Er wordt aan mij wel eens de opmerking gemaakt: ?u hebt als predikant
een toepasselijke naam?. Dan denk ik: dat zullen ze ook tegen mijn vader
gezegd hebben, in de tijd dat hij een groentezaak had.
Er wordt in de Psalmen heel vaak over ?lof? gezongen. Ik denk aan die
keer toen we als gezin te laat in de kerk kwamen. Wij liepen door het
gangpad, mijn vader voorop, terwijl de gemeente Ps. 100: 3 aanhief:
?gaat tot zijn poorten in met lof?.
Het gaat in de Psalmen natuurlijk over de lof van God. Hij moet de eer
krijgen.
Mijn eerste naam is Jacob, net als de aartsvader die op bedrieglijke
manier de zegen in bezit probeerde te krijgen. Dat herinnert mij eraan
wie ikzelf ben. Mijn tweede naam is Jan, afgeleid van Johannes, die naam
betekent: de Here is genadig. Door genade wordt ons leven een loflied.
Het ligt mij niet zo dat de spotlights op mij gericht zijn. Ik zie het
als mijn roeping om de schijnwerper te richten op mijn Zender. ?Want ik
heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus en die
gekruisigd?, met dit woord uit 1 Kor. 2: 2 heb ik mij aan mijn eerste
gemeente verbonden.
Toch voldoe ik graag aan het verzoek van de redactie om zo iets te
verwoorden van mijn dankbaarheid. Dat ik predikant geworden ben en al
weer vijfentwintig jaar mag zijn, is dankzij Gods genade.
Lees meer: Spotlight: Dankbaar en verwonderd
?Ik wil graag dat jullie bidden voor mijn kinderen die niet meer naar de
kerk gaan?, zei ze. Moedig vond ik dat. Heel veel ouders kennen die
moeite en verdriet. E?n of meerdere kinderen gaan niet meer naar de
kerk. Maar ouders durven er niet over te praten. Gemeenteleden durven er
niet naar te vragen. Kerkenraadsleden kijken er soms zo maar aan
voorbij. Het is te pijnlijk, brengt in verlegenheid, geeft geestelijke
worsteling en schuldgevoel. Hoe kunnen we er beter mee omgaan, wanneer
kinderen andere wegen gaan. Ik wil pogen een richting te wijzen. Mijn
hoofdmotto is: Breng je kind niet allereerst bij de kerk, maar bij het
kruis!
De vorige keer ging ik in op (vals) schaamte- en schuldgevoel en hoe
verlammend en vruchteloos dat is. Maar, wat dan te doen? In de titel
staat het: brengen bij het kruis! Dat is een hele toer en mogelijk zegt
u: ?Ik ben er moe van, ik kan het niet meer?. Ik maakte een oude zuster
mee, die mij zei: ?Ik bid niet meer voor mijn kind?. Daar schrok ik van.
Ze legde het mij uit. ?Telkens wanneer ik bid voor hem, zei ze, word ik
zo verdrietig, voel ik zoveel pijn en dan ben ik helemaal van slag en
kan ik niet meer slapen.? Zo?n moeder is te begrijpen. Maar dan ligt er
wel een opdracht in voor de kerk en de christenen. Neem deze gebeden
over! Zet deze gebeden door namens zoveel verdrietige ouders! In de
afgelopen dagen mocht ik dat concreet meemaken tijdens de Nationale
Gebedsdag en de Week van Gebed.
Lees meer: Breng je kind bij het kruis...(2)
Enkele maanden geleden bezocht ik met enige leden van het moderamen van
onze gemeente de wat in het Engels heet Global Leadership Summit. Deze
term staat voor de jaarlijks terugkerende leiderschapsconferentie die
georganiseerd wordt door Willow Creek Nederland (WCN). Een organisatie
die aangesloten is bij de uit de Verenigde Staten afkomstige Willow
Creek Association. WCA heeft ruim 13.000 lidkerken in meer dan 35
landen, die meer dan 95 verschillende denominaties vertegenwoordigen. Er
worden tienduizenden kerkleiders getraind en ieder jaar miljoenen
boeken en dvd?s uitgezet ter ondersteuning. Ik wil van deze conferentie
graag een en ander met u delen.
Leiderschap is een belangrijk begrip binnen Willow Creek. Niet als doel
op zich maar met oog op de verbreiding van het Koninkrijk van God. Of
zoals Willow Creek dat onder woorden brengt: Buitenkerkelijken
(ongelovigen) tot volledig toegewijde volgelingen van Jezus Christus
maken. Waarbij zij verwijst naar Matteüs 28:19-20: Ga dus op weg en maak
alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de
Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten
houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen:
ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.
Lees meer: Leiding geven in de gemeente
Enkele jaren geleden uitte Stefan Paas in een gesprek zich enthousiast
over het werk van de theoloog Miroslav Volf. Ik moest bekennen dat ik
niets wist van Volf en zijn werk. Daar is verandering in gekomen. Ik
weet nu dat hij afkomstig is uit Joegoslavi?, getrouwd met een
Amerikaanse en woont in Amerika waar hij werkt aan Yale University.
Twee van Volfs boeken zijn kort geleden in het Nederlands verschenen.
Een nieuw verleden verscheen bij Buijten & Schipperheijn in
Amsterdam, prijs ? 19,50.
Onbelast verscheen bij Van Wijnen in Franeker, prijs ? 22,50.
De ondertitel van het eerstgenoemde boek is: Omgaan met herinneringen in
een gebroken wereld. Het tweede boek heeft als ondertitel: Geven &
vergeven in een genadeloze cultuur. Zowel de titels als de ondertitels
geven goed weer wat Volf met deze boeken zeggen wil. Wij leven in een
gebroken wereld, sterker nog in een cultuur zonder genade. Wij zijn
mensen die zonde doen, maar ook te lijden hebben onder zonden van
anderen.
Volf werd in 1983 opgeroepen om in het Joegoslavische leger zijn
dienstplicht te vervullen. Omdat hij christen was en met een Amerikaanse
was getrouwd, werd hij extra in de gaten gehouden. Hij werd verdacht
van spionage voor het westen en streng verhoord door commandant G.
Lees meer: Boeken van Volf
Enkele jaren geleden is op aandringen van de vorige minister van
Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) Cees Veerman, de Groene
Kennis Coöperatie (GKC) opgericht. De GKC is een overkoepelend orgaan
van alle groene kennisinstellingen in Nederland, van VMBO tot en met de
Wageningse Universiteit. Eveneens op aandringen van Cees Veerman worden
de innovaties in het Groen Onderwijs onder de vlag van de GKC door
programmateams uitgevoerd. Het voordeel van deze aanpak is dat de
minster voor bepaalde thema?s nu ??n aanspreekpunt in het Groen
Onderwijs heeft, en niet langer voor elk onderwerp bij circa 15
verschillende scholen hoeft aan te kloppen.
E?n van de ontwikkelthema?s in het Groen Onderwijs is ondernemerschap.
Samen met een collega van de Christelijke Agrarische Hogeschool in
Dronten, mag ik aan dit programma leiding geven. Een leuke en
uitdagende taak, vooral omdat het enkele jaren geleden nieuw was en we
zelf moesten uitvinden hoe je zoiets deed, het was letterlijk ?learning
by doing?.