In verband met het werk van onze zoon bij het World Food Programme van de VN zijn we meerdere keren naar verschillende standplaatsen van zijn gezin op familiebezoek geweest, onder andere twee keer naar Nepal. Tijdens ons eerste bezoek aan Nepal in 2007 was het nog een koninkrijk, maar in 2009 was het na veel strijd van de maoïsten een republiek geworden.

Nepal is het land van de bergen en Boeddha. 80 % hangt het hindoeïsme aan en 10% het boeddhisme. Het christendom vertegenwoordigt een klein percentage van de bevolking, maar kan nu wel vrij worden beleden, wat ca.12 jaar terug wettelijk nog niet mogelijk was.
 
Het land is bekend om de hoogste berg ter wereld, de Mount Everest, 8848 meter hoog.
De ongereptheid van het land en het soms onbeheersbare Himalaya gebergte zijn grote toeristentrekpleisters. Zelf hebben we met Buddha air een rondvlucht boven het Himalaya gebergte mogen maken en de toppen van de Mount Everest van boven af kunnen bewonderen. Dan kom je erg onder de indruk van Gods majestueuze schepping.

…het gaat om één … Christus.
U bent allen één in Christus Jezus.                
Galaten 3:16b en 28b


Paulus heeft de brief aan de Galaten geschreven om te leren tellen tot Eén. Om te laten zien dat geloven éénvoudig is. Dat blijkt echter voor christenen (in Galatië) nog niet zo eenvoudig te zijn. Het blijkt moeilijk te rekenen met de waarheid dat het gaat om die Ene, Christus en dat wie in Christus geloven één zijn in Hem.

In Galatië waren mensen tot geloof in Jezus gekomen. Dat geloof raakte al spoedig, zoals zo vaak, vermengd met andere gedachten en overtuigingen.
De overtuiging groeide in Galatië dat voor een echt geloof de oudtestamentische wetten moeten worden nageleefd. In elk geval moest voor alle gelovigen de besnijdenis als een goddelijke instelling worden gehandhaafd of ingevoerd.
Maak het geloof niet te eenvoudig, was het parool. Daar kom je bedrogen mee uit. God neemt daar geen genoegen mee.

In een doolhofwijk in Zutphen word ik hartelijk ontvangen door Wouter Moolhuizen, de nieuwe predikant van Dedemsvaart, en z’n tweejarige zoon Koen. Ds. Moolhuizen is bijna 30 jaar oud, geboren in Haren, getogen te Emmen en sinds z’n huwelijk zeven jaar geleden wonend in Zutphen.

Hoe ben je ertoe gekomen om theologie te gaan studeren?
De keus had te maken met mijn zittenblijven in de vijfde klas van het vwo. Door het wegvallen van je vaste groep vrienden op school ga je je automatisch wat heroriënteren op wat je eigenlijk met je leven wilt. De keus om theologie te gaan studeren is toen gemaakt. Tijdens campingevangelisatie in Twente werd die keus voor mij bevestigd.

Waarom zijn jullie, na jullie huwelijk, in Zutphen gaan wonen en niet in Apeldoorn?
De keus om in Zutphen te gaan wonen werd vooral ingegeven doordat deze plaats ‘treintechnisch’ centraal ligt tussen Apeldoorn en Ede. In die laatste plaats studeerde Nienke destijds HBO-theologie (godsdienst en pastoraal werk).

De druk neemt toe. Dat gevoel leeft bij kerken, christelijke organisaties en individuele christenen. Sommigen stellen dat we in onze westerse wereld teruggaan naar de tijd van de eerste christenen. Hoe de toekomst eruitziet weten we niet, wel dat met een toenemende druk ons niets nieuws overkomt.

De Stichting Onze Weg komt niet in aanmerking voor subsidie. Deze stichting is een organisatie van en voor mensen met een homoseksuele achtergrond. In 2008 had de toenmalige minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap subsidie toegezegd. Die subsidie moest worden ingezet voor de versterking van de sociale acceptatie van mensen met een homoseksuele voorkeur in 'orthodox-christelijke kringen'.  Het jaar daarop heeft de minister de aanvankelijke goedkeuring ingetrokken. De reden daarvoor was de opvatting van deze stichting over een mogelijke verschuiving van homoseksuele gevoelens in de richting van heteroseksuele gevoelens. Dat zou strijden met het doel van de subsidie, de emancipatie van mensen met een homoseksuele voorkeur. De medewerkers van de stichting werden zelfs weggezet als 'homogenezers'. In het heetst van de strijd gaat elke nuancering verloren.

Het gebeurt wel eens dat je de verkeerde krant in de bus krijgt. Ik vind dat erg vervelend, maar niet vervelend genoeg om naar onze eigen krant te bellen en mijn beklag te doen. Er zijn ergere dingen. Het heeft ook een voordeel. Je ziet weer eens dat een andere krant een andere manier van berichtgeving heeft en dat je dan ook weer weet waarom je voor die ene krant hebt gekozen.
Afgelopen woensdag stond er een bericht in die verkeerde krant dat de politie heel wat uit te leggen had over de gang van zaken bij de zoektocht naar het meisje Jennefer van Oostende. Ze hadden dus niet genoeg hun best gedaan en waren medeschuldig aan de dood van het meisje. In plaats van de verdachte als schuldige aan te wijzen was de politie de zondebok. Schuldige gevonden, zaak afgedaan.

Commentaar

  • Zingen in de eredienst (2) 2024-07-25 18:25:50

    Vorig jaar schreef ik over het zingen van psalmen en liederen in de eredienst. Iemand sprak me...

  • Verslavingen 2024-07-12 17:57:04

    Ruim een op de vijftien jongeren gokt weleens online, zo blijkt uit een onderzoek van het...

  • All Nations 2024-06-28 17:42:30

    Vorige week was ik met een groep studenten van de Theologische Universiteit Apeldoorn bij All...

  • Op weg naar de GS 2024-06-15 10:09:55

    Als dit kerkblad verschenen is, is het bijna zover dat de Generale Synode bijeen komt in...