Nog steeds ben ik aan het bijkomen van de kroningsplechtigheid van Charles III. De begrafenisplechtigheid van Elisabeth II, vorig jaar, is ook nog altijd in mijn gedachten. Wat een getuigenis was dat. Er werd iemand begraven die haar koningschap als een roeping had ervaren en die aan die roeping trouw was geweest. Tot het einde toe. De hele wereld was getuige. Velen hadden toen het gevoel dat er behalve een koningin, ook een tijdperk werd begraven. En nu was daar de kroning.

 

Deze week, op 4 mei, herdenken we de doden uit de Tweede Wereldoorlog, de slachtoffers die vielen tijdens de koloniale oorlog in Indonesië, en degenen die daarna nog omkwamen tijdens oorlogssituaties en vredesmissies, waarbij Nederland betrokken was. We denken dan natuurlijk vooral aan de Joden, maar ook aan Sinti en Roma, en natuurlijk aan al die mensen uit het verzet en anderen, die willekeurig slachtoffer waren van vergeldingsacties. Bij de oorlog in Indonesië zijn ook heel veel slachtoffers gevallen, en ook onder de militairen die in de loop van de tijd uitgezonden zijn om de vrede, waar ook ter wereld, te bewaren. Bij het herdenken van de doden, om precies 20.00 uur, staat Nederland letterlijk stil. Zelfs het verkeer en het openbaar vervoer liggen twee minuten stil. Indrukwekkend!

 

Dit jaar bestaat de psalmberijming van 1773 maar liefst 250 jaar. Er was een tijd dat deze psalmberijming ‘de psalmen in de nieuwe rijm’ werden genoemd. Maar inmiddels is deze berijming beter bekend als de Oude Berijming. Naast de Oude Berijming is er in 1968 een nieuwe berijming gekomen (bekend als de Nieuwe Berijming). In de afgelopen jaren verscheen de nieuwste berijming: de Nieuwe Psalmberijming.

 

Het Reformatorisch Dagblad (RD) heeft een onderzoek gedaan naar het gebruik en de beleving van de psalmberijming uit 1773 onder haar lezers. Uit het onderzoek kwam naar voren dat de RD-lezer de psalmberijming van 1773 waardeert met een kleine 8. Dat is ook wel te verwachten, omdat 82% van de ondervraagden in een kerk zit die alleen de berijming van 1773 zingt.

 

Het nieuwe jaarboek van de Christelijke Gereformeerde Kerken is weer uit. Alle ge-update telefoonnummers, adressen, enzovoorts zijn weer te vinden in dit jaarboek. De redactie zal er altijd een boel werk van hebben om alles te verzamelen. Als het nieuwe boekje in je handen ligt, blader je het zo af en toe eens even door en lees je het een en ander. Je gaat op zoek naar bepaalde gemeenten en leest het jaaroverzicht van het afgelopen jaar.

Ik moet de laatste tijd nogal eens denken aan deze uitdrukking.

Iemand gebruikte hem in een bijeenkomst waar het ging over zending. Het thema dat centraal stond was wederkerigheid. De vraag kwam naar voren wat de relatie is tussen mensen als de een de ander helpt. Kan er dan wel sprake zijn van wederkerigheid, of kom je toch al gauw terecht in een situatie waarin ‘afhankelijkheid’ ontstaat? In dat gesprek werd het gezegd: ‘de gevende hand is altijd boven.’

 

Ik heb het verschillende keren zien gebeuren in de jaren dat we in Mozambique werkten (maar ook daarna). De mensen die daarheen gaan om hulp te geven, in welke vorm dan ook, komen zo maar terecht in een verhouding waarin zij bepalen wat er moet gebeuren, en dan ook op welke manier dat moet gebeuren. Dat neemt soms best extreme vormen aan: de mensen die komen helpen nemen de fondsen mee en stellen de doelen en maken uit wanneer een hulpproject geslaagd is.

 

Commentaar

  • Dirk de Groot 2024-10-25 17:15:47

    Woensdag 6 november aanstaande is het, D.V., dankdag voor het gewas en de arbeid: we brengen onze...

  • Israëlzondag 2024-10-11 17:20:39

    Afgelopen zondag is in veel kerken aandacht besteed aan de bijzondere band van ons als...

  • Ver van ons bed 2024-09-27 17:32:11

    Een korte zoektocht op het internet leert me dat er ooit een programma op de televisie was, dat de...

  • Laatste en eerste 2024-09-14 09:19:44

    Dit is mijn zesenveertigste en laatste commentaar voor dit mooie Kerkblad voor het Noorden. Na...