De naoorlogse generatie, waartoe ik behoor, heeft een rustige, vreedzame tijd beleefd. Mijn ouders hadden de crisis en de oorlog meegemaakt en leerden ons zuinigheid en vlijt. En in nasleep van de Flowerpowerbeweging leerden we: ‘Make peace not war!’ Flowerpower was in late jaren 60 en vroege jaren 70 een artistieke jeugdcultuur uit de Verenigde Staten. Allemaal lieve liedjes over liefde en vrede vulden onze oren en harten. Ben je boos, pluk een roos en zet hem op je hoed. …. Steek een bloem in je haar en wees lief voor elkaar en zing tralalalala. En eerlijk is eerlijk: zo heb ik het best lang ervaren. Maar dat was vroeger.

Op het moment dat ik dit commentaar schrijf (maandag 4 juli) wordt het land platgelegd door protesterende boeren. Trekkers die distributiecentra van supermarkten blokkeren, blokkades op snelwegen en misschien dat Schiphol ook met blokkades te maken krijgt.

Boeren zijn boos omdat ze door de maatregelen om de stikstofuitstoot te verminderen in hun voortbestaan bedreigd worden. Die boosheid is te begrijpen, de oplossing van het probleem wordt ook wel erg eenzijdig bij de veehouderij gelegd, in mijn opinie. Maar ik ben geen boer, geen politicus, ik ben geen beleidsmaker, slechts een eenvoudige dorpsdominee met af en toe wat boerenverstand, zo hoop ik.

Er is wat met de vraag die ik hierboven neerschreef. Hij wordt nogal eens gesteld in deze tijd: wat gaan jullie doen in de vakantie? En de antwoorden komen: Wij gaan dit jaar naar …, en daar gaan we …, en dan gaan we nog daar en daar heen, en daar willen we …!

Ik word er al moe van als ik het hoor. We zijn het hele jaar druk met van alles en nog wat. Onze agenda staat boordevol van de maandag tot en met de vrijdag (en als je zoals ik dominee bent: van de zondag tot en met de vrijdag). Elke dag zijn er wel weer meerdere dingen die gedaan moeten worden. Ons werk slokt ons bij tijden helemaal op. We weten nu en dan aan de voorkant niet of we aan de achterkant nog leven.

Zomaar op een avond word ik gefascineerd door het verhaal van een schrijver, die aan tafel zit bij één van de vele praatprogramma’s. Hij heeft een boek geschreven dat ‘De zeven vinkjes’ heet. Een uitleg is op zijn plaats. Zeven vinkjes. De schrijver Joris Luyendijk plaatst ze bij zichzelf. Hij is of heeft:

ü  Minstens één hoogopgeleide en/of welgestelde ouder

ü  Minstens één in Nederland geboren ouder

ü  Man