Randy Alcorn
gingen in Amerika ineens weer als zoete broodjes over de toonbank. Zowel
de Duitse premier Angela Merkel als onze eigen premier spraken over
apocalyptische beelden en gebeurtenissen. Kortom, er was volop aandacht
voor het onderwerp.
Met de aanduiding ’apocalyptische Bijbelgedeelten’ bedoelen we gedeelten
uit Gods Woord die ons (bepaalde facetten van) de toekomst onthullen.
De meesten van u zullen dan onmiddellijk denken aan het laatste
Bijbelboek, dat in het Grieks de naam ‘Apocalyps’ draagt: de Openbaring
van Johannes. Maar we kunnen ook aan andere Bijbelgedeelten denken,
zoals de boeken van Daniel, Ezechiël en Zacharia in het Oude Testament.
Voor mijn onderwerp had ik gekozen voor wat de Bijbel zegt over de dagen
van Noach en Algemene Zendbrieven van Jakobus, Petrus, Johannes en
Judas. Daarnaast hebben we geluisterd naar het onderwijs over de laatste
dagen van de Heere Jezus Zelf, zoals we dat vinden in de Evangeliën.
Lees meer: Apocalyptische Bijbelgedeelten
De kerk ligt onder vuur en niet alleen de kerk. Ook andere
geloofsstromingen als de Joodse en de Islam. Men protesteert tegen
Wilders en zijn grove beledigingen aan het adres van Moslims.
Ondertussen doen andere politici hetzelfde, zonder dat kennelijk zelf
op te merken. Kritiek kan er zijn. Zeker als er misstanden zijn. Terecht
dat misstanden in de RK aan de kaak worden gesteld. Opmerkelijk is dan
wel dat de indruk wordt gewekt dat heel de RK en alle kerkdienaren zich
schuldig gemaakt hebben aan seksueel misbruik of daarvan hebben geweten
en het met de mantel der liefde hebben bedekt. Zo wordt de kerk
gecriminaliseerd. Alsof alle gelovigen boeven zijn. Met de discussie
over onverdoofd slachten komen de Joodse en Islamitische gelovigen in de
verdachtenbank te staan als dierenbeulen. Met grote stelligheid wordt
beweerd dat wetenschappelijk is bewezen dat onverdoofd slachten meer
stress en pijn oplevert dan verdoofd slachten.
Lees meer: Zijn gelovigen boeven?
{mosimage}De Open Dagen zijn weer achter de rug. Dus lijkt een artikel over
Christelijk / Gereformeerd Onderwijs mosterd na de maaltijd. Ik
realiseer me echter, dat de keuze niet alleen valt op de Open Dagen,
maar dat die keuze eerder en ook telkens weer moet worden gemaakt. Gaan
voor Christelijk / Gereformeerd onderwijs moet een gerichtheid zijn van
ouders en in die zin een vanzelfsprekendheid. In de lijn van de
doopbeloften, in de lijn van ons opvoedingsdoel willen wij onze kinderen
onderwijzen en vormen. Die kansen zijn er (nog).
Ik merk dat de keuze voor een christelijke / gereformeerde school niet
vanzelfsprekend meer is. Steeds meer speelt een rol de sfeer van de
school, de aansluiting bij een groep en de nabijheid. Het offer van het
verre reizen en de kosten daarvan willen we steeds minder brengen. Soms
is dat gemotiveerd vanuit een persoonlijke ervaring: ‘Ik heb altijd bij
dag en dauw op pad moeten gaan, door weer en wind moeten fietsen; dat
doe ik mijn kind niet meer aan.’ Soms is het gemotiveerd vanuit een
andere opstelling ten aanzien het christelijke in het onderwijs. Het
christelijke in het onderwijs wordt gezien en beleefd als een niet
noodzakelijk en niet fundamenteel gegeven. ‘Dat doen we thuis wel en in
de kerk.’ Soms stellen we ons tevreden met een school voor ons kind, ook
als we weten dat er ‘niet zoveel meer aan gedaan wordt’ of zelfs
modernistische ideeën op die school worden uitgedragen. Ik zeg dus niet
dat die keuze oppervlakkig en lichtvaardig gemaakt wordt. Integendeel,
juist heel bewust. Voor mij maakt dat het juist nog onbegrijpelijker.
Wie stelt zijn kind nu bewust gedurende vele uren buiten de reikwijdte
en de invloed van het Evangelie voor vele uren (minimaal 1040 uur per
jaar in het voortgezet onderwijs).
Lees meer: Christelijk / Gereformeerd Onderwijs
{mosimage}Nadenken over goed en kwaad gebeurt altijd en overal, ook aan
universiteiten en hogescholen. In Nederland was ethiek honderd jaar
geleden nauw verbonden met de theologie. Maar daarna heeft ze zich
steeds meer daarvan losgemaakt. Ze is op eigen benen gaan staan en heeft
zich een plaats verworven binnen allerlei opleidingen en takken van
wetenschap.
'Mag een jongeling op de dag des Heeren zijn beminde bezoeken?' Deze
vraag komt ruim een eeuw geleden aan de orde in een vragenrubriek van
een theologisch tijdschrift. Op de voorkant van dat tijdschrift staat
een geopende Bijbel afgebeeld. De boodschap is duidelijk: de heilige
Schrift is het beslissende richtsnoer voor geloof en leven. In
overeenstemming daarmee wordt de bovengenoemde vraag beantwoord:
'Welzeker, een jongeling mag op den dag des Heeren zijne beminde
bezoeken. Als hij tenminste daardoor niet genoodzaakt is den openbaren
godsdienst te verzuimen'. Dit antwoord is kenmerkend voor de toen
geldende gereformeerde levensstijl. Maar de tijden zijn veranderd. In de
jaren tachtig van de vorige eeuw bevat het tijdschrift dat inmiddels de
naam Gereformeerd Theologisch Tijdschrift draagt, een artikel over
kernwapens. In dit artikel speelt de Bijbel geen enkele rol van
betekenis.
Lees meer: Honderd jaar ethiek in Nederland
{mosimage}Er is veel discussie over de presentie van de islam en haar aanhangers
in Europa en, dichter bij, in Nederland. Opvattingen lopen ver uiteen.
De gemoederen kunnen bij een bespreking van standpunten uitermate verhit
raken. Ook als kerk hebben wij daar mee te maken. Moslims wonen onder
ons en de media berichten bijna dagelijks over hen. Wat is onze visie op
de islam en onze houding tegenover moslims? Laten we ons daarbij leiden
door Bijbelse principes of ‘dobberen we stuurloos rond en waaien we met
elke wind mee, met wat er maar verkondigd wordt’ (Efeze 4:14)? Gaan we
eigen gekozen en wereldse wegen of gaan we een weg die iets zichtbaar
maakt van de weg die onze Heer en Heiland ging?
‘Bouwen aan respect met passie voor waarheid.’ Wie de website van
Evangelie & Moslims bezoekt krijgt deze slogan onmiddellijk te zien.
Kort wordt aangegeven waar deze stichting voor staat t.a.v. de omgang
met moslims in onze samenleving. Het doel is de lezer te prikkelen
dieper over de woorden na te denken en zelf een standpunt te bepalen.
Lees meer: Bouwen aan respect met passie voor waarheid (2)
