Het was woensdag 7 december een verblijdende dag voor de kerken. ’s Avonds mocht de classis Zwolle samenkomen voor een voortgezette vergadering. Er was deze avond eigenlijk maar één agendapunt: het peremptoir examen van kandidaat P.W.J. van der Toorn. Vanwege deze heugelijke zaak was de classisvergadering verplaatst naar Heerde, waarvan br. Van der Toorn immers het beroep had aangenomen.
Een eigen beeld van God maken, dat is onmiskenbaar eigen aan de mens. Hij wil de god dienen die hij zelf heeft ontworpen. Zonder probleem kan hij vervolgens voor hem verschijnen. Maar deze neiging tot het fabriceren van een eigen godsbeeld valt zondermeer onder het oordeel van Gods openbaring. Ook het menselijke project dat christelijke religie wordt genoemd, treft eenzelfde lot.
Karl Barth (1886-1968) heeft dat scherp naar voren gebracht in zijn kerkelijke dogmatiek. Deze dogmatiek zou zijn levenswerk worden. Het eerste deel daarvan verscheen in 1932.
In een drietal artikelen wil ik met u nadenken over de inhoud van de Bijbel, de inhoud van het christelijk geloof, de relatie tussen die twee en de verhouding tussen God en ons mensen. Deze artikelen zijn het resultaat van ervaringen, gesprekken en denkwerk van de afgelopen tijd. De artikelen zijn daarom geen definitieve verhalen, maar zoals gezegd ‘ik wil graag met u nadenken’. En de vraag aan u als lezer is: wilt u meedenken?
Dit eerste artikel gaat over de drie onderdelen van de Heidelbergse Catechismus; ellende, verlossing en dankbaarheid.
In veel gereformeerde kerken wordt regelmatig uit de catechismus gepreekt. Meestal gebeurt dat in de middag- of de avonddienst. Veel mensen die dit kerkblad lezen, zullen heel wat vragen en antwoorden nog letterlijk op kunnen zeggen, omdat ze die ooit uit het hoofd hebben moeten leren.
De catechismus is ingedeeld in drie onderdelen: ellende, verlossing en dankbaarheid.
In de winter van 2009 kwam een groep christenen uit Burundi door bemiddeling van de UNHCR naar Nederland. Ze werden gastvrij opgevangen door de Drentse gemeente Aa en Hunze, o.a. in de dorpen Gieten en Gasselte.
Het was een enorme overgang voor deze mensen: ze kwamen van een uitzichtloos kamp in Tanzania in een vreemd, koud en besneeuwd Nederland. Veel moesten ze toen leren: een andere taal (de ouderen ook nog lezen en schrijven), andere gewoontes, allerlei praktische zaken als omgaan met een agenda en met een Nederlands huis (de CV, koken op gas, enz.). Omgaan ook met een heel andere kerkelijke cultuur.
In die tijd ontstond er contact met enkele leden van de CGK van Zuidlaren. Via hen werd geregeld dat de jongeren van de Burundese gezinnen mee konden doen met de multiculturele vakantiekampen van Stichting GAVE. Na deze vakantie bleven de contacten bestaan: de jongeren werden elke maand opgehaald voor de Live-out-loud jeugddiensten van de CGK in Zuidlaren.
Scherp was de kritiek van Kierkegaard op de kerk. Hij wilde dat zij zich zou verootmoedigen en ernst zou maken met de woorden van Jezus. Lang heeft hij geaarzeld of hij zijn kritische beschouwingen over de christenheid van zijn dagen zou uitgeven. Maar uiteindelijk kon hij niet anders. Deze stem moest worden gehoord. Het boek met zijn beschouwingen is onlangs opnieuw in een Nederlandse vertaling uitgegeven.
Søren Kierkegaard (1813-1855) heeft de zelfgenoegzame christenheid van zijn dagen willen waarschuwen. Ze zou terug moeten keren naar het christelijk leven, het ware christendom, zoals Jezus daarover heeft gesproken. Jezus roept tot navolging. Maar daarvoor is oefening vereist. Kierkegaard wil daarbij helpen. Daarom heeft hij de beschouwingen geschreven die zijn gebundeld in zijn boek Oefening in christendom. Deze bundel is voor het eerst in 1850 in Kopenhagen verschenen. Elk van de drie beschouwingen heeft tot onderwerp een uitspraak uit het evangelie. De drie uitspraken zijn: 'Komt allen die vermoeid en belast zijn' (Mat. 11, 28), 'Zalig hij die zich niet aan mij ergert' (Mat. 11, 6) en 'Vanuit de hoogheid zal hij allen tot zich trekken' (Joh. 12, 32).
