Preken op de zak
De laatste jaren is ‘marktwerking’ de oplossing van alle problemen geworden. Althans volgens de laatste kabinetten. Zo ook in de gezondheidszorg; ook daar moet de marktwerking de haarlemmerolie voor alle kwalen zijn. Toch vrees ik dat wat er achter een bureau allemaal fantastisch uitziet, in de praktijk nog wel eens tegen kan gaan vallen. Patiënten zitten volgens mij helemaal niet te wachten op de keus tussen allerlei verschillende huisartsen. Zo van ‘voor m’n oorpijn ga ik naar huisarts A en voor de evenwichtsstoornis naar huisarts B’. Dat zou trouwens ook niet erg handig zijn, als je ervan uitgaat dat veel kwalen elkaar kunnen beïnvloeden en dat verschillende soorten medicijnen elkaars (bij)werking kunnen versterken of ongedaan maken. Als we maar even vergeten hoe belangrijk het is, dat er één persoon is die alle zorg coördineert.
Kinderen worden geboren. Ouders voeden ze – als het goed is – op met het oog op volwassenheid van die kinderen. Jarenlang voeren ze de ‘regie’ over het leven van hun nageslacht en dan breekt geleidelijk of vrij abrupt het moment aan dat ze het ouderlijk huis verlaten. Ze gaan op kamers, gaan samenwonen of trouwen, gaan op zichzelf wonen. Een hele stap voor het kind en ook voor de ouders.
Een week lang geen tv kijken? Af en toe geen vlees eten? Je onthouden van alcoholische dranken? Een sobere levensstijl zodat je met het geld dat je bespaart zending en hulpverlening kunt steunen? Doet wie vast beter dan wie dat niet doet? Zouden we ons sterk moeten maken voor een herwaardering van een oud gebruik?
'We komen u een bloemetje brengen namens de kerk.' Het is zondagmiddag en één van de dames die de 'buurtbloemen' wegbrengt staat voor de deur bij een oudere buurtgenote.