De tijd waarin Willem van Oranje leefde, laat zich nauwelijks meer vergelijken met de onze. Toch valt zijn naam nog wel eens, vooral wanneer de discussie gaat over het actuele onderwerp tolerantie. Hij was immers een warm pleitbezorger van godsdienstvrijheid. Maar hoe zat het eigenlijk met zijn eigen godsdienst?

Historici hebben over dit onderwerp nogal uiteenlopende opvattingen. De een ziet Oranje als een overtuigde protestant, die de vrijheidsstrijd in de Nederlanden vanuit zijn religieuze opvattingen benaderde. De ander beschouwt hem als een opportunist, die slechts uit was op zo veel mogelijk macht en daarvoor desnoods van godsdienst veranderde. Feit is, dat Willem van Oranje zowel rooms-katholiek, luthers als calvinistisch is geweest.

Wat is de impact van het geloof op ons dagelijks leven? Op onze carrièreplannen, vriendschappen en relaties, tijd- en geldbesteding, onze omgang met natuur en milieu? Juist de kerk is een oefenplaats voor de praktijk van het leven met Christus. Daarover moeten we nadenken. Een fraaie bundel interviews biedt daarbij hulp en inspiratie.

Hoe ziet een kerk eruit die mensen toerust voor christelijk leven in de eenentwintigste eeuw? Een kerk die voorbeelden geeft van dat leven in een moderne samenleving en helpt bij het maken van keuzes? Herman Paul en Bart Wallet hebben gesproken met een aantal theologen die een antwoord hebben gezocht op deze vraag. Ze hebben theologen uit Engeland en de Verenigde Staten geïnterviewd. Uit die interviews hebben ze een conclusie getrokken: kerken die hun leden willen toerusten, moeten oefenplaatsen zijn. Juist daar leren mensen Jezus volgen. Daar worden karakters gevormd. Christelijk leven is niet alleen een kwestie van de buitenkant. Het raakt vooral de binnenkant van ons bestaan. Bij die binnenkant hoort ook de vorming van het karakter. God heeft recht op heel ons mens-zijn, niet slechts op een deel daarvan.

Op een strategische positie in het Aziatisch deel van Turkije lag de stad Filadelfia. Vandaag de dag ligt op ongeveer de dezelfde plek de stad Alasehir. Gelegen aan de rivier Cogamis (Alaşehir Çayi) lag Filadelfia op een kruispunt van wegen, onder andere aan de weg van Sardis naar Laodicea en die van Efeze naar Antiochië.

Filadelfia dankt haar naam aan de loyaliteit van Attalus II (159-138 v. Chr.) ten opzichte van zijn broer Eumenes II (197-159 v. Chr.). Als dank voor zijn loyaliteit ontvangt hij namelijk van zijn broer de erenaam Filadelphus. Naar alle waarschijnlijkheid bestaat de stad in deze periode reeds geruime tijd. In elk geval dankt het haar naam aan deze bijnaam van Eumenes II. De relatie tussen deze twee broers wordt wel beproefd.

In mijn eerste gemeente woonde een oude zuster wat buitenaf. Ze had veel meegemaakt. Haar man overleden, die heel wat jaren een geweldige steun voor haar was geweest. Een kleinzoontje, in hetzelfde dorp wonend, van vier jaar werd doodgereden in het straatje van het ouderlijk huis. Een kleindochtertje van zes jaar stierf vlak voor kerst aan leukemie. Een intelligente kleinzoon werd twee keer afgewezen aan de Theologische Hogeschool te Apeldoorn. Hij is later – gelukkig! – wel predikant geworden in een ander kerkverband. Zij bleef alleen achter op de boerderij en ….. ze werd doof, hoe langer, hoe meer. Wanneer ik haar bezocht, moest ik tenslotte door een hoorn aan haar oor spreken om mij verstaanbaar te maken.