Maakbaar (2)
Ruim een jaar geleden, eind 2021, schreef ik al een Commentaar met deze titel. De gedachte van maakbaarheid – alles dat te fixen is door mensen. Zo reageren we op crises. We zetten alles op alles om de dingen onder controle te krijgen. De conclusie: wij zijn zo ver ontwikkeld en we kunnen zoveel dat we als vanzelf op onszelf zijn gaan vertrouwen. We hebben een enorme toren van Babel gebouwd, onze prestaties reiken tot in de hemel. Maar ondertussen moeten we beseffen dat het leven niet maakbaar is. En dat is moeilijk.
Van de week zag ik een documentaire over psychische problemen bij jongeren. Een jaar of vijf geleden had een op de negen jongeren te maken met psychische problemen, in 2022 was dat een op de vier jongeren. Dat is op zich al iets om stil van te worden. Het is iets om verdrietig van te worden. En het is iets om over na te denken. Hoe komt dat? En ook: wat kan daaraan gedaan worden?